Eurovisiesongfestival 1957

Elk land had tien juryleden, die elk 1 punt aan een liedje gaven. Anders dan vorig jaar was stemmen op het eigen land niet meer toegestaan.[1]

Ook anders dan in 1956 was dat de score werd bijgehouden op een scorebord dat in de zaal hing. De deelnemende landen stonden niet op het bord. Wel stonden de titels van de liedjes vermeld met daarvoor het Romeinse nummer van het optreden. Achter elk liedje stond het totaal. De gegeven punten werden gelijk met het totaal van het land opgeteld.

Tijdens de puntentelling zat de presentatrice naast het scorebord achter een bureau, samen met een telefoniste die de scores meeschreef. Vanaf haar plek konden zij het scorebord niet zien. Achter hen was de kaart van Europa zichtbaar. Een lampje gaf aan met welk land er contact was.

De jury's werden opgebeld in omgekeerde volgorde van optreden. Het geven van de punten ging in aflopende volgorde (van hoog naar laag). De vertegenwoordiger van het land noemde het nummer, land en het aantal punten in het Engels of Frans. De presentatrice herhaalde het nummer en het aantal punten in de taal waarin de punten gegeven werden. Waarna haar collega de punten in het Duits herhaalde. In het Frans en Engels gebruikte de presentatrice het woord votes.

Luxemburg stemde als één-na-laatste en gaf maar één punt aan Nederland. Toch zette het groothertogdom daarmee de overwinning voor Nederland vast: met 31 punten was Nederland niet meer in te halen door Frankrijk, dat 15 punten had.

Voor België deed voor de eerste maal een Vlaamse artiest mee, nadat in 1956 twee Franstalige artiesten hadden deelgenomen. De keuze viel op de toen zeer populaire zanger Bobbejaan Schoepen, die het liedje Straatdeuntje - compleet met gefloten intermezzo - ten gehore bracht.