Chantal Blaak

Chantal Blaak op het podium na winst in Le Samyn des Dames 2015.

In 2012 won ze brons op het WK Ploegentijdrit met haar ploeg AA Drink-Leontien.nl in Valkenburg. Twee jaar later werd ze wereldkampioene met Specialized-lululemon in het Spaanse Ponferrada en in 2015 won ze zilver met haar ploeg Boels Dolmans in het Amerikaanse Richmond. Op het NK tijdrijden in 2015 won ze brons achter Anna van der Breggen en Ellen van Dijk.

Eindzege Boels Ladies Tour 2016.

In 2016 won Blaak de World Tour-wedstrijden Ronde van Drenthe en Gent-Wevelgem. Hierdoor mocht zij de leiderstrui dragen in de Ronde van Vlaanderen, waar ze derde werd. Ze prolongeerde haar titel in Le Samyn des Dames en werd tweede in de Omloop Het Nieuwsblad, achter haar ploeggenote Elizabeth Armitstead. Ze was dan ook teleurgesteld dat ze niet geselecteerd werd voor de Olympische Spelen in Rio de Janeiro.[1] In mei verlengde ze haar contract bij Boels Dolmans met twee jaar tot eind 2018.[2] In augustus won ze met haar ploeg Boels Dolmans de ploegentijdrit van de Open de Suède Vårgårda in Zweden en in september won ze haar eerste rittenkoers: de Holland Ladies Tour.[3] Ze eindigde als vierde in de eindstand van de World Tour. Op 9 oktober won ze in Doha, Qatar, het WK ploegentijdrijden, deze keer met haar ploeg Boels Dolmans.

Blaak opende het seizoen 2017 met een tweede plaats in de Omloop Het Nieuwsblad, net als in 2016. Ze sloot de voorjaarsklassiekers af met de derde plek in de Ronde van Vlaanderen. In de Healthy Ageing Tour won ze twee etappes: een ploegentijdrit en een rit in lijn. Op 24 juni won ze haar eerste nationale titel op het Nederlands kampioenschap in Montferland door weg te springen uit een kopgroep met Floortje Mackaij en uittredend kampioene Anouska Koster.[4] Eén week later won ze met haar ploeg de openingsploegentijdrit in de Giro Rosa, die uiteindelijk gewonnen werd door haar ploeggenote Anna van der Breggen. Eén maand later won ze wederom een ploegentijdrit; de Zweedse World Tour-wedstrijd Open de Suède Vårgårda. In september werden ze echter verrassend verslagen op het WK ploegentijdrijden door Team Sunweb.[5] Een week erna, tijdens de wegwedstrijd op 23 september, kwam ze ten val op 66 km voor de finish. Ze wist weer aan te sluiten in het peloton en met nog 23 km te gaan demarreerde ze samen met Audrey Cordon-Ragot en Hannah Barnes. In de laatste ronde maakten vier rensters waaronder Van der Breggen en Annemiek van Vleuten de oversteek op Salmon Hill. Blaak demarreerde acht kilometer voor de finish en kwam solo over de streep in Bergen.[6] Een halve minuut later volgde de sprint van een uitgedund peloton.[7] Katrin Garfoot en uittredend kampioen Amalie Dideriksen vervolledigden het podium; Van Vleuten finishte als vierde, Van der Breggen werd achtste.[8] Blaak kreeg de regenboogtrui overhandigd van de pasgekozen UCI-president David Lappartient en de Noorse premier Erna Solberg. Achteraf zei ze dat haar eerste gedachte was dat deze zege revanche was voor de gemiste Spelen in Rio.[9] Vier dagen later werd ze gehuldigd bij het gemeentehuis in Bergschenhoek.[10]