Grand Prix-wegrace van Argentinië 1961

De Grand Prix van Argentinië was de eerste WK-Grand Prix uit de geschiedenis die buiten Europa werd georganiseerd. In totaal waren er slechts 17 starters. Voor de meeste privérijders was de verre reis onbetaalbaar en van de weinige nog bestaande fabrieksteams bleef MV Agusta thuis. Alleen Honda verscheen met een behoorlijke delegatie omdat de 125cc-wereldtitel voor het grijpen lag en Yamaha stuurde in elk geval Fumio Ito. In totaal bereikten - over drie klassen verspreid - slechts 11 deelnemers de finish. Een kleine mijlpaal was de eerste WK-overwinning voor Matchless.

In de 500cc-race stonden slechts zes coureurs aan de start, waarvan er slechts twee over de finish reden. Europese privérijders waren er niet, maar de Canadees Frank Perris wel. Hij was door een derde plaats in de GP van Zweden op schootsafstand van de derde plaats in het WK gekomen. Bob McIntyre en Alistair King stonden nog voor hem, maar die kwamen niet naar Argentinië. De Argentijn Jorge Kissling won de race voor zijn landgenoot Juan Carlos Salatino. Perris viel tien ronden voor het einde uit, maar toen waren de andere deelnemers ook al uitgevallen. Perris werd als derde geklasseerd, kreeg zijn vier punten en eindigde in de WK-stand inderdaad op de derde plaats.

Uitslag 500cc-klasse Pos Coureur Merk Tijd Punten 1 Jorge Kissling Matchless 1:39"06'5 8 2 Juan Carlos Salatino Norton +2'8 6 3 Frank Perris Norton +10 ronden 4 4 Juan Perkins Norton +17 ronden 3 5 Eduardo Salatino Norton +17 ronden 2 6 Horacio Costa Matchless +17 ronden 1

Niet deelgenomen Coureur Merk Oorzaak Bert Schneider Norton Privérijder[1] Jack Findlay Norton Privérijder[1] Ron Miles (†) Norton Overleden[2] Tom Phillis Norton Privérijder[1] Mike Duff Matchless Privérijder[1] Fritz Messerli Matchless Privérijder[1] Gyula Marsovszky Norton Privérijder[1] Roland Föll Matchless Privérijder[1] Ernst Hiller BMW Privérijder[1] Hans-Günter Jäger BMW Privérijder[1] Lothar John BMW Privérijder[1] Anssi Resko Norton Privérijder[1] Antoine Paba Norton Privérijder[1]

Niet deelgenomen Coureur Merk Oorzaak Alistair King Norton Privérijder[1] Bob McIntyre Norton Privérijder[1] John Farnsworth Norton Privérijder[1] Mike Hailwood MV Privat Teambeleid[3] Peter Chatterton Norton Privérijder[1] Phil Read Norton Privérijder[1] Ron Langston Matchless Privérijder[1] Tom Thorp Norton Privérijder[1] Tony Godfrey Norton Privérijder[1] Alberto Pagani Norton Privérijder[1] Peter Pawson Norton Privérijder[1] Gary Hocking MV Privat Teambeleid[3] Paddy Driver Norton Privérijder[1]

Top tien eindstand 500cc-klasse

Pos	Coureur	Merk	Ptn
1	Gary Hocking	MV Agusta / MV Privat	48 (56)
2	Mike Hailwood	Norton / MV Privat	40 (55)
3	Frank Perris	Norton	16
4	Bob McIntyre	Norton	14
5	Alistair King	Norton	13
6	Bert Schneider	Norton	9
7	Jorge Kissling	Matchless	8
8	Ron Langston	Matchless	7
9	Juan Carlos Salatino	Norton	6
10	Paddy Driver	Norton	5
	Mike Duff	Matchless

In de 250cc-klasse kwamen slechts zes coureurs aan de start, waaronder vier Honda-coureurs (Benedicto Caldarella had voor de gelegenheid ook een Honda RC 162 gekregen) en Fumio Ito met zijn Yamaha RD 48. Tom Phillis won de race voor Kunimitsu Takahashi en Jim Redman. Caldarella viel uit evenals landgenoot Victorio Minguzzi, waardoor er slechts vier rijders werden geklasseerd.

Uitslag 250cc-klasse Pos Coureur Merk Tijd Punten 1 Tom Phillis Honda 1:04"45'4 8 2 Kunimitsu Takahashi Honda +27'2 6 3 Jim Redman Honda +3 ronden 4 4 Fumio Ito Yamaha +7 ronden 3 Niet gefinisht Coureur Merk Oorzaak Benedicto Caldarella Honda Victorio Minguzzi Bultaco

Niet deelgenomen Coureur Merk Oorzaak Luigi Taveri Honda Teambeleid[4] František Šťastný Jawa Teambeleid[5] Ernst Degner MZ Geen machine[6] Hans Fischer MZ Teambeleid[7] Werner Musiol MZ Teambeleid[7] Alan Shepherd MZ Teambeleid[8] Bob McIntyre Honda Privérijder[1] Dan Shorey NSU Privérijder[1] John Hartle Honda Privérijder[1] Mike Hailwood Honda Privérijder[1] Silvio Grassetti Benelli Teambeleid[9] Tarquinio Provini Morini Teambeleid[10] Naomi Taniguchi Honda Teambeleid[4] Sadao Shimazaki Honda Teambeleid[4] Yoshikazu Sunako Yamaha Teambeleid Gary Hocking MV Privat Teambeleid[11]

Top tien eindstand 250cc-klasse

Pos	Coureur	Merk	Ptn
1	Mike Hailwood	Mondial / Honda	44 (54)
2	Tom Phillis	Honda	38 (45)
3	Jim Redman	Honda	36 (51)
4	Kunimitsu Takahashi	Honda	29 (30)
5	Bob McIntyre	Honda	14
6	Tarquinio Provini	Morini	10
7	Silvio Grassetti	Benelli	10
8	Gary Hocking	MV Agusta / MV Privat	8
9	Fumio Ito	Yamaha	7
10	Luigi Taveri	Honda	6

De 125cc-race werd gewonnen door Tom Phillis, maar hij kreeg flinke tegenstand van Jim Redman. Zonder deelname van Ernst Degner kon Phillis met gemak wereldkampioen worden, maar voor Redman stond de derde plaats in de WK-stand op het spel, zeker nu Luigi Taveri er ook niet was. Toch moest Redman 0,1 seconde toegeven op Phillis, waardoor hij in de eindstand vierde werd. Kunimitsu Takahashi finishte als derde.

Uitslag 125cc-klasse Pos Coureur Merk Tijd Punten 1 Tom Phillis Honda 1:08"54'9 8 2 Jim Redman Honda +0'1 6 3 Kunimitsu Takahashi Honda +13'2 4 4 Sadao Shimazaki Honda +1 ronde 3 5 Naomi Taniguchi Honda +1 ronde 2 6 Héctor Pochettino Bultaco +2 ronden 1

Niet deelgenomen Coureur Merk Oorzaak Luigi Taveri Honda Teambeleid[4] Ernst Degner EMC Geen machine[12] Hans Fischer MZ Teambeleid[7] Walter Brehme MZ Teambeleid[7] Werner Musiol MZ Teambeleid[7] Alan Shepherd MZ Teambeleid[8] Mike Hailwood EMC / Honda Privérijder[1] Ralph Rensen (†) Bultaco Overleden[13] László Szabó MZ Teambeleid

Onbekend[14] Coureur Merk Ricardo Quintanilla Bultaco Phil Read EMC Rex Avery EMC John Grace Bultaco Teisuke Tanaka Honda Ulf Svensson Ducati

Top tien eindstand 125cc-klasse

Pos	Coureur	Merk	Ptn
1	Tom Phillis	Honda	44 (56)
2	Ernst Degner	MZ	42 (45)
3	Luigi Taveri	Honda	29 (31)
4	Jim Redman	Honda	28 (37)
5	Kunimitsu Takahashi	Honda	24
6	Mike Hailwood	EMC / Honda	16
7	Alan Shepherd	MZ	12
8	Walter Brehme	MZ	7
9	Teisuke Tanaka	Honda	6
10	Sadao Shimazaki	Honda	5
	Werner Musiol	MZ