Europese Radio-unie

De Europese Radio-unie (ERU), tegenwoordig ook aangeduid met de Engelse benaming European Broadcasting Union (EBU), is een samenwerkingsverband van voornamelijk publieke omroepen uit de meeste Europese landen en enkele landen in het Midden-Oosten en Noord-Afrika. Tot 2012 was de officiële afkorting EBU-UER — UER is Frans voor Union européenne de radio-télévision. Sinds dat jaar houdt men het bij het Engelstalige EBU.

Europese Radio-unie
European Broadcasting Union
BestuurscentrumGenève, Zwitserland
Oprichting12 februari 1950
WerktaalEngels, Frans
Lidmaatschap72 leden
VoorzitterTony Hall

Achtergrond

De EBU heeft 72 actieve leden, in 52 landen en 49 geassocieerde leden in nog eens 28 landen. De EBU is opgericht op 12 februari 1950 en fuseerde in 1993 met de Oost-Europese kopie OIRT. De eerste uitzending was een verslag van het bloemencorso in het Zwitserse Montreux op 6 juni 1954. In het Verenigd Koninkrijk beschouwt men de Eurovisie-uitzending van 2 juni 1953 (de kroning van Koningin Elizabeth II) als de primeur, maar toen ging het slechts om een proefuitzending.

De EBU beschikt over een internationaal televisienetwerk (Eurovisie) en radionetwerk (Euroradio), waarover uitzendingen van de nationale omroepen beschikbaar worden gemaakt voor omroepen in andere landen. Hierbij valt met name te denken aan nieuws- en sportuitzendingen.

Daarnaast produceert de EBU onder andere documentaires, educatieve programma's en verschillende culturele evenementen, waarvan het Eurovisiesongfestival het bekendst is. Ook het spelprogramma Spel Zonder Grenzen werd geproduceerd door de EBU.

Ten slotte behartigt de EBU de belangen van de nationale omroepen en koopt zij gezamenlijk rechten in van bijvoorbeeld internationale sportevenementen.

Het hoofdkantoor van de EBU bevindt zich in Genève, Zwitserland. De uitzendingen van de EBU worden doorgaans ingeleid door het tonen van het logo op de klanken van het Te Deum van Marc-Antoine Charpentier. De huidige voorzitter van de EBU is sedert 2019 de Brit Tony Hall.

Locatie EBU-landen

Hoewel de naam van de unie doet vermoeden dat enkel Europese landen lid zijn, is dat niet het geval. Om in aanmerking te komen voor het EBU-lidmaatschap, dient een land aan minimaal een van de volgende twee eisen te voldoen:

  • Ligging in het gebied ten noorden van 30e breedtegraad en ten westen van de 40e lengtegraad (en ten oosten van de Atlantische Oceaan).[1]
  • Lidmaatschap van de Raad van Europa.[2]

Het gebied in de eerste voorwaarde omvat, naast het overgrote deel van Europa, ook een aantal mediterrane landen in Afrika en Azië, zoals Marokko, Egypte en Israël. Het omvat niet Armenië, Azerbeidzjan en Georgië, maar die landen zijn lid van de Raad van Europa.

Leden EBU

Volwaardige leden

Kandidaat-leden

  • Marokko: 2M TV. Deze zender wil Marokko weer op de Eurovisiekaart zetten, omdat de SNRT dat niet doet. De regering heeft geen inspraak hierin, omdat 2M TV een commerciële zender is en niet een staatszender zoals Al Aoula.
  •  Kosovo: RTK. Kosovo wordt niet door alle landen erkend en is daardoor geen lid van de VN. VN-lidmaatschap is vereist om een volwaardig EBU-lid te worden.
  •  Liechtenstein: 1FLTV. De onderhandelingen voor het EBU-lidmaatschap zijn volop bezig en Liechtenstein hoopt in 2020 te kunnen debuteren op het Eurovisiesongfestival.
Zie de categorie EBU van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.