Frank Vandenbroucke (wielrenner)

Frank Vandenbroucke, kortweg VDB, begon op jonge leeftijd met atletiek. Als 15-jarige nam hij een wielerlicentie van de KBWB en twee jaar later werd hij Belgisch kampioen bij de nieuwelingen.

In 1994 werd Vandenbroucke professional bij de Lottoploeg, die op dat moment werd geleid door zijn oom, voormalig wielrenner Jean-Luc Vandenbroucke. VDB gold op dat moment als de grootste Belgische belofte op wielergebied.

Van 1995 tot 1999 was Vandenbroucke zeer succesvol. Bij de Belgische Mapei-wielerploeg won hij onder andere de Ronde van de Middellandse Zee, de Scheldeprijs, Gent-Wevelgem, de Ronde van Galicië en Parijs-Nice. Ook won hij etappes in de Ronde van Oostenrijk en de Ronde van Luxemburg. In 1999 ging hij naar het Franse Cofidis en had daar zijn succesvolste jaar in zijn loopbaan. Hij won Luik-Bastenaken-Luik, de Omloop Het Volk en twee etappes in de Ronde van Spanje, waar hij ook het puntenklassement won. Op het wereldkampioenschap eindigde hij als een van de favorieten op de zevende plaats, ondanks een valpartij in het begin van de wedstrijd.

In 1999 raakte hij in een dopingzaak verwikkeld: zijn soigneur Bernard Sainz, in het wielermilieu beter gekend als “dokter Mabuse”, werd ervan verdacht in doping te handelen.[1] Vandenbroucke werd enkel opgeroepen als getuige. In het najaar behaalde hij de absolute spraakmakers van zijn loopbaan. De onweerstaanbare overwinningen in de Vuelta waren typerend voor de klasse van VDB. Daarna heeft hij nooit meer zijn oude niveau weten te bereiken. Een verklaring die vaak gegeven wordt, is dat de stress van het favoriet-zijn hem te veel werd. In 2000 moest hij weg bij Cofidis en vanaf dan reed hij elk jaar bij een andere ploeg.

Begin 2002 werd bij een huiszoeking doping aangetroffen bij Vandenbroucke; hijzelf testte echter negatief. Vanwege het bezit van doping werd hij wel geschorst. Het parket van Dendermonde wilde Vandenbroucke echter ook strafrechtelijk vervolgen. De verdediging van Vandenbroucke beriep zich op het principe dat men niet tweemaal mag worden gestraft voor dezelfde feiten (ne bis in idem). In eerste aanleg kreeg Vandenbroucke toch een werkstraf van 200 uur. In beroep werd dit zelfs een zware geldboete van € 250.000. Vandenbroucke ging echter in cassatie en het arrest werd herzien. Begin 2007 werd Vandenbroucke vrijgesproken door het hof van beroep in Brussel, maar het parket-generaal tekende op zijn beurt cassatie aan.

Zijn ploeg Domo-Farm Frites hield vertrouwen in Vandenbroucke en gaf hem een tweede kans. Hij reed in 2002 nog een redelijk naseizoen.

In 2003 had hij bij Quick-Step nog een geslaagd jaar met een tweede plaats in de Ronde van Vlaanderen en deelname aan de Vuelta als hoogtepunten. Aan het einde van het seizoen, na afgenomen prestaties, had de ploeg geen vertrouwen meer in hem en hij ging naar Fassa Bortolo.

Hierna was hij langere tijd actief voor de MrBookmaker-wielerploeg (later Unibet.com). In juli 2006 werd hij, na het maandenlange uitblijven van degelijke prestaties en verscheidene ultimatums, ontslagen door de ploegleiding van Unibet.com.

Eind augustus 2006 werd de voormalige topwielrenner betrapt toen hij onder een valse naam deelnam aan een juniorenwedstrijd in Noord-Italië. Het ging om een amateurwedstrijd bij de Italiaanse wielerbond Udace, een wielerbond die los staat van de officiële Italiaanse wielerfederatie en het Italiaans Olympisch Comité. Vandenbroucke was ingeschreven als Francesco Del Ponte en op de vergunning stond een foto van wereldkampioen Tom Boonen. Vandenbroucke ontkende zelf die foto ingegeven te hebben en gaf aan dat de naam foutief was.[2] Dit voorval leverde hem echter weer genoeg publiciteit op om een nieuwe ploeg te vinden: Acqua & Sapone lijfde hem in. Het voorjaar van 2007 bleef Vandenbroucke echter aan de kant wegens een operatie aan de knie.

Op sportief vlak wisselde Vandenbroucke in het jaar 2009 weer van team: hij trok naar de continentale ploeg Cinelli-Down Under met oud-wielrenner en boezemvriend Nico Mattan als ploegleider. Het begin van het seizoen was nog moeizaam voor VDB, maar hij zorgde voor een enorme verrassing door de proloog van de Boucles de Artois te winnen, zijn eerste zege in negen jaar. Hij werd uiteindelijk ook nog derde in de eindstand. In augustus weigerde hij nog langer een truitje van zijn ploeg te dragen. Naar eigen zeggen werd hij niet meer betaald. Hij slaagde er niet in om voor 2010 een nieuwe ploeg te vinden.

Ondanks alle problemen was VDB ongekend populair in België (vooral in Vlaanderen). Hij bleef een van de renners die het meest aangemoedigd werden. Vooral zijn overwinningen in Luik-Bastenaken-Luik en de eerste van twee etappeoverwinningen in de Vuelta hebben hieraan bijgedragen. In het buitenland, met uitzondering van Spanje, had hij die status minder en werd hij gezien als een probleemgeval.[3]