Andrea Tafi

Andrea Tafi (Fucecchio, 7 mei 1966) is een voormalig Italiaans wielrenner.

Een kassei op de Allée Charles Crupelandt in Roubaix, met de winnaar van 1999 erop, Andrea Tafi

Andrea Tafi
Andrea Tafi in Parijs-Tours 1998
Persoonlijke informatie
Geboortedatum	7 mei 1966
Geboorteplaats	Fucecchio, Italië
Sportieve informatie
Discipline(s)	Weg
Ploegen
1989 1990 - 1991 1992 1993 1994 1995 - 1997 1998 - 1999 2000 - 2002 2003 2004 2005	Eurocar Selle Italia Carrera-Tassoni Carrera-Tassoni Mapei-Clas Mapei-GB Mapei-Bricobi Mapei-Quick·Step CSC-Tiscali Alessio-Bianchi Saunier Duval-Prodir
Beste prestaties
Gent-Wevelgem	20e (1998)
Ronde van Vlaanderen	1e (2002)
Parijs-Roubaix	1e (1999)
Amstel Gold Race	2e (1997)
Ronde van Lombardije	1e (1996)
WK op de weg	6e (1996)
Portaal    Wielersport

Tafi werd prof in 1989 en won in zijn debuutjaar al etappes in de rondes van Murcia en Luxemburg. Twee jaar later won hij de prestigieuze Ronde van Lazio. Tafi bleek echter vooral iemand die een enorm hard tempo kon rijden, wat hem een geschikte knecht maakte. Zo nu en dan won hij een wedstrijd. In 1996 brak hij echter definitief door als specialist in de klassiekers: hij won nogmaals de Ronde van Lazio, Parijs-Brussel en met de Ronde van Lombardije de eerste wereldbekerwedstrijd. Zijn tweede zege in de wereldbeker boekte hij een jaar later, in de inmiddels opgeheven Rochester Classic. 1998 was met zes zeges zijn succesvolste jaar. Zo werd hij onder meer Italiaans kampioen en won opnieuw de Ronde van Lazio. Het jaar erop boekte hij zijn, naar eigen zeggen, grootste zege: Parijs-Roubaix.

Ook twee andere vlakke klassiekers mochten Tafi's naam op hun winnaarslijst bijschrijven: Parijs-Tours (2000) en de Ronde van Vlaanderen (2002). Tafi probeerde hierna nog tevergeefs een klassieker te winnen. Na Parijs-Roubaix van 2005, waarin hij reed in een speciale kasseientrui maar geen enkele rol van betekenis kon spelen, zette hij een punt achter zijn loopbaan.

In oktober 2018 maakte de Italiaan bekend dat hij een comeback wilde maken door te starten in Parijs-Roubaix van 2019, 20 jaar na zijn zege. Op 14 april 2019 wilde hij aan de start staan van de Hel van het Noorden als oudste deelnemer ooit.[1] Later brak hij zijn sleutelbeen tijdens een Gran Fondo (zie Gran Fondo op de Engelstalige Wikipedia), en hij had te weinig tijd om te revalideren. Hierdoor ging zijn plan niet door.[2]