Ronde van Vlaanderen
De Ronde van Vlaanderen werd in 1913 voor het eerst georganiseerd door de sportkrant Sportwereld. Het was destijds gebruikelijk dat uitgevers van kranten en tijdschriften wielerwedstrijden organiseerden om hun uitgaven te promoten. Léon Van den Haute, stichter en sterke man achter de schermen bij Sportwereld was ook de stichter van de eerste Ronde van Vlaanderen.[1] Later werd ten onrechte aangenomen dat journalist Karel Van Wijnendaele al van bij de start de inrichter van de Ronde was. Van Wijnendaele was de man van de marketing die vooral na de oorlog de Ronde haar legendarische uitstraling meegaf.
.svg.png){kind=small} | ||||
.jpg) | ||||
Niki Terpstra op de Oude Kwaremont, bezig aan zijn beslissende solo tijdens de door hem gewonnen Ronde van Vlaanderen 2018. | ||||
| Lokale naam | Ronde van Vlaanderen, De Ronde | |||
| Bijnaam | Vlaanderens Mooiste, De Hoogmis | |||
| Regio | Vlaanderen, België | |||
| Periode | 1e weekend van april | |||
| Organisator | Flanders Classics | |||
| Classificatie | ||||
| Discipline | Weg | |||
| Type | Kassei- en heuvelklassieker | |||
| Internationale kalender | UCI World Tour | |||
| Geschiedenis | ||||
| Eerste editie | 1913 | |||
| Aantal edities | 103 (2019) | |||
| Eerste winnaar | | |||
| Laatste winnaar |  | |||
| Laatste Bel. winnaar | Philippe Gilbert (2017) | |||
| Laatste Ned. winnaar | Niki Terpstra (2018) | |||
| Meeste zeges | .svg.png){kind=small} (3 zeges) | |||
| ||||
De Ronde van Vlaanderen was aanvankelijk, tot kort na de oorlog, vooral een Belgische wedstrijd. In de beginjaren werd de Ronde nog vaak op dezelfde dag gereden als Milaan-San Remo. De betere Italiaanse en Franse renners kozen doorgaans voor die laatste koers, waardoor de Ronde voor de oorlog slechts één niet-Belgische winnaar kende, de Zwitser Heiri Suter.
Na de Tweede Wereldoorlog begon de Ronde aan haar opmars als belangrijke internationale wedstrijd, onder meer omdat de organisatoren van een aantal koersen de Challenge Desgrange-Colombo in het leven riepen, een soort voorloper van de wereldranglijst, waarvan de Ronde deel uitmaakte. Tegenwoordig is de Ronde van Vlaanderen onderdeel van de UCI World Tour.
Recordhouders zijn de Belgen Achiel Buysse, Eric Leman, Johan Museeuw, Tom Boonen, de Italiaan Fiorenzo Magni en de Zwitser Fabian Cancellara met elk drie overwinningen. Magni is de enige die de Ronde drie keer op rij wist te winnen. De succesvolste Nederlander is Jan Raas met twee overwinningen en twee derde plaatsen.
Louison Bobet (1955), Rik Van Looy (1962), Eddy Merckx (1975), Tom Boonen (2006) en Peter Sagan (2016) zijn de enige renners die de Ronde van Vlaanderen wonnen als wereldkampioen.
Trofee
Sinds 1995 krijgt de winnaar van de Ronde van Vlaanderen een trofee, een bronzen beeld van vier kilo, dat wordt gemaakt door de Vlaamse kunstenaar Fernand Vanderplancke. Ook de winnares bij de vrouwen ontvangt een trofee die sinds 2019, op verzoek van Jolien D'Hoore, gelijk is aan die van de mannen.[2]
Parcours
In de eerste helft van de 20e eeuw lagen de Vlaamse wegen er vaak slecht bij, zodat een selectief parcours relatief eenvoudig uit te tekenen was. Grote delen van de wedstrijd verliepen zo vanzelf over kasseiwegen. Halverwege de eeuw werden na de grote verbindingswegen ook meer en meer lokale wegen geasfalteerd, zodat de wedstrijd steeds meer moest uitwijken naar kleinere wegen en hellingen. Omdat het steeds moeilijker was de nodige kasseistroken aan te doen, werden uiteindelijk steeds meer hellingen opgenomen in het parcours. Het zwaartepunt van de wedstrijd verplaatste zich zo steeds meer naar de Vlaamse Ardennen.
De start- en aankomstplaats wijzigden herhaaldelijk doorheen de geschiedenis. Oorspronkelijk startte de Ronde in Gent (tot 1976). Later werd de start achtereenvolgens overgeplaatst naar Sint-Niklaas (1977-1997), Brugge (1998-2016) en ten slotte Antwerpen (sinds 2017). De aankomst was oorspronkelijk eveneens in of rond Gent (tot 1972). Later werd dit Meerbeke (1973-2011) en nadien Oudenaarde (sinds 2012), waar de finishlijn aan de Minderbroederstraat kwam te liggen.[3]
Na een relatief vlak begin slingert het parcours zich door de Vlaamse Ardennen richting de finish. Het precieze parcours wijzigt elk jaar een klein beetje. Steeds moeten de renners zo'n twintig kilometer aan kasseistroken en zo'n vijftien à twintig hellingen overbruggen.
Van 1975 tot en met 2011 waren de Muur van Geraardsbergen en de Bosberg meestal de laatste twee hellingen die werden beklommen voor de finish. Door de overplaatsing van de finish naar Oudenaarde in 2012, verloren de Muur en de Bosberg hun rol en werden zij geschrapt uit het parcours. De Oude Kwaremont en de Paterberg werden vanaf dan driemaal beklommen in de finale.
In 2014 werd het parcours wederom aangepast. Sindsdien is de Oude Kwaremont de eerste klim van de dag. Nadien wordt een grote lus afgelegd met hellingen en kasseistroken. Na de tweede passage over de Oude Kwaremont en de eerste maal Paterberg volgen in de slotlus een reeks van zware kasseihellingen waaronder de Koppenberg, de Taaienberg en de Nieuwe Kruisberg, alvorens de Oude Kwaremont en de Paterberg een laatste keer moeten worden beklommen.
In 2017 werd de Muur van Geraardsbergen opnieuw opgenomen in het parcours, ditmaal op honderd kilometer van de finish.
Hellingen
|
|
Voornaamste kasseistroken
- Donderij
- Doorn
- Haaghoek(2019)
- Holleweg(2019)
- Huisepontweg
- Kerkgate
- Lippenhovestraat(2019)
- Mariaborrestraat(2019)
- Paddestraat(2019)
- Ruitersstraat
- Varentstraat
Erelijst
Meervoudige winnaars
| Overwinningen | Renner | Land | Jaren |
|---|---|---|---|
| 3 | Achiel Buysse | | 1940, 1941, 1943 |
| Fiorenzo Magni | | 1949, 1950, 1951 | |
| Eric Leman | | 1970, 1972, 1973 | |
| Johan Museeuw | | 1993, 1995, 1998 | |
| Tom Boonen | | 2005, 2006, 2012 | |
| Fabian Cancellara | | 2010, 2013, 2014 | |
| 2 | Gerard Debaets | | 1924, 1927 |
| Romain Gijssels | | 1931, 1932 | |
| Briek Schotte | | 1942, 1948 | |
| Rik Van Steenbergen | | 1944, 1946 | |
| Rik Van Looy | | 1959, 1962 | |
| Walter Godefroot | | 1968, 1978 | |
| Eddy Merckx | | 1969, 1975 | |
| Jan Raas |  | 1979, 1983 | |
| Edwig Van Hooydonck | | 1989, 1991 | |
| Peter Van Petegem | | 1999, 2003 | |
| Stijn Devolder | | 2008, 2009 |
Overwinningen per land
| Overwinningen | Land |
|---|---|
| 69 | |
| 11 | |
| 10 | |
| 4 | |
| 3 |  |
| 2 |  |
| 1 |  |
 | |
 | |
 |
Wielertoeristen
Sinds 1999 kunnen wielertoeristen de dag voor de Ronde het parcours, of een deel ervan, afleggen. Het is een van de populairste tochten voor wielertoeristen. Zo fietsten op 3 april 2009 een recordaantal van 19.000 wielertoeristen uit dertig verschillende landen hun Ronde van Vlaanderen.
Vrouwen
| ||||
.jpg) | ||||
De kopgroep op de Oude Kwaremont in de editie van 2018. | ||||
| Bijnaam | Vlaanderens Mooiste, De Hoogmis | |||
| Regio | Vlaanderen, België | |||
| Periode | 1e weekend van april | |||
| Organisator | Flanders Classics | |||
| Classificatie | ||||
| Discipline | Weg | |||
| Type | Kassei- en heuvelklassieker | |||
| Internationale kalender | UCI Women's World Tour | |||
| Categorie | 1.WWT | |||
| Geschiedenis | ||||
| Eerste editie | 2004 | |||
| Aantal edities | 16 (2019) | |||
| Eerste winnaar |  | |||
| Laatste winnaar | | |||
| Laatste Bel. winnaar | | |||
| Laatste Ned. winnaar | | |||
| Meeste zeges | (2 zeges) | |||
| ||||
Sinds 2004 wordt de Ronde van Vlaanderen voor vrouwen georganiseerd. De wedstrijd start en eindigt in Oudenaarde. De afstand bedraagt zo'n 150 kilometer en er moeten vijf kasseistroken en tien hellingen bedwongen worden. Het record staat, met twee overwinningen, op naam van de Nederlandse Mirjam Melchers-Van Poppel (2005 en 2006) en de Duitse Judith Arndt (2008 en 2012). De wedstrijd maakte tot 2015 deel uit van de Wereldbeker en behoort sinds 2016 tot de UCI Women's World Tour.
Erelijst
Meervoudige winnaars
| Overwinningen | Renner | Land | Jaren |
|---|---|---|---|
| 2 | Mirjam Melchers-Van Poppel | | 2005, 2006 |
| Judith Arndt | | 2008, 2012 |
Overwinningen per land
| Overwinningen | Land |
|---|---|
| 6 | |
| 3 | |
| 2 | |
| |
| 1 | |
| |
 |
Trivia
- De langste editie werd verreden in 1913: 324 kilometer.
- De traagste editie werd verreden in 1923: 26,223 km/u.
- De snelste editie werd verreden in 2001: 43,580 km/u.
- De jongste winnaar was Rik Van Steenbergen: 19 jaar (1944).
- De oudste winnaar was Andrei Tchmil: 37 jaar (2000).
- Op 22 augustus 1915 werd vanwege de Eerste Wereldoorlog een alternatieve Ronde van Vlaanderen gereden op de wielerbaan van Evergem over 150 km. Léon Buysse won voor Oskar Goetgebuer en Albert Desmedt.
- In 2010 werden tijdens de Ronde opnames gemaakt voor De Ronde, een fictiereeks voor één van Jan Eelen die zich volledig afspeelt tijdens de Ronde van Vlaanderen.
- De Ronde van Vlaanderen vormt samen met Milaan-San Remo, Parijs-Roubaix, Luik-Bastenaken-Luik en de Ronde van Lombardije de vijf Monumenten.
Dorp van de Ronde
Jaarlijks wordt een bepaald dorp op het parcours in de kijker gezet, het Dorp van de Ronde. In dit dorp vinden dan tal van feestelijkheden plaats. Daarbij wordt een persoon of zaak, die gestalte gaf aan de Ronde van Vlaanderen, gehuldigd of herdacht.
- 2000: Ingelmunster – Eric Leman
- 2001: Kwaremont – Karel Van Wijnendaele
- 2002: Aarsele – Roger Decock
- 2003: Eeklo – Noël Foré
- 2004: Lichtervelde – Henri Vanlerberghe
- 2005: Brakel – de hellingen van de Ronde
- 2006: Ichtegem – Jules Vanhevel
- 2007: Gavere – Arthur Decabooter
- 2008: Bellegem – Germain Derycke
- 2009: Wetteren – Achiel Buysse
- 2010: Desselgem – Briek Schotte
- 2011: Zwalm – de Molenberg
- 2012: Torhout – Karel Van Wijnendaele
- 2013: Rekkem – Pol Deman
- 2014: Heule – Gerard Debaets
- 2015: Zwevegem – Marcel Kint
- 2016: Tielt – Roger Decock en Briek Schotte
- 2017-2020: Sint-Niklaas, Hamme-Zogge, Berlare, Aalst, Erpe-Mere, Herzele en Zottegem
DeRonde2020
Op 5 april 2020 organiseerden Flanders Classics en Sporza als gevolg van de coronapandemie een virtuele editie van de Ronde van Vlaanderen, waarbij dertien profrenners de laatste 32 km thuis op de rollen reden. Greg Van Avermaet won voor Oliver Naesen en Nicolas Roche.[4]
Afbeeldingen
Monument aan de Paddestraat.
Het vrouwenpeloton op de Muur van Geraardsbergen in 2006.
.jpg)
| Ronde van Vlaanderen |  |
|---|---|---|
|
1913 · 1914 · 1915 · 1916 · 1917 · 1918 · 1919 · 1920 · 1921 · 1922 · 1923 · 1924 · 1925 · 1926 · 1927 · 1928 · 1929 · 1930 · 1931 · 1932 · 1933 · 1934 · 1935 · 1936 · 1937 · 1938 · 1939 · 1940 · 1941 · 1942 · 1943 · 1944 · 1945 · 1946 · 1947 · 1948 · 1949 · 1950 · 1951 · 1952 · 1953 · 1954 · 1955 · 1956 · 1957 · 1958 · 1959 · 1960 · 1961 · 1962 · 1963 · 1964 · 1965 · 1966 · 1967 · 1968 · 1969 · 1970 · 1971 · 1972 · 1973 · 1974 · 1975 · 1976 · 1977 · 1978 · 1979 · 1980 · 1981 · 1982 · 1983 · 1984 · 1985 · 1986 · 1987 · 1988 · 1989 · 1990 · 1991 · 1992 · 1993 · 1994 · 1995 · 1996 · 1997 · 1998 · 1999 · 2000 · 2001 · 2002 · 2003 · 2004 · 2005 · 2006 · 2007 · 2008 · 2009 · 2010 · 2011 · 2012 · 2013 · 2014 · 2015 · 2016 · 2017 · 2018 · 2019 · 2020 | ||
_pictogram.svg.png){kind=small} | UCI Road Women World Cup / UCI Women's World Tour | |
|---|---|---|
|
World Cup: 1998 · 1999 · 2000 · 2001 · 2002 · 2003 · 2004 · 2005 · 2006 · 2007 · 2008 · 2009 · 2010 · 2011 · 2012 · 2013 · 2014 · 2015 World Tour: 2016 · 2017 · 2018 · 2019 · 2020 Huidige koersen: Cadel Evans Great Ocean Road Race · Strade Bianche · Ronde van Drenthe · Trofeo Alfredo Binda · Driedaagse Brugge-De Panne · Gent-Wevelgem · Ronde van Vlaanderen · Amstel Gold Race · Waalse Pijl · Luik-Bastenaken-Luik · Ronde van Chongming · The Women's Tour · Giro Rosa · La Course by Le Tour de France · Open de Suède Vårgårda · Ronde van Noorwegen · Bretagne Classic · Boels Ladies Tour · La Madrid Challenge by La Vuelta · Ronde van Guangxi Voormalige koersen: Ronde van Californië · Emakumeen Bira · RideLondon-Surrey Classic | ||
 |
Zie de categorie Ronde van Vlaanderen van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp. |
Bronnen, noten en/of referenties
|