Eurovisiesongfestival 1973

Net als een jaar eerder waren bij het festival twee juryleden van elk land aanwezig. Hiervan was er steeds één jonger dan 25 en één ouder dan 25. Elk jurylid beloonde elk lied met 1, 2, 3, 4 of 5 punten. Elk van hen geeft punten van 1 tot en met 5 voor elk liedje, behalve de eigen inzending. Elke land gaf dus minimaal twee en maximaal 10 punten per inzending.[1]

De score werd bijgehouden op een scorebord dat in de zaal hing. De deelnemende landen stonden in het Frans op het bord. Achter elk land stond het totaal aantal punten De gegeven punten werden gelijk bij het totaal van het land opgeteld. Tijdens de puntentelling stond de presentatrice op het podium. Zij noemde het land, waarna de juryleden het bordje met punten omhoog deden. Een driehoekige pijl achter het totaal gaf aan welk land het hoogste aantal punten had. De pijl ging knipperen na iedere stemronde.

De jury kwam blok-voor-blok in beeld: drie landen tegelijkertijd gaven punten. Alleen de laatste landen, Frankrijk en Israël kwamen als twee landen in beeld. Het geven van de punten ging op volgorde van optreden.

Het land en het totaal van de punten werd door de EBU-controleur gezegd in het Frans. Daarna noemde de presentatrice de punten en landen in het Engels. In zowel het Frans als Engels gebruikte zij daarvoor het woord "votes".

Toen de laatste twee landen begonnen met stemmen, stond Luxemburg al aan kop met 111 punten. De laatste jury kon per land maximaal 20 punten geven. Daardoor maakten ook Spanje (108 punten) en Engeland met 106 punten nog een kans om te winnen. Toen de jury 18 punten aan Luxemburg gaf, was het duidelijk: het groothertogdom was de winnaar met 129 punten. Zelfs al zou Engeland 20 punten krijgen, dan zou het met 128 punten toch op de tweede plaats komen.

Bij het geven van de punten viel het gedrag van het mannelijke Zwitserse jurylid op: elke keer dat het bordje met punten omhoog moest, maakte hij er een kleine show van. Dit was mede de oorzaak van het afschaffen van dit puntensysteem.[1]

In Finland konden de Koivisto Sisters (ESF 1971) en Lasse Mårtenson (ESF 1964) geen rol van betekenis meer spelen. In Portugal waren Tonicha (ESF 1971) en Simone de Oliveira (ESF 1965, 1969) van de partij. Benny Borg stond vorig jaar nog samen met Grethe Kausland op het songfestival nu probeerde hij solo en werd 2de. In Zwitserland werden Henri Dès (ESF 1970) en Peter, Sue & Marc (ESF 1971) gedeeld 3de. In Joegoslavië werd Krunoslav Slabinac 4de bij Jugovizija. In Zweden traden Claes-Göran Hederström (ESF 1968) en Lill-Babs (ESF 1961) opnieuw aan, ook enkele toekomstige deelnemers waren er zoals Ted Gärdestad, Lasse Berghagen en ABBA. In Frankrijk werd Anne-Marie Godart 3de, vorig jaar trad ze nog voor Monaco aan.

• Israël debuteerde dit jaar en werd daarmee het eerste Aziatische land dat deelnam aan het Eurovisiesongfestival.

•  Malta trok zich terug na twee keer als laatste geëindigd te zijn.
• Oostenrijk bleef thuis tot 1976.

•  Spanje: de componisten van de Spaanse inzending, Eres tú, werden beschuldigd van plagiaat. Het zou namelijk lijken op de Joegoslavische inzending van 1966 (Brez besed gezongen door Berta Ambrož). Eres tú werd niet gediskwalificeerd. Volgens sommige critici had dit politieke redenen: Franco's Spanje zou meer tot de kern van Europa behoren dan Tito's Joegoslavië. Het lied eindigde uiteindelijk als tweede en werd een grote internationale hit.