ChristenUnie

Lijsttrekker bij de Kamerverkiezingen van 15 mei 2002 was Kars Veling. Tegen de verwachtingen in verloor de ChristenUnie een zetel. Omdat Tineke Huizinga-Heringa met voorkeurstemmen werd gekozen, verdween - naast Dick Stellingwerf en Arie Slob - ook het Kamerlid Eimert van Middelkoop uit de Kamer. In de aanloop naar de verkiezingen in januari 2003 besloot het ChristenUnie-bestuur dat Veling zich niet nogmaals kandidaat mocht stellen omdat daar te "weinig draagvlak" voor zou zijn.[3] De manier waarop dit gebeurde zorgde voor veel onrust binnen de partij.[4] Veling werd uiteindelijk opgevolgd als partijleider door André Rouvoet. Arie Slob keerde in plaats van Veling weer terug in de Kamer. Bij de Kamerverkiezingen van 22 januari 2003 verloor de ChristenUnie nog een zetel. Ook nu werd Huizinga-Heringa weer met voorkeurstemmen gekozen, waardoor Leen van Dijke niet werd verkozen.[5] Ondanks dit verlies mocht de ChristenUnie samen met de SGP voor een korte tijd meepraten over de vorming van een nieuw kabinet, maar VVD en CDA kozen er uiteindelijk voor om met D66 in zee te gaan.[6]

In de oppositie wist de ChristenUnie zich duidelijk te profileren. Rouvoet viel op door zijn debatstijl en inhoud. In 2003 won hij de Thorbecke-prijs voor politieke welsprekendheid en in 2004 koos de parlementaire pers hem tot politicus van het jaar.[7] Echte bekendheid bij een breder publiek kreeg hij door zijn aanvoerende rol in het tegenkamp bij het referendum over de Europese Grondwet.[8] Huizinga wist zichzelf en de partij vooral te profileren op het thema vreemdelingenbeleid en integratie.[9] Daarover botste zij regelmatig met minister Rita Verdonk.

De ChristenUnie zelf lanceerde door toedoen van Henk van Rhee, directeur van het partijbureau, de zogeheten Permanente campagne. In samenwerking met (christelijke) organisaties werden verschillende acties opgezet, waarbij ook een inhoudelijk punt werd gemaakt.[10] Zo was er onder andere een actie waar ex-drugsverslaafden demonstreerden tegen het gedoogbeleid en organiseerde de ChristenUnie een rolstoelbasketbalwedstrijd tussen Bekende Nederlanders en het paralympisch team.

Bij de gemeenteraadsverkiezingen in 2006 zag de ChristenUnie haar toenemende populariteit vertaald worden in een overwinning.[11]

Bij de verkiezingen van 22 november 2006 boekte de ChristenUnie winst en kwam uit op zes zetels: een verdubbeling. Er werd direct na de verkiezingsuitslag gesproken over mogelijke regeringsdeelname van de partij. De ChristenUnie kwam naar voren als een partij die als derde coalitiegenoot voor een meerderheidsregering kon zorgen. Deze optie kwam opnieuw in beeld op 11 december, nadat kabinetsonderhandelingen tussen het CDA, de PvdA en SP waren mislukt. Ondertussen groeide het aantal leden gestaag door. Op 1 januari 2008 telde de ChristenUnie 27.683 leden, het hoogste aantal sinds haar ontstaan.

Begin januari trokken de onderhandelaars zich terug op het landgoed Lauswold in Beetsterzwaag. Daar werd de kiem gelegd voor de vorming van het nieuwe kabinet.[12] Op 6 februari 2007 werd bekend dat de fracties van CDA, ChristenUnie en PvdA hadden ingestemd met het conceptregeerakkoord van het toen nog toekomstige kabinet-Balkenende IV.[13] Rouvoet en Wouter Bos werden vicepremier. Slob nam het fractievoorzitterschap van Rouvoet in de Tweede Kamer over die minister voor Jeugd en Gezin werd. Senator Van Middelkoop werd minister van Defensie en Huizinga werd staatssecretaris op het Ministerie van Verkeer en Waterstaat. De plaatsen van Rouvoet en Huizinga werden ingenomen door Esmé Wiegman-van Meppelen Scheppink en Ed Anker.

Rouvoet noemde in een speech[14] als belangrijkste bijdrage van de ChristenUnie aan het kabinet:

1. herstel van sociale samenhang en gemeenschapszin
2. een duurzamer omgang met de schepping,
3. de rol van het gezin als plek waar essentiële waarden worden overgedragen op kinderen,
4. een andere manier van kijken naar de liberale praktijk op het gebied van abortus en euthanasie
5. een positieve, maar realistische rol voor Nederland in Europa en in internationale veiligheidsvraagstukken

Het nieuwe kabinet kreeg van de oppositie al bij voorbaat het verwijt dat met de deelname van de ChristenUnie Nederland 'vertrutte' en naar spruitjes begon te ruiken.[15] Dit beeld leek door enkele incidenten versterkt te worden. Zo maakte de lokale ChristenUnie in Utrecht zich bezorgd over een reclameposter waarop een dame in gouden bikini was te zien.[16] De VVD had veel kritiek op Rouvoet, omdat die het Elektronisch Kinddossier invoerde, in een poging om, indien noodzakelijk, sneller te kunnen ingrijpen bij dreigende kindermishandeling. De VVD vond het belachelijk dat in de dossiers van jeugdzorg ook de mogelijkheid bestaat om te registreren of een kind schaamhaar had, (dit om de lichamelijke ontwikkeling van een kind te kunnen schatten). Deze mogelijkheid bestaat overigens al jaren.[17][18] De ChristenUnie beschouwde dit soort verwijten als "libertijnse karikaturen".[15]

Als minister raakte Van Middelkoop beschadigd door enkele uitlatingen in de media. Zo kreeg hij veel kritiek toen hij zei dat hij "heel blij" was dat hij de militaire dienstplicht had kunnen ontlopen.[19] Ook Huizinga-Heringa had het zwaar als staatssecretaris. Zij had te maken met enkele lastige dossiers, zoals de invoering van de OV-chipkaart en van nieuwe taxitarieven.[20][21] Rouvoet kreeg van de oppositie het verwijt te weinig voor elkaar te krijgen op het terrein van jeugd en gezin.[22]

SGP-voorman Bas van der Vlies vond dat de ChristenUnie in het kabinet te weinig liet horen op het gebied van abortus en euthanasie.[23] De reacties uit de achterban waren positiever. Bijna gedurende de hele periode stond de ChristenUnie op een lichte winst in de peilingen.[24]

Tijdens de kabinetsperiode botste vooral het CDA met de PvdA. De ChristenUnie zag zich daarbij graag als bruggenbouwer.[25] Op haar beurt had de partij ook een paar aanvaringen, vooral met de PvdA. De grootste rel was waarschijnlijk toen Jet Bussemaker, staatssecretaris op VWS, in een brief aan de Kamer namens het kabinet liet weten embryoselectie toe te staan. Na protest van de ChristenUnie daartegen kwam ze erop terug.

Als een paar winstpunten van de kabinetsdeelname van de ChristenUnie noemde Rouvoet:[24]

"Opvang voor tienermoeders is een serieus alternatief voor abortus geworden, naast adoptie, maar dat kon altijd al. De beschermwaardigheid van het leven is in het beleid opgenomen. Er kwam een generaal pardon voor uitgeprocedeerde asielzoekers. We hebben het (program)ministerie van jeugd en gezin gekregen, een grote wens van ons. Wij kunnen niet ontevreden zijn".

Na een lange periode van conflicten binnen het kabinet, onder andere over het rapport van de Commissie-Davids,[26] viel het kabinet uiteindelijk op 20 februari 2010 door een meningsverschil over de voortzetting van de legermissie in Uruzgan. De PvdA was hier pertinent tegen.[27] De ChristenUnie ging samen met het CDA tot de verkiezingen verder in een demissionair kabinet tot 14 oktober 2010. Huizinga werd minister van Volkshuisvesting, Ruimtelijke Ordening en Milieubeheer, Rouvoet kreeg de portefeuille onderwijs erbij en Van Middelkoop de portefeuille Wonen, Wijken en Integratie.[28]

Bij de op 3 maart 2010 gehouden gemeenteraadsverkiezingen daalde het aantal zetels van de ChristenUnie van 339 naar 330. In gemeenten waar de ChristenUnie samen optrok met de SGP gingen in totaal zes zetels verloren.

De ChristenUnie verloor bij de Tweede Kamerverkiezingen van 2010 één zetel en kwam op vijf. Daardoor verdwenen Cramer en Anker uit de Tweede Kamer.[29] Ook bij de Provinciale Statenverkiezingen in maart 2011 verloor de partij een fors aantal zetels.

Onder leiding van de toenmalige voorzitter van de Bestuurdersvereniging en Nunspeetse wethouder Nico Schipper verscheen in december 2010 een evaluatierapport. Volgens het rapport was er "een gebrek aan concrete invulling van het christelijk-sociale profiel van de partij". Een debat over homoseksualiteit richtte schade aan. Een deel van de oorzaak van de minder geslaagde campagne lag volgens de commissie bij André Rouvoet. Die kon moeilijk als vicepremier, minister voor Jeugd en Gezin en minister van Onderwijs ook nog adequaat opereren als lijsttrekker die de inhoudelijke koers uiteenzet.[30]

Rouvoet maakte eind april 2011 zijn aftreden bekend als partijleider en Kamerlid. Als redenen voor zijn vertrek noemde hij dat hij het "heilig vuur" miste, de partij de ruimte wilde geven in de discussie in welke richting te gaan en omdat hij meer tijd wilde spenderen aan zijn gezin. Slob volgde hem op als fractievoorzitter en partijleider. Rouvoet verliet de Kamer op 17 mei.[31] Na de val van het kabinet-Rutte I bereikte de ChristenUnie op 26 april 2012 samen met de fracties van VVD, CDA, D66 en GroenLinks een akkoord over miljardenbezuinigingen (het 'Lenteakkoord').

Bij de Tweede Kamerverkiezingen van 2012 hield de ChristenUnie de vijf zetels vast. Twee nieuwe Kamerleden deden hun intrede: Carla Dik-Faber en Gert-Jan Segers. Zij kwamen in de plaats van Esmé Wiegman en Cynthia Ortega. De VVD en PvdA vormden na deze verkiezingen onder leiding van Rutte een nieuw kabinet. Dit kabinet had echter geen meerderheid in de Eerste Kamer. De regering zocht de steun van D66, SGP en de ChristenUnie om toch haar wetten door het parlement te loodsen. De drie partijen kwamen bekend te staan als de C3 (Constructieve 3). Andersom kon de ChristenUnie daardoor regeringsingrijpen op een aantal dossiers voorkomen. Zo werden de Johan Willem Frisokazerne in Assen en de Generaal Spoorkazerne in Ermelo niet zoals voorgenomen gesloten.[32] Datzelfde gold voor een tbs-kliniek Veldzicht. Ook bleven schoolboeken gratis beschikbaar.[33]

Bij de gemeenteraadsverkiezingen in maart 2014 was er winst voor de ChristenUnie. Ook bij de Europese verkiezingen op 22 mei 2014, waar de ChristenUnie met een gezamenlijke lijst met de SGP aan meedeed, was sprake van stemmengroei.

De grondslag van de partij werd in juni 2015 gewijzigd. In de nieuwe grondslag zijn de Drie Formulieren van Enigheid niet meer opgenomen. De aanwezigheid daarvan lag gevoelig bij leden uit evangelische en rooms-katholieke hoek. Op 10 november 2015 trad Slob af als fractievoorzitter en Tweede Kamerlid en droeg hij zijn taken over aan Segers, die bij de Tweede Kamerverkiezingen 2017 lijsttrekker was. Eppo Bruins kwam voor Slob in de Kamer.

De ChristenUnie behield bij de Tweede Kamerverkiezingen in maart 2017 haar vijf zetels. In de samenstelling van de Kamerfractie vonden geen mutaties plaats.

Na de verkiezingen en het mislukken van een eerste formatiepoging tussen GroenLinks en het zogeheten motorblok bestaande uit VVD, CDA en D66, leek de ChristenUnie de ideale kandidaat om aan te schuiven. Na urenlange 'intensieve' verkenningsgesprekken tussen Pechtold (D66) en Segers op 23 mei kwamen zij tot de conclusie dat er onvoldoende ruimte bleek voor verdere onderhandelingen; met name medisch-ethische kwesties waren voor D66 een groot punt van verschil.[34] Op 12 juni 2017 werd duidelijk dat ook een tweede formatiepoging onder leiding van Herman Tjeenk Willink met GroenLinks was mislukt. Omdat de PvdA van Lodewijk Asscher weigerde mee te doen aan een nieuw kabinet was de ChristenUnie de laatst overgebleven optie. Eind juni begonnen de formatiebesprekingen onder leiding van informateur Gerrit Zalm. Op 10 oktober 2017 werd bekend dat er een coalitieakkoord was voor een nieuw te vormen kabinet. Kabinet-Rutte III stond op 26 oktober 2017 op het bordes met twee ministers namens de ChristenUnie: Carola Schouten werd vicepremier en minister van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit, terwijl Arie Slob in het ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap de rol als minister voor Basis- en Voortgezet Onderwijs en Media vervulde. In het kabinet was er ook één staatssecretaris namens de partij werkzaam; Paul Blokhuis was bewindspersoon op het Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport.

Bij de Europese Parlementsverkiezingen in 2019 behield de ChristenUnie haar zetel, evenals de SGP. Op 5 juni 2019 besloot de CU-SGP de ECR-fractie te verlaten na stemming over toetreding van Forum voor Democratie. Anders dan de Van Dalen stemde Bert-Jan Ruissen wel voor toetreding van FvD.[35] Op 20 juni koos Van Dalen voor aansluiting bij de EVP-fractie, waartoe ook het CDA behoort. Na enige bedenktijd besloot Ruissen niet in deze stap mee te gaan en zich weer bij de ECR aan te sluiten.[36]

• Piet Adema (voorzitter)
• Fred Ruiten (secretaris/penningmeester)
• Klaas Tigelaar
• Hanneke Palm
• Mark de Boer
• Joanne van der Schee-van de Kamp
• Leon Meijer (Internationaal secretaris)

Partijvoorzitter is sinds 13 april 2013 Piet Adema.

Bron: ChristenUnie - ledentallen (Documentatiecentrum Nederlandse Politieke Partijen)

De grondslag van de ChristenUnie luidt sinds juni 2015 als volgt:

Gedreven door Gods liefde en Christus’ koningschap wil de ChristenUnie zich inzetten voor de samenleving en het bestuur van ons land. Zij erkent dat de overheid door God is gegeven om recht te doen en vrijheid en vrede te beschermen, wereldwijd. De ChristenUnie baseert haar politieke principes op de Bijbel, Gods geïnspireerde en gezaghebbende Woord. Haar leden verenigen zich vanuit het christelijk geloof, zoals kernachtig verwoord in de Geloofsbelijdenis van Nicea.

Tot dat moment stond in de grondslag, aangeduid als Uniefundering, een verwijzing naar de Drie Formulieren van Enigheid. De Uniefundering luidde als volgt:

De ChristenUnie erkent Gods heerschappij over het staatkundig leven, dat de overheid door God is gegeven en in zijn dienst staat en dat christenen de verantwoordelijkheid hebben actief te zijn in de samenleving. Zij fundeert haar politieke overtuiging op de Bijbel, het geïnspireerde en gezaghebbende Woord van God, die door de Drie Formulieren van Eenheid wordt nagesproken en die ook voor het staatkundig leven wijsheid bevat.

De verwijzing naar de Drie Formulieren van Enigheid lag gevoelig bij veel (met name evangelische) christenen, omdat daarin onder andere de volwassenendoop wordt verworpen. In de Heidelbergse Catechismus wordt de rooms-katholieke eredienst aangeduid als "paapse mis" en als "vervloekte afgoderij". Voor veel rooms-katholieke christenen voelde dit daarom nog als een drempel om lid te worden van de partij.[37] Zelf gaf de partij de uitleg dat de verwijzing niet bedoeld was om in te stemmen met de Drie Formulieren, maar om in te stemmen met de "politieke overtuiging van de ChristenUnie die voortkomt uit dit gedachtegoed".[38] Sinds de oprichting van de partij was er al regelmatig discussie over Uniefundering. Voor een verwijzing daarnaar in de grondslag was gekozen om bij de fusie tussen RPF en GPV met name een groot aantal Vrijgemaakte leden binnenboord te houden.

De ChristenUnie wordt sinds haar ontstaan met enige regelmaat als links bestempeld,[39] in tegenstelling tot haar voorgangers GPV en RPF, die vaak samen met de SGP tot klein christelijk rechts werden gerekend. Rouvoet distantieert zich echter van het links-rechtsdenken en bestempelt zijn partij liever als "christelijk-sociaal".[40]

Op een aantal vraagstukken, zoals sociaal beleid, asielbeleid, ontwikkelingssamenwerking en milieu, neemt de ChristenUnie linkse standpunten in en trekt ze regelmatig op met linkse partijen als de PvdA, SP en GroenLinks. De ChristenUnie is voor een verhoging van het budget voor ontwikkelingshulp naar 1,0 procent van het bnp[41] en in het verleden zelfs voor een verhoging naar 1,3 procent. Over de partij wordt wel gesteld dat zij in de praktijk in het Midden-Oostenconflict meestal aan de zijde van Israël staat.[42]

Op economisch gebied is de ChristenUnie voor aanpassing van de hypotheekrenteaftrek. Op lange termijn wil de partij dat iedereen een gelijke hypotheekrenteaftrek krijgt van 30 procent.[43] De partij is voor een verhoging van de AOW-leeftijd naar 67 jaar.[44] Verder doet de partij veel voorstellen die betrekking hebben op de nivellering van inkomsten.[45]

Op het gebied van drugsbeleid, medisch-ethische kwesties (als abortus en euthanasie), het Midden-Oostenconflict en het buitenlandse beleid doen zich daarentegen sterke verschillen voor tussen de ChristenUnie en de linkse partijen. De ChristenUnie wil de wetgeving rondom abortus en euthanasie terugdraaien, maar zolang dat niet mogelijk is zet de partij in op alternatieven, zoals opvang voor tienermoeders en palliatieve zorg.[46] De positie van het gezin is altijd een belangrijk speerpunt van de partij geweest. Zo kwam er door toedoen van de ChristenUnie de eerste minister van Jeugd en Gezin. Ook was de partij lange tijd voorstander van de zogeheten heffingskorting, een belastingvoordeel voor vrouwen die thuis blijven om voor de kinderen te zorgen.[47]

Anders dan de SGP heeft de ChristenUnie geen theocratische inslag. Zij is dus voor de vrijheid van godsdienst, ook voor andere religies dan het christendom.[48] De partij is voor scheiding van kerk en staat. Voor de partij is dat niet hetzelfde als scheiding van geloof en staat.[49] Door zich principieel vóór ieders godsdienstvrijheid op te stellen komt de CU regelmatig in conflict met de PVV, die vaak harde taal over de islam spreekt. Binnen de achterban van de CU is er verdeeldheid over hoe met de PVV (en met de islam) om te gaan. Op een ledencongres in mei 2011 werd een resolutie aangenomen die de partij opriep de PVV te bejegenen als elke andere partij waartegen zij zich principieel verzet. Het Bijbelse gebod van naastenliefde geldt volgens de indieners ook de politieke tegenstander, maar werd niet altijd uitgedragen.

Ten aanzien van de Europese Unie neemt de partij een houding tussen kritisch en positief aan. Bij een partijcongres in februari 2014 werd als leuze "Samenwerking JA, superstaat NEE" aangenomen. Vooral de jongeren binnen de partij beklemtonen het belang van de EU.[50][51]

De ChristenUnie heeft in diverse gemeenten vloekverboden gerealiseerd of voorgesteld, meestal samen met de SGP. Daarnaast heeft de ChristenUnie vaak gepleit voor het recht van scholen en andere levensbeschouwelijke instellingen om hun eigen personeelsbeleid te mogen voeren. De ChristenUnie en haar voorlopers hebben vanaf het begin gewaarschuwd tegen het gedogen van cannabis. De ChristenUnie stelt ook dat, sinds prostitutie gelegaliseerd is, het nog vaak een vorm van vrouwenhandel en vrouwenmisbruik is, en allerminst een normaal beroep. De ChristenUnie wil de zondagsrust bevorderen, bijvoorbeeld door koopzondagen tegen te gaan en een verbod voor vrachtverkeer om op zondag te rijden.[52][53] Ook ageert de partij veelvuldig tegen de verspreiding van bloot in de media en/of de publieke ruimte.[54][55]

Binnen de partij is homoseksualiteit een gevoelig onderwerp. Harde standpunten en formuleringen over dit onderwerp leidden in juni 2008 tot het vertrek van politica Yvette Lont,[56] die later een eigen partij oprichtte, de Evangelische Partij Nederland. Sander Chan was lid van het bestuur van ChristenUnie Amsterdam, maar stopte daar in oktober 2008 mee, naar aanleiding van het rapport-Cnossen, omdat homo's volgens hem in de praktijk niet binnen de ChristenUnie kunnen functioneren. Als homoseksueel kon hij zich daar niet in vinden.[57]

De ChristenUnie maakt deel uit van het op 26 oktober 2017 geïnstalleerde kabinet-Rutte III. De portefeuilles van de ChristenUnie-bewindslieden zijn:

• Paul Blokhuis, staatssecretaris van Volksgezondheid, Welzijn en Sport.
• Carola Schouten, vicepremier en minister van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit.
• Arie Slob, minister zonder portefeuille voor Basis- en Voortgezet Onderwijs en Media.

De fractie van de ChristenUnie in de Tweede Kamer bestaat vijf personen:

• Gert-Jan Segers (fractievoorzitter)
• Eppo Bruins
• Carla Dik-Faber
• Stieneke van der Graaf
• Joël Voordewind

De fractie van de ChristenUnie in de Eerste Kamer bestaat uit vier personen:

• Mirjam Bikker (fractievoorzitter)
• Peter Ester
• Tineke Huizinga
• Maarten Verkerk

* In combinatie met de SGP.

De fractie van de ChristenUnie in het Europees Parlement bestaat uit een lid:

• Peter van Dalen

De ChristenUnie vormde bij de verkiezingen voor het Europees Parlement in 2004 een kartel met de SGP. Verder was er voor het eerst een lijstverbinding met het CDA. Beide partijen maakten deel uit van de fractie Onafhankelijkheid en Democratie. De ChristenUnie werd in de periode 2004-2009 vertegenwoordigd door Hans Blokland.

Bij de verkiezingen van 2009 kwamen de ChristenUnie en SGP opnieuw met een gezamenlijke lijst; lijsttrekker was de CU’er Peter van Dalen. De combinatie kreeg twee zetels. Twee weken na het bekend worden van de uitslag kwam het echter tot een breuk. De twee partijen hadden samen met onder meer de Britse Conservatieven een nieuwe fractie gevormd, de Europese Conservatieven en Reformisten, maar de Britten zagen een breekpunt in het vrouwenstandpunt van de SGP. Uiteindelijk koos SGP’er Bas Belder voor een, eveneens nieuwe, 'onafhankelijke' fractie (Europa van Vrijheid en Democratie), die ook de UK Independence Party en het Italiaanse Lega Nord herbergt.

Bij de verkiezingen van 2014 vormde de ChristenUnie en SGP weer een gezamenlijke lijst en boekte procentueel gezien een kleine winst. De lijsttrekker was wederom Peter van Dalen. De combinatie behaalde twee zetels. Ook bij de Europese Verkiezingen van 2019 werkten de twee partijen samen met een gezamenlijke campagne voor een gecombineerde lijst, met Peter van Dalen voor de derde keer als lijsttrekker namens de ChristenUnie. De partijen haalde wederom enige stemmenwinst, en kwamen weer uit op twee zetels. Wel zijn de partijen in het Europees Parlement uiteindelijk bij twee verschillende Europese fracties terechtgekomen. Peter van Dalen sloot zich op 20 juni aan bij de EVP-fractie en zijn SGP-collega Bert-Jan Ruissen bleef bij de ECR-fractie.

Op Europees niveau werkt de ChristenUnie ook samen met andere christelijke partijen in de Europese Christelijke Politieke Beweging.

Provincie	Zetels 2003	Zetels 2007	Zetels 2011	Zetels 2015	Zetels 2019
Groningen (provincie) Groningen	4 van 55	4 van 43	3 van 43	4 van 43	4 van 43
Friesland Friesland	3 van 55*	3 van 43	3 van 43	3 van 43	3 van 43
Drenthe Drenthe	2 van 51	3 van 41	2 van 41	3 van 41	3 van 41
Overijssel Overijssel	4 van 63	5 van 47	3 van 47	4 van 47	4 van 47
Flevoland Flevoland	4 van 47	5 van 39	3 van 39	3 van 41	3 van 41
Gelderland Gelderland	3 van 75	4 van 53	3 van 55	4 van 55	4 van 55
Utrecht (provincie) Utrecht	3 van 63	4 van 47	2 van 47	3 van 49	4 van 49
Noord-Holland Noord-Holland	1 van 83*	2 van 55*	1 van 55*	1 van 55*	1 van 55
Zuid-Holland Zuid-Holland	3 van 83	4 van 55	2 van 55	3 van 55	3 van 55
Zeeland Zeeland	3 van 47	3 van 39	2 van 39	2 van 39	1 van 39
Noord-Brabant Noord-Brabant	1 van 79*	1 van 55*	0 van 55*	1 van 55*	2 van 55*
Limburg Limburg	-	0 van 47	0 van 47	-	0 van 47
Nederland	26 van 764	35 van 564	23 van 566	29 van 570	31 van 570

* In combinatie met de SGP.

Een "-" in de tabel betekent dat de partij geen kandidatenlijst had ingediend.

In Limburg deed de ChristenUnie in 2007 voor het eerst mee, maar kwam daar ongeveer duizend stemmen tekort voor een zetel. Veel stemmen kwamen vermoedelijk van protestanten met een andere regionale achtergrond en conservatieve katholieken.

Op 16 mei 2018 hebben Provinciale Staten van de provincie Overijssel Andries Heidema voorgedragen als nieuwe commissaris van de Koning in deze provincie.[58] Op 25 mei 2018 heeft de Nederlandse ministerraad ingestemd met de voordracht en Heidema benoemd per 11 juli 2018.[59] Heidema is de eerste Commissaris van de Koning van ChristenUnie-huize.

Op gemeentelijk niveau behaalde de ChristenUnie bij de Tweede Kamerverkiezingen in 2017 in de volgende gemeenten het hoogste percentage stemmen:

1. 25,5% Bunschoten Bunschoten
2. 20,4% Oldebroek Oldebroek
3. 17,7% Elburg Elburg
4. 16,5% Hattem Hattem
5. 16,5% Zwartewaterland Zwartewaterland
6. 16,4% Hardinxveld-Giessendam Hardinxveld-Giessendam
7. 16,4% Staphorst Staphorst
8. 15,1% Zuidhorn Zuidhorn
9. 14,0% Molenwaard Molenwaard
10. 13,9% Kampen Kampen

Hierbij valt op te merken dat in de gemeentes Bunschoten en Oldebroek de ChristenUnie percentueel ook de meeste stemmen haalde van alle deelnemende partijen in die gemeentes.

Bij de gemeenteraadsverkiezingen behaalt de ChristenUnie doorgaans betere resultaten. Bij de verkiezingen van 2018 behaalde men in de volgende gemeenten het hoogste percentage stemmen (>25%):

1. 36,0% Renswoude Renswoude
2. 34,5% Bunschoten Bunschoten
3. 33,2% Oldebroek Oldebroek
4. 30,1% Staphorst Staphorst
5. 27,9% Hattem Hattem
6. 25,5% Zwartewaterland Zwartewaterland

De ChristenUnie is na deze verkiezingen in 13 gemeenten de grootste partij: Assen, Bunschoten, Elburg, Hattem, Kampen, Oldebroek, Renswoude, Stadskanaal, Urk, Veenendaal, Zwartewaterland en Zwolle. In Gouda deelt de ChristenUnie de eerste plek met vier andere partijen in de gemeenteraad. De partij levert 80 wethouders en ongeveer 430 gemeenteraadsleden.

Verder haalt de partij veel stemmen (ongeveer 10%) in grotere plaatsen als Drachten, Kampen, Zwolle, Harderwijk, Barneveld, Ede, Veenendaal en Katwijk. In absolute aantallen komt Zwolle op de eerste plaats.

De waterschapsverkiezingen in november 2008 vonden voor het eerst plaats met behulp van een lijstenstelsel in plaats van voorheen het personenstelsel. De ChristenUnie deed in een aantal waterschappen mee, ondanks dat verantwoordelijk staatssecretaris van Verkeer en Waterstaat Tineke Huizinga van de ChristenUnie verklaarde dat deelname van politieke partijen aan de waterschapsverkiezingen onbedoeld en ongewenst is.