Eurovisiesongfestival 2018

De EBU verwachtte dat de gaststad een zaal van 10.000 toeschouwers kon aanbieden voor het festival zelf, alsook ruimte voor een perscentrum voor 1500 journalisten en hotelkamers voor ten minste 2000 gasten.

Naast hoofdstad Lissabon gaven Braga, Espinho, Faro, Gondomar, Guimarães en Santa Maria da Feira aan interesse te hebben om de organisatie van het Eurovisiesongfestival 2018 op zich te nemen. Op 25 juli 2017 maakten de EBU en RTP bekend dat de keuze was gevallen op Lissabon.

Het festival vond plaats in de Altice Arena, een evenementenhal die gebouwd werd ter ere van Expo '98. Ze ligt in het eveneens voor de wereldtentoonstelling van 1998 gecreëerde Parque das Nações. Met zijn 20.000 zitplaatsen is het de grootste evenementenhal van Portugal en een van de grootste van Europa. De Eurovision Village, waar de fans elkaar konden ontmoetten en deelnemers optredens kwamen geven, was te vinden op het Praça do Comércio.

Naar jaarlijkse traditie werden er twee halve finales en één finale georganiseerd. Op dinsdag 8 mei en donderdag 10 mei vonden twee halve finales plaats, waaruit telkens tien landen zich kwalificeerden voor de finale. De grote finale vond plaats op zaterdag 12 mei. De Grote Vijf (de landen die de grootste financiële bijdrage leveren aan de organisatie van het Eurovisiesongfestival, zijnde Duitsland, Frankrijk, Italië, Spanje en het Verenigd Koninkrijk) en gastland Portugal waren rechtstreeks geplaatst voor de finale, waardoor er in totaal 26 landen deelnamen aan de finale.

 Nam deel aan de eerste halve finale

 Gekwalificeerd, stemde mee in de eerste halve finale

 Nam deel aan de tweede halve finale

 Gekwalificeerd, stemde mee in de tweede halve finale

Op 12 januari werd de indeling in potten bekendgemaakt, als basis voor de loting voor de halve finales. Landen die gewoonlijk op elkaar stemmen, werden in dezelfde pot geplaatst. In pot 1 zaten zeven landen, in de overige zes. Uit elke pot gingen drie landen naar de eerste halve finale; de overige landen traden aan in de tweede halve finale. De loting vond plaats op 29 januari. De definitieve startvolgorde van de drie shows werd niet geloot, maar door de producent bepaald. Wel werd bepaald of een land in de eerste of tweede helft van de halve finale zou aantreden.

Pot 1	Pot 2	Pot 3	Pot 4	Pot 5	Pot 6
Albanië  Kroatië  Macedonië  Montenegro  Servië  Slovenië  Zwitserland	Denemarken  Finland  Ierland IJsland Noorwegen  Zweden	Armenië  Azerbeidzjan  Georgië  Oekraïne  Rusland  Wit-Rusland	Bulgarije  Cyprus  Griekenland  Hongarije  Moldavië  Roemenië	Australië Israël  Malta Oostenrijk  San Marino  Tsjechië	België Estland  Letland  Litouwen  Nederland  Polen

• De Chinese omroep Mango TV censureerde in de eerste halve finale regenboogvlaggen tijdens het optreden van Zwitserland, en optredens van Albanië en Ierland werden helemaal niet getoond. De EBU verbrak daarna alle samenwerking met de omroep, waardoor de tweede halve finale en de finale niet in China werden uitgezonden.[1][2]
• Tijdens de finale klom een man op het podium tijdens het optreden van het Verenigd Koninkrijk. Hij pakte tijdens het tweede refrein de microfoon van zangeres SuRie af, en riep Nazis of the UK media, we demand freedom! War is not peace!. De man werd binnen enkele seconden van het podium verwijderd. SuRie maakte vervolgens haar optreden af. Van de EBU kreeg ze de kans om na het laatste nummer van Italië nog een keer op te treden, maar de Britse delegatie verkoos om geen gebruik te maken van deze mogelijkheid.[3]

• Website van het Eurovisiesongfestival
• Officiële Belgische website Eurovisiesongfestival
• Officiële Nederlandse website Eurovisiesongfestival

Wikinieuws heeft een nieuwsartikel over dit onderwerp: Israël wint Eurovisiesongfestival 2018.