Eurovisiesongfestival 2004

Omdat er steeds meer landen wilden deelnemen en verschillende landen bijna elke twee jaar een beurt moesten overslaan, werd voor het eerst een halve finale georganiseerd. Het Verenigd Koninkrijk, Frankrijk, Duitsland en Spanje werden automatisch gekwalificeerd voor de finale als de vier grootste financiers van de EBU, net als de tien eerste landen van het festival van 2003. De andere landen traden allemaal aan in de halve finale waarvan de eerste tien naar de finale mochten. De tien uit de halve finale werden zonder rangorde bekendgemaakt waardoor niemand voor de finale wist, wie de halve finale gewonnen had.

Door de introductie van een halve finale, was er geen beperking meer op het aantal deelnemende landen. Met 36 deelnemende landen was dit het hoogste aantal tot dan toe. Vier landen maakten hun debuut. Servië & Montenegro nam voor het eerst deel. Het was de eerste Servische deelname sinds de burgeroorlog in Joegoslavië en de boycot tegen het land dat in 1992 inging. Andere debutanten waren Wit-Rusland, Albanië en de dwergstaat Andorra. Een andere dwergstaat, Monaco, nam eveneens opnieuw deel na meer dan twintig jaar afwezigheid. Hierdoor kende dit aantal een enorme boost dit jaar. Maar liefst 36 landen maakten hun opwachting in Istanboel, tien meer dan het jaar voordien. De nieuwkomers kenden een verschillende start. Servië & Montenegro won de halve finale en werd tweede in de finale met een eenvoudig nummer dat dreef op een melodie die aan de typische Balkanmuziek deed denken. Dergelijke nummers zouden de komende jaren vaak op het festival te horen zijn. Ook Albanië haalde vlot de top tien. De andere debutanten en het teruggekeerde Monaco strandden helemaal onderaan in de halve finale.

De verwachtingen waren groot rond de Belgische inzending. Xandee werd met haar up-temponummer als een van de topfavorieten aanzien, maar het nummer strandde op de 22ste plaats. Nederland zond het duo Re-union, waarin overigens ook een Belg zat. Hun rustige ballade raakte vlot door de halve finale, maar kon in de finale geen potten breken en werd 20ste. Met Jonatan Cerrada trad er nog een Belg aan in de finale. Hij werd voor Frankrijk 15de.

Een van de opvallendste inzendingen was de uiteindelijke winnares Ruslana uit Oekraïne. Wild dances dreef op een up-tempomelodie en werd opgevoerd in een stijl die aan de wilde stammen uit het hoge noorden moest denken. Dans, kledij, muziek en zelfs het podium zorgden voor een totaalspektakel. Na de overwinningen van Turkije en Oekraïne werd dergelijke muziek een tijdlang hét genre om mee uit te pakken op het festival.

Andere up-temponummers werden gestuurd door Griekenland dat hun populairste mannelijke artiest stuurde en door gastland Turkije dat de ska-groep Athena stuurde. Er waren ook heel wat rustige nummers. Naast het debuut van Servië & Montenegro was er onder meer het nummer van de Britse Lisa Andreas voor Cyprus en het het soulnummer van Duitsland. De vreemde eend in de bijt was de inzending van Bosnië-Herzegovina, dat met een disconummer aantrad.

Voor de puntentelling mochten alle landen punten geven, ook de landen die in de halve finale bleven steken. Ze deden dit in alfabetische volgorde aan de hand van hun ISO 3166-1-landcode.

Voor de vijfde keer in de geschiedenis van het Eurovisiesongfestival (na 1970, 1989, 2001 en 2003) was geen enkele artiest al voordien eens aanwezig op het festival. In tegenstelling tot de andere vier jaren was er ook geen van hen die al als achtergrondzanger(es) had aangetreden.

 Deelnemende landen

 Landen die de halve finale niet overleefden

 Landen die in het verleden deelgenomen hebben

•  Albanië
•  Andorra
•  Servië en Montenegro
•  Wit-Rusland

•  Denemarken
•  Finland
•  Litouwen
•  Macedonië
•  Monaco
•  Zwitserland

Luxemburg en Hongarije toonden eveneens interesse om terug aan te treden, maar haakten om financiële redenen af.

• Lijst van deelnemers aan het Eurovisiesongfestival (alfabetisch)
• Lijst van deelnemers aan het Eurovisiesongfestival (chronologisch)

• Officiële website