trouwen

• Geluid:  trouwen    (hulp, bestand)

• trou·wen

• In de betekenis van ‘huwen’ voor het eerst aangetroffen in 1285 [1]
• afgeleid van trouw met het achtervoegsel -en [2]

trouwen

1. ergatief het aangaan van een officiële verplichting tussen twee personen om voor elkaar te zorgen

1. • Op 3 juli ga ik trouwen met mijn vriendin. 

2. overgankelijk twee personen in de echt verbinden

1. • Dat is de dominee die ons getrouwd heeft. 

• betrouwen, hertrouwen, introuwen, mistrouwen, ondertrouwen, overtrouwen, uittrouwen, wantrouwen

• Beter te trouwen dan te branden

• Met de handschoen trouwen

• Over de puthaak getrouwd zijn

• Zo zijn we niet getrouwd

trouwen mv

1. meervoud van het zelfstandig naamwoord trouw

• Het woord trouwen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'trouwen' herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.