Junior Eurovisiesongfestival

Het Junior Eurovisiesongfestival (Engels: Junior Eurovision Song Contest, Frans: Concours Eurovision de la Chanson Junior) is sinds 15 november 2003 een jaarlijkse presentatie en competitie van liedjes, gezongen door kinderen van tien tot vijftien jaar, in de beginjaren al vanaf acht jaar. De deelnemende kinderen vertegenwoordigen landen die lid zijn van de EBU.

Junior Eurovisiesongfestival
Genremuziek
Presentatieverschilt per jaar
Land van oorsprongleden van de EBU
TaalEngels en Frans
Uitzendingen
Start2003
Afleveringen16
Netwerk of omroeptelevisie
radio
internet
Website
(en) IMDb-profiel
Portaal    Eurovisiesongfestival

Het festival, eigenlijk een concours, wordt uitgezonden op televisie door heel Europa en ook daarbuiten. Ook op het internet is het festival te volgen. Aan het Junior Songfestival kan ieder actief EBU-lid meedoen, waardoor ook landen buiten het werelddeel Europa (met name in het Midden-Oosten) die mogelijkheid krijgen. Het gaat hier om Algerije, Cyprus, Egypte, Israël, Jordanië, Libanon, Libië, Marokko, Syrië en Tunesië. In tegenstelling tot het Eurovisiesongfestival wordt dit festival het jaar nadien niet noodzakelijkerwijs georganiseerd door het winnende land.

Tot 2013 moest elk lied minstens 2 minuten 30 seconden en hoogstens 2 minuten 45 seconden duren. In 2014 werd het maximum opgetrokken tot 3 minuten, dezelfde standaard als bij het Eurovisiesongfestival. De punten (evenveel van elk deelnemend land, telkens verdeeld onder andere landen) worden telkens voor de helft gekozen door de telestemmers en voor de andere helft door een professionele vakjury. Bij technische problemen met het telestemmen in een land wordt het ganse puntentotaal bepaald door de jury van dat land. Daarnaast is er ook een kinderjury, met kinderen uit alle deelnemende landen, die punten mag uitreiken. Van 2005 tot en met 2015 kreeg elk land bij de start van de puntentelling 12 punten, om nulpunters te vermijden.

Het festival wordt ook in niet-deelnemende landen uitgezonden, zoals Duitsland, Estland en Finland.

Geschiedenis

Ksenia Sitnik zorgde voor de eerste overwinning voor Wit-Rusland in 2005 met My vmeste

Het Junior Eurovisiesongfestival komt voort uit de De unges Melodi Grand Prix, een Scandinavisch festival dat in 2000 ontstond in Denemarken, waar de liedjeswedstrijd voor kinderen diende als opwarmer voor het Eurovisiesongfestival. In 2002 deden ook Zweden en Noorwegen mee aan de tot Melodi Grand Prix Nordic omgedoopte wedstrijd; elk land streed met drie liedjes voor de eer. Op initiatief van de EBU werden vervolgens zestien Europese landen uitgenodigd om deel te nemen aan het allereerste Junior Eurovisiesongfestival.

Vanaf 2003 is het Junior Eurovisiesongfestival jaarlijks georganiseerd. De eerste editie werd georganiseerd in 2003 in Kopenhagen, de hoofdstad van Denemarken, waar het concept ontstaan is. In 2004 was het de bedoeling dat Manchester de organisatie op zich zou nemen, maar het Verenigd Koninkrijk haakte af, waarna Lillehammer (Noorwegen) insprong als gastheer. Om zulke problemen in de toekomst te vermijden, werd beslist dat landen zich kandidaat moesten stellen voor de organisatie. Zo werd België het eerste land dat de organisatie van het festival formeel toegezegd kreeg. Hasselt organiseerde het Junior Eurovisiesongfestival 2005, het eerste op Belgische bodem sinds het Eurovisiesongfestival 1987. In 2006 was de Roemeense hoofdstad Boekarest aan de beurt, gevolgd door het Nederlandse Rotterdam in 2007. In 2008 vond de zesde editie plaats in het Cypriotische Limasol, voor de eerste keer niet op het vasteland. In 2009 was Kiev, de hoofdstad van Oekraïne, gaststad van de zevende editie en in 2010 werd het festival gehouden in Minsk, Wit-Rusland. In 2011 heeft Armenië het festival georganiseerd en in 2012 organiseerde Nederland het voor de tweede maal, dit keer in Amsterdam. In 2013 werd het songfestival voor de tweede keer in Kiev gehouden. In 2014 werd het festival georganiseerd op Malta, in 2015 in Bulgarije en in 2016 weer op Malta. In 2017 werd het festival voor het eerst gehouden in Georgië. In 2018 was Minsk voor de tweede maal gaststad. In 2019 werd het festival voor het eerst gehouden in Polen.

Ralf Mackenbach, de winnaar in 2009 met Click clack

De eerste editie werd gewonnen door Kroatië. Dino Jelušić wist Europa te bekoren met Ti si moja prva ljubav. In 2004 was Spanje de winnaar, met María Isabel. In 2005 trok Wit-Rusland aan het langste eind, en in 2007 nogmaals. Malta (2013 en 2015) en Rusland (2006 en 2017) wonnen beide ook tweemaal, Polen won zelfs twee edities achter elkaar (2018 en 2019). Georgië heeft als enige driemaal gewonnen (2008, 2011 en 2016). Verder wonnen Nederland (2009), Armenië (2010), Oekraïne (2012) en Italië (2014).

Stemprocedure

De stemming gebeurt op dezelfde wijze als bij het volwassen Eurovisiesongfestival: De winnaar wordt bepaald door het geven van punten door ieder deelnemend land: 1 tot en met 8, 10 en 12 punten aan hun tien favoriete liedjes. In elk land kan de kijker via televoting, telefonisch of via sms, stemmen op zijn of haar favoriete nummer. De punten van de kijker tellen voor de helft mee in de eindafrekening van het land. De andere helft wordt bepaald door de nationale vakjury. Deelnemende landen mogen niet op zichzelf stemmen. De kritiek hierop is dat de stemmen van kleine landen net zo zwaar wegen als van grote landen terwijl er minder mensen hebben gestemd.

De presentatoren roepen de juryvoorzitter van elk land via een satellietverbinding op. De eerste zeven punten worden niet afgeroepen, maar verschijnen onmiddellijk op het scorebord. Dit systeem wordt toegepast sinds 2005 (toen nog de eerste vijf punten), om het scoreverloop te versnellen. Om dezelfde reden wordt dit ook gedaan bij het gewone Eurovisiesongfestival met de punten 1 t/m 10. Sinds 2017 verschijnen ook bij dit songfestival de punten 1 t/m 10 automatisch op het scorebord en worden alleen de 12 punten afgeroepen.

Sinds 2006 mag men al tijdens de show op zijn favoriete lied stemmen. Dit zorgde eerst voor veel kritiek (landen die in het begin van de show aantreden, zouden hier voordeel uit kunnen halen), maar het systeem wordt nog steeds toegepast. Sterker nog, vanaf 2010 wordt het ook toegepast op het grote Eurovisiesongfestival. In 2007, 2008 en 2010 werd het geld dat de stemming opbracht wel geschonken aan UNICEF. Vanaf 2009 bepaalde de stemmer 50% en een vakjury 50% van de uiteindelijke punten. In 2016 kon er niet gestemd worden en werd de uitslag bepaald door de vakjury en de kinderjury. Sinds 2017 kan er via internet gestemd worden, waarbij het voor het eerst mogelijk was om op het eigen land te stemmen, iets wat bij het gewone Eurovisiesongfestival nog steeds niet mag. De internetstemmers bepaalden 50% van de punten en de vakjury de andere 50%. Sinds 2017 worden hierbij net als bij het gewone Eurovisiesongfestival eerst de punten van de vakjury en daarna de punten van de telestemmers geteld.

Aantal overwinningen en georganiseerde festivals

Aantal overwinningen per land

Georgië is recordhouder met drie overwinningen. De regel uit het gewone Eurovisiesongfestival dat het winnende land na een winst het festival het jaar daarop moet organiseren, geldt niet voor het Junior Eurovisiesongfestival, maar het land dat gewonnen heeft krijgt toch voorrang op andere landen om het festival van het volgende jaar te organiseren. Voorbeelden hiervan zijn Armenië, Oekraïne, Malta, Georgië en Polen.

Buiten de landen in de tabel organiseerden ook Denemarken, Noorwegen, België, Roemenië, Cyprus en Bulgarije het festival.

Plaats Land Overwinningen Organisaties
1  Georgië 3 (2008, 2011, 2016) 1
2  Malta 2 (2013, 2015) 2
 Polen 2 (2018, 2019) 1
 Rusland 2 (2006, 2017) 0
 Wit-Rusland 2 (2005, 2007) 2
5  Armenië 1 (2010) 1
 Italië 1 (2014) 0
Kroatië 1 (2003) 0
 Nederland 1 (2009) 2
 Oekraïne 1 (2012) 2
 Spanje 1 (2004) 0

Deelnemende landen

Deelnemende landen sinds 2003:

 Minstens één keer deelgenomen

 Niet deelgenomen

 Deelgenomen als onderdeel van een ander land, maar nooit als een soevereiniteit

 Teruggetrokken landen

Alle leden van de EBU mogen deelnemen aan het festival, waardoor ook enkele Afrikaanse en Aziatische landen kunnen deelnemen. Australië doet sinds 2015 ook mee, net als bij het gewone Eurovisiesongfestival.

In tegenstelling tot het Eurovisiesongfestival kende dit festival lange tijd een tanend aantal deelnemers. Deden er aan de eerste editie nog 16 landen mee en aan de tweede editie 18, in 2012 waren het er nog maar 12. In 2014 lukte het de EBU echter om het aantal deelnemende landen flink omhoog te krijgen. Toen namen er weer 16 landen deel. In 2018 werd een voorlopig record bereikt met 20 deelnemende landen.

Door de jaren heen haakten verscheidene landen af, meestal om financiële redenen, maar sommige landen, waaronder Griekenland, vonden het festival kindonvriendelijk: de kandidaten zouden onder een te grote druk staan doordat zij hun vaderland verdedigen. Zwitserland en Frankrijk haakten in 2005 na één deelname af, waarbij de Fransen aangaven het songfestivalconcept niet te willen uitmelken. Frankrijk keerde in 2018 echter terug.

Sinds 2006 werd in Scandinavië weer de Melodi Grand Prix Nordic georganiseerd, reden voor de meeste Scandinavische landen om te stoppen met het Junior Eurovisiesongfestival. Alleen Zweden deed tot en met 2014 nog mee. In 2009 werd de Melodi Grand Prix Nordic voor het laatst gehouden. Noorwegen en Denemarken zijn echter niet teruggekeerd naar het Junior Eurovisiesongfestival. In beide landen bestaan de programma's die destijds dienst deden als nationale voorronde anno 2017 nog steeds, maar de winnaars worden niet meer naar een internationaal festival gestuurd.

Van de 39 landen die tot nu toe deelgenomen hebben, zijn er slechts twee die aan elke editie hebben deelgenomen: Nederland en Wit-Rusland.

Land 20032004200520062007200820092010201120122013201420152016201720182019
 Albanië
 Armenië
 Australië
 Azerbeidzjan
 België
 Bulgarije
 Cyprus
 Denemarken
 Frankrijk
 Georgië
 Griekenland
 Ierland
Israël
 Italië
Kazachstan
Kroatië
 Letland
 Litouwen
 Malta
 Moldavië
 Montenegro
 Nederland
 Noord-Macedonië
 Noorwegen
 Oekraïne
 Polen
 Portugal
 Roemenië
 Rusland
 San Marino
 Servië
 Servië en Montenegro
 Slovenië
 Spanje
 Verenigd Koninkrijk
Wales
 Wit-Rusland
 Zweden
 Zwitserland

Edities

Jaar Winnende land Artiest Lied Landen Datum Locatie Plaats
2003 Kroatië Dino Jelušić Ti si moja prva ljubav 16 15 november Forum København Kopenhagen
2004  Spanje María Isabel Antes muerta que sencilla 18 20 november Håkons Hall Lillehammer
2005  Wit-Rusland Ksenia Sitnik My vmeste 16 26 november Ethias Arena Hasselt
2006  Rusland The Tolmachevy Twins Veseniy jazz 15 2 december Sala Polivalentă Boekarest
2007  Wit-Rusland Aleksej Zjigalkovitsj S druz'jami 17 8 december Ahoy Rotterdam Rotterdam
2008  Georgië Bzikebi Bzzz 15 22 november Spyros Kyprianou Athletic Center Limasol
2009  Nederland Ralf Mackenbach Click clack 13 21 november Sportpaleis Kiev
2010  Armenië Vladimir Arzumanian Mama 14 20 november Minsk Arena Minsk
2011  Georgië Candy Candy music 13 3 december Karen Demirchiancomplex Jerevan
2012  Oekraïne Anastasiya Petryk Nebo 12 1 december Heineken Music Hall Amsterdam
2013  Malta Gaia Cauchi The start 12 30 november Oekraïnapaleis Kiev
2014  Italië Vincenzo Cantiello Tu primo grande amore 16 15 november Malta Shipbuilding Marsa
2015  Malta Destiny Chukunyere Not my soul 17 21 november Arena Armeec Sofia
2016  Georgië Mariam Mamadasjvili Mzeo 17 20 november Mediterranean Conference Centre Valletta
2017  Rusland Polina Bogoesevitsj Wings 16 26 november Olympisch Paleis Tbilisi
2018  Polen Roksana Węgiel Anyone I want to be 20 25 november Minsk Arena Minsk
2019  Polen Wiktoria Gabor Superhero 19 24 november Arena Gliwice Gliwice

Toptiennoteringen

Hieronder volgt een lijst van toptiennoteringen van alle deelnemende landen. Landen in het grijs vermeld doen niet meer mee.

Nr.Land1ste2de3de4de5de6de7de8ste9de10deTotaal
1 Georgië32-211-1-111
2 Rusland22-4121-1114
3 Wit-Rusland2122212-2-14
4 Malta2--211111-9
5 Polen2------1--3
6 Armenië142-12-12-13
7 Spanje1211------5
8 Oekraïne12-1111-2-9
9 Nederland11-2--231-10
10 Italië1-1---2---4
11 Kroatië1-1------13
12 Verenigd Koninkrijk-11-------2
13 Frankrijk-1--11----3
14 Kazachstan-1---1----2
15 Bulgarije-1----112-5
16 Servië--2-1-1--48
17 Australië--2-1--2--5
18 Zweden--1--2-12-6
19 Litouwen--1--1---13
20 Noorwegen--1-------1
20 Slovenië--1-------1
22 Denemarken---12-----3
23 België---1113--28
24 Roemenië---111--126
25 Noord-Macedonië----2111--5
26 Albanië----1-----1
27 Griekenland-----1-11-3
28 Moldavië-----1-1-13
29 Azerbeidzjan------1---1
30 Cyprus-------2114
31 Israël-------1--1
32 Letland--------112
33 Ierland---------11
33 San Marino---------11
35 Montenegro----------0
35 Portugal----------0
35 Servië en Montenegro----------0
35 Wales----------0
35 Zwitserland----------0
Zie de categorie Junior Eurovision Song Contest van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.