son

son

1. (familie) zoon

• Geluid:  son    (hulp, bestand)
• IPA: /sɔ̃/

• son

son m enk

1. zijn, haar (bij mannelijke woorden in het enkelvoud)

1. «Son nom était Sarah.»

   Haar naam was Sarah.

son v enk

1. zijn, haar (alleen voor een vrouwelijk woord enkelvoud als dat in de uitspraak met een klinker begint)

1. «Selon son habitude, elle était assise près de la fenêtre.»

   Naar haar gewoonte, zat ze bij het raam.

son m

1. geluid

1. «J'aime le son de la mer.»

   Ik hou van het geluid van de zee.

2. zemel

1. «Le son de blé contient de nombreux vitamines et minéraux.»

   De zemel van tarwe bevat talrijke vitaminen en mineralen.

• Geluid: Bestand bestaat nog niet. Aanmaken?
• IPA: /soːn/

• son

son m

1. (familie) zoon.

1. «Han er son til vaktmeisteren.»

   Hij is de zoon van de huisbewaarder.

2. (sociologie) mannelijk persoon uit dezelfde geboortestreek.

1. «Det er kalla opp etter byens store son, Henrik Ibsen.»

   Het is vernoemd naar de grote zoon van de stad, Henrik Ibsen.

• [1] dotter

• [1] steson, svigerson

• [1] far, mor
• [1] stedotter, svigerbarn, svigerdotter

[1] Faderen, Sonen og Den Heilage Ande

• De Vader, de Zoon en de Heilige Geest.

[2] ein son av folket

• Een zoon des volks.

son

1. derde persoon meervoud tegenwoordige tijd (presente) van ser

son

1. enige

son

1. zon

• Geluid:  son    (hulp, bestand)
• IPA: /soːn/

• son

son g

1. (familie) zoon

• adoptivson, sonhustru, sonson, svärson