Tottenham Hotspur FC

In 1882 werd Hotspur Football Club opgericht door leerlingen van een plaatselijke school samen met Hotspur Cricket Club. Men denkt dat de naam Hotspur geassocieerd is met Sir Henry Percy (Sir Harry Hotspur), die in de omgeving woonde in de 14de eeuw. Later nam de club de naam Tottenham Hotspur aan om zich te onderscheiden van een ander team, London Hotspur.

De Spurs speelden eerst in marineblauwe outfits. De clubkleuren varieerden dan van lichtblauw met witte strepen naar rode shirts en blauwe broekjes naar chocoladebruin en goud. In seizoen 1899/00 werd het dan uiteindelijk witte shirts met marineblauwe broekjes als eerbetoon aan Preston North End, de meest succesvolle club uit die periode.

In 1898 verhuisde de club van River Lee naar Northumberland Park waar de club entreegeld kon vragen voor toeschouwers. De club werd professioneel net voor kerstmis 1895 en sloot zich aan bij de Southern Football League waar het zo’n 2.000 tot 15.000 toeschouwers had. Charles Roberts werd voorzitter in 1898 en bleef op deze post tot 1943.

Een laatste verhuizing vond plaats in 1899, het nieuwe stadion werd na verloop van tijd bekend als White Hart Lane. Tottenham profiteerde van een conflict in het professionele voetbal in het noorden van Engeland (wat in die tijd het grootste deel van de hoogste klasse uitmaakte), tussen de spelersvakbond en de Football League. Hierdoor kwam John Cameron, secretaris van deze vakbond, van Everton FC naar Tottenham waar hij zowel speler, manager als secretaris van de club werd. Tottenham won vervolgens de Southern League in 1900 en het jaar daarop de FA Cup waardoor het de eerste en tot dusver enige club werd die deze prijs kon winnen als non-League club sinds de oprichting van de Football League.

In 1908/09 werd de club toegelaten tot de Second Division van de Football League en werd meteen tweede wat een promotie betekende naar de First Division. De club kon de goede lijn niet doortrekken naar de hoogste klasse en eindigde op middelmatige plaatsen in het laatste seizoen voordat de competitie werd stilgelegd door de Eerste Wereldoorlog werd Hotspur laatste.

Toen het voetbal hervat werd in 1919 werd de First Division uitgebreid van 20 naar 22 teams, dit redde Chelsea FC dat normaal degradeerde samen met Hotspur, de andere plaats was voor Arsenal FC dat slechts vijfde was in de tweede klasse. Deze promotie was erg controversieel en droeg bij aan de bittere rivaliteit tussen Arsenal en Tottenham, die zes jaar eerder begonnen was toen Arsenal verhuisde naar een stadion niet zo heel ver van Tottenham.

Tottenham werd meteen kampioen in de Second Division. De terugkeer in de hoogste klasse werd gevierd met een zesde plaats en een FA Cup overwinning tegen de Wolves. Nadat de club vicekampioen werd in 1922 gingen de resultaten langzaam achteruit tot een degradatie volgde in 1928. Het duurde tot 1933 vooraleer de Spurs terug promoveerden. In het eerste seizoen werd de club derde maar het volgende seizoen volgde een nieuwe degradatie.

Een nieuwe terugkeer kwam er pas in 1950, dit werd meteen bekroond met een allereerste landstitel, enkele spelers van het winnende elftal waren Alf Ramsey, Ronnie Burgess, Ted Ditchburn, Len Duquemin, Sonny Walters en Bill Nicholson. Na nog een tweede plaats het volgende seizoen ging het weer langzaam bergaf tot 1956/57 toen opnieuw de vicetitel behaald werd. In de volgende drie seizoenen werd nog twee keer de derde plaats bereikt.

Aankomst elftal Tottenham Hotspur in 1961 op Zestienhoven met manager Bill Nicholson

Bill Nicholson begon in 1936 bij Tottenham als jonge voetballer en bleef 68 jaar bij de club, van voetballer tot voorzitter. In zijn eerste wedstrijd als trainer op 11 oktober 1958 wonnen de Spurs met 10-4 tegen Everton FC. Een recordoverwinning toen, en een teken van goede dingen die nog zouden komen. Na de goede resultaten eind jaren 50 en in 1960 werd de tweede en voorlopig laatste landstitel binnen gehaald met 8 punten voorsprong op Sheffield Wednesday, ook de FA Cup werd gewonnen. Het eerste Europese avontuur van de club eindigde pas in de halve finale toen de club verloor van SL Benfica een van de topclubs uit Europa uit die tijd. Na een nieuwe bekerwinst in 1962 nam de club deel aan de Europacup II en vernederde Atlético Madrid in de finale met 5-1.

In de competitie eindigde de club nog enkele jaren in de top 5, daarna begon het succes wat te tanen en de ploeg te verouderen. Nicholson bouwde echter een nieuwe ploeg uit met spelers als Alan Gilzean, Mike England, Allan Mullery, Terry Venables, Joe Kinnear en Cyril Knowles. In de FA Cup van 1967 versloeg de club Chelsea FC en werd derde in de competitie.

De League Cup werd voor het eerst gewonnen in 1971 en dat jaar werd opnieuw de derde plaats bereikt waardoor de club deel nam aan de allereerste editie van de UEFA Cup, de Spurs bereikten de finale en wonnen daar van andere Engelse club de Wolves uit Wolverhampton. In 1973/74 werd opnieuw de finale gehaald, dit keer verloor de club tegen Feyenoord Rotterdam. Het volgende seizoen nam Nicholson ontslag als trainer na een slechte start, die uiteindelijk resulteerde in een plaats net boven degradatie. Hij won 8 grote trofeeën in 16 jaar en zijn beleid is zonder twijfel het meest glorieuze uit de clubgeschiedenis. Hij liet een verouderde ploeg na die niet meer meekon. In 1977 degradeerde de club na 27 jaar hoogste klasse. Hierdoor verkocht de club de Noord-Ierse doelman Pat Jennings aan aartsrivaal Arsenal, geen goede beslissing zo bleek later, Jennings speelde de volgende 8 jaar aan de top van het Engelse voetbal terwijl de Spurs het moeilijk hadden om een goede doelman te vinden. Het verblijf in tweede klasse werd gelukkig maar tot één jaar beperkt. In de zomer van 1978 choqueerde trainer Burkinshaw de voetbalwereld door de twee Argentijnse WK-sterren Osvaldo Ardiles en Ricardo Villa binnen te halen. Het was een coup die nog nooit eerder gezien was in het Britse voetbal. Het team was wel niet meteen succesvol en haalde eerst middenmootplaatsen in de competitie.

Trainer Burkinshaw won in 1981 zijn eerste trofee met de FA Cup toen Manchester City FC verslagen werd in de finale. Het volgende seizoen werd opnieuw een succes, in de competitie werd de vierde plaats bereikt, de FA Cup werd opnieuw gewonnen, dit keer tegen QPR en in de Europacup verloor de club pas in de halve finale van FC Barcelona. In de League Cup verloor de club in de finale. Na een vierde plaats in 1983 wonnen de Spurs opnieuw de UEFA Cup, tegen het Belgische RSC Anderlecht. Burkinshaw maakte enkele weken voor het einde van het seizoen bekend dat hij na dat seizoen zou vertrekken. Dit was een groot verlies voor de club die tussen 1961 en 1984 elf prijzen won. Dit is een van de redenen waarom velen de Spurs nog steeds als een topclub beschouwen en dat ze succes verwachten.

In 1985 werd de club derde maar door het Heizeldrama werden alle Engelse clubs vijf jaar lang verbannen van Europees voetbal waardoor een nieuwe Uefacup succes uitbleef. Twee jaar later leek het alsof 1986/87 weer een successeizoen zou worden waarin alle prijzen gewonnen zouden worden. Maar het liep mis, in de League Cup verloor de club in de halve finale van rivaal Arsenal. Hierna ging de hoop naar de FA Cup, het werd de achtste finale voor de Spurs en nog nooit hadden ze verloren terwijl tegenstander Coventry City nog nooit de finale bereikt had. Coventry won verrassend met 3-2 door een eigen doelpunt van Spurs-verdediger Gary Mabbutt, die evenwel aanvoerder werd en uitgroeide tot een clubicoon. Na een derde plaats in de competitie bleven de Spurs dat jaar met lege handen achter.

In 1990 werd opnieuw de derde plaats bereikt onder trainer Terry Venables. Het volgende seizoen werd een nieuwe FA Cup titel bereikt met sterren Paul Gascoigne en Gary Lineker die hun land naar de halve finale op het WK 1990 hadden geleid.

Begin jaren 90 zat de club in een economische crisis en stond op de rand van een faillissement, voorzitter Irving Scholar had geen andere optie dan de club te verkopen. Venables en zakenman Alan Sugar namen Tottenham Hotspur over en betaalden de £20 miljoen schulden af, onder andere door de verkoop van Gascoigne. In het eerste seizoen van de Premier League eindigde de club in de middenmoot en Venables werd ontslagen door de raad van bestuur na een gerechtelijk dispuut met Sugar.

Voormalige ster Ossie Ardiles werd de nieuwe trainer van de club in 1993. Hij haalde drie dure spelers binnen, Jürgen Klinsmann, Gheorghe Popescu en Ilie Dumitrescu. Met ook nog spelers als Teddy Sheringham, Nick Barmby en Darren Anderton in de rangen had de club een goed elftal. Klinnsmann was een sensatie en werd een favoriet van de supporters. Ondanks de dure aanwinsten waren de resultaten niet echt goed en in september 1994 werd Ardiles ontslagen. Dat jaar werd ontdekt dat de club illegale betalingen deed aan spelers en kreeg een zware straf, 12 strafpunten voor het seizoen 1994/95, een jaar uitsluiting van de FA Cup en een boete van £600.000. Alan Sugar protesteerde omdat de schuldigen niet meer voor de club werkten waardoor de uitsluiting van de FA Cup en de strafpunten tenietgedaan werden.

Ardiles werd vervangen door Gerry Francis die de club naar de zevende plaats in de competitie leidde en in de FA Cup waar ze eerst niet aan mochten meedoen werd de halve finale bereikt waarin uiteindelijke winnaar Everton FC te sterk was. Het succes werd echter niet doorgetrokken en nadat de club in degradatieproblemen kwam in november 1997 werd Francis ontslagen. In 1999 won de club een nieuwe trofee met de League Cup en mocht zo nog eens Europees spelen.

Alan Sugar verloor zijn geduld in 2001 door de aanhoudende middenmootplaatsen en verkocht een groot deel aan ENIC Sports PLC, hij bleef wel aandeelhouder tot 2007 toen hij de rest verkocht voor zo'n £25 miljoen.

In 2001/02 werd de club negende, een relatief goede plaats, onder leiding van Glenn Hoddle en verloor in de finale van de League Cup van de Blackburn Rovers. Het volgende seizoen stond de club tot februari in de top zes maar zakte naar het einde van het seizoen naar een tiende plaats.

Op 8 november 2004 werd de Nederlander Martin Jol als trainer aangesteld van de Spurs. Hij volgde daarmee de in de zomer van 2004 aangestelde ex-coach van het Franse elftal Jacques Santini op, die een paar dagen ervoor opgestapt was na slechts 13 wedstrijden.

De jaargang 2005/06 werd het beste Premier League seizoen in de geschiedenis, zes maanden lang stond de club in de top 4 en verloor die positie pas op de laatste speeldag aan Arsenal door een 2-1-verlies tegen West Ham United. De spelers speelden slecht en men dacht aan een voedselvergiftiging of virusuitbraak. Men hoopte het hele seizoen op een deelname aan de Champions League maar moest genoegen nemen met de UEFA Cup, een terugkeer naar Europees voetbal dat goed onthaald werd door de supporters.

Robbie Keane staat klaar om een strafschop te nemen in het stadion White Hart Lane.

Tottenham bereikte de kwartfinale en verloor daarin van uiteindelijke winnaar Sevilla FC. Ook in 2007/08, 2008/09 en 2009/10 speelde het in de UEFA Cup en diens opvolger Europa League. In het seizoen 2009/10 werd de club 4e in de Premier League net voor Manchester City. Deze plek geeft recht op het spelen in de Champions League. Dit was voor het eerst in de historie van de club.

In het seizoen 2016/17 speelde de club wederom in de Champions League. In dat seizoen speelde de club echter de Champions League-wedstrijden in het Wembley Stadium, terwijl de competitiewedstrijden gespeeld werden op White Hart Lane.

In het seizoen 2017/18 verhuisde de club geheel tijdelijk naar het Wembley Stadium. Het White Hart Lane-stadion werd gesloopt en op dezelfde plek is een nieuw stadion gekomen voor Tottenham Hotspur FC. Dit stadion is op 3 april 2019 officieel geopend.

In het seizoen 2018/19 bereikte Tottenham Hotspur voor het eerst in zijn bestaan de finale van de Champions League, nadat in de halve finale AFC Ajax werd verslagen door een doelpunt in blessuretijd. De finale, op 1 juni 2019, werd echter met 2-0 verloren van Liverpool FC.