Halve finale van het Eurovisiesongfestival

Sedert 2004 dienen landen zich via een halve finale te plaatsen voor de finale van het Eurovisiesongfestival.

Geschiedenis

Het systeem van halve finales werd ingesteld omdat het aantal deelnemende landen aan het festival te groot werd. Van 2004 tot 2007 mochten de beste tien landen van het voorgaande jaar automatisch naar de finale. Voor de overige landen werd één halve finale georganiseerd. De beste tien landen uit deze ronde werden ook toegelaten tot de grote finale.

In 2008 werden er voor het eerst twee halve finales georganiseerd. Dit omdat het aantal deelnemende landen op het Eurovisiesongfestival sedert de eeuwwisseling steeds verder toenam. Aan de halve finale van 2007 namen 28 landen deel, waardoor de kans op kwalificatie miniem was. De wrevel nam ook toe omdat de beste tien landen van het voorgaande jaar rechtstreeks geplaatst waren, ongeacht de sterkte van hun lied.

De invoering van een tweede halve finale betekende dat de nummers 2 t.e.m. 10 in de einduitslag niet meer automatisch geplaatst waren voor de finale van het jaar erop. De vijf grootste geldschieters (Duitsland, Frankrijk, Italië, Spanje en het Verenigd Koninkrijk) blijven evenals het gastland wel altijd verzekerd van een plek in de grote finale.

Statistieken

Uit de statistieken blijkt dat Oekraïne de meest succesvolle deelnemer is; elf keer nam het land deel aan een halve finale, en telkens wist het de finale te bereiken. Helemaal onderaan de lijst staat Andorra. Het ministaatje nam zes keer deel aan een halve finale, maar wist nooit door te stoten. België eindigde tien keer niet in de finale en vijf keer wel, Nederland negen keer niet en zeven keer wel.

Niet opgenomen in de lijst zijn Duitsland, Frankrijk, Italië, Spanje en het Verenigd Koninkrijk. Deze landen behoren namelijk tot de Grote Vijf, de vijf grootste betalers aan het EBU-budget, en zijn daarom sowieso gekwalificeerd voor de finale.

Overzicht

Kwalificatiestatistieken per land
Plaats Land Deelnames Kwalificaties Percentage
1  Oekraïne 11 11 100
2  Griekenland 13 11 85
3  Azerbeidzjan 11 10 91
3  Rusland 11 10 91
3  Zweden 11 10 91
6  Roemenië 12 10 83
7  Hongarije 13 10 77
7 Noorwegen 13 10 77
9  Denemarken 14 10 71
10  Armenië 12 9 75
11  Moldavië 14 9 64
12  Servië 11 8 72
13  Cyprus 14 8 57
13 Israël 14 8 57
15  Albanië 15 8 53
15 IJsland 15 8 53
17  Litouwen 16 8 50
18  Bosnië en Herzegovina 8 7 87
19  Georgië 12 7 58
20  Malta 14 7 50
21  Finland 15 7 47
22 Estland 16 7 44
22  Nederland 16 7 44
24  Turkije 7 6 86
25  Kroatië 13 6 46
26  Ierland 14 6 43
27  Noord-Macedonië 16 6 38
27  Slovenië 16 6 38
27  Wit-Rusland 16 6 38
30 Oostenrijk 10 5 50
31  Polen 13 5 38
32  België 15 5 33
32  Letland 15 5 33
34  Australië 4 4 100
35  Bulgarije 12 4 33
36 Portugal 13 4 31
37  Zwitserland 15 4 26
38  Tsjechië 8 3 38
39  San Marino 10 2 20
40  Montenegro 11 2 18
41  Servië en Montenegro 1 1 100
42  Monaco 3 0 0
43  Slowakije 4 0 0
44  Andorra 6 0 0
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.