vlak

• Geluid:  vlak    (hulp, bestand)
• IPA: /vlɑk/

• vlak

• In de betekenis van ‘platte kant’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1561 [1]

vlak

1. zonder bergen of dalen

1. • Dat was een vlakke weg. 

• vlakdruk, vlakglas, vlakheid, vlakker, vlakogig, vlakornament, vlakplaat, vlakspoeler, vlaktaks, vlakte, vlakwater

• effen, plat, glad

vlak o

1. (wiskunde) een verzameling punten die twee dimensies vult

1. • Hij kon enkel grote vlakken inkleuren. 

2. zonder hoogte- en dieptepunten

• vlakcoördinaten, vlakgang, vlakgecentreerd, vlakkengecentreerd, vlakkenwaaier, vlakverdeling

• [2] vlakte
• plat vlak

vlak

1. op vlakke wijze

1. • Hij had het glas niet vlak neergezet en het viel daardoor om. 

2. versterkend: in de onmiddellijke omgeving

1. • Het huis staat vlak naast een winkel en vlak bij een park. 

2. helemaal

1. • Mensen denken verschillend over dit plan, maar ik ben er vlak voor. 

• vlakaf, vlakbij, vlakuit, vlakweg

• juist, precies

vlak

1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van vlakken
   

   • Ik vlak. 

2. gebiedende wijs van vlakken
   

   • Vlak! 

3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van vlakken
   

   • Vlak je? 

• vlakbank, vlakgom, vlakgum, vlakhamer, vlakken, vlakker, vlakplaat, vlakschaaf, vlakschaven, vlakschuurmachine, vlakslijpmachine, vlaktafel

• Het woord vlak staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'vlak' herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

vlak m

1. (verkeer) trein

vlak m

1. (verkeer) trein

vlak m

1. (verkeer) trein

• Cyrillische transcriptie: влак.

vlak m

1. (verkeer) trein

vlak m

1. (verkeer) trein

vlak m

1. (verkeer) trein

• Geluid:  vlak    (hulp, bestand)
• IPA: /vlak/

• vlak

vlak m

1. (verkeer) trein

• vlakový, vláček, vléct, vláčet