Mark van Bommel

Van Bommel maakte zijn debuut als prof bij Fortuna Sittard. Op 15 mei 1993 viel hij in tijdens een wedstrijd tegen Cambuur Leeuwarden (1-1). Hij was destijds met 16 jaar en 23 dagen een van de jongste debutanten op het hoogste niveau in de geschiedenis van het Nederlandse voetbal. Alleen Wim Kras van FC Volendam in 1959 (15 jaar en 290 dagen) en Michel Mommertz van Roda JC (16 jaar en 9 dagen) debuteerden op nog jongere leeftijd. Van Bommel werd die dag ingebracht door Chris Dekker, die later dat seizoen wegens slechte prestaties van Fortuna werd ontslagen en vervangen voor Pim Verbeek. Fortuna degradeerde alsnog. Met een kampioenschap in de Eerste divisie pakte Van Bommel zijn eerste prijs onder de leiding van Verbeek in het seizoen 1994/95. Onder leiding van Bert van Marwijk, later zijn bondscoach én schoonvader, groeide Van Bommel uit tot de spil van Fortuna tijdens in wat later (voorlopig) de laatste glorietijd van de club zou blijken.

Tijdens de halve finale van de KNVB beker bij PSV die met 1-3 door Fortuna Sittard werd gewonnen kreeg Van Bommel een discutabele gele kaart en was daarmee geschorst voor de finale tegen Ajax. Waar Fortuna in de Eredivisie dat seizoen tweemaal onder aanvoering van Van Bommel Ajax versloeg, bleek de Amsterdamse club in de finale een maatje te groot (2-0).

Van Bommel speelde zes seizoenen voor PSV. In zijn tweede seizoen, Van Bommel was toen 23, werd hij aanvoerder van de Eindhovenaren. Hij behaalde in deze zes seizoenen vier landskampioenschappen (1999/00, 2000/01, 2002/03 en 2004/05) en won in 2004/05 de KNVB beker met PSV.

Een keer scoorde Van Bommel vier doelpunten in één wedstrijd, op 10 mei 2003 in de wedstrijd PSV - Excelsior (uitslag 7-0). Een andere memorabele wedstrijd voor Van Bommel was Ajax-PSV op 20 maart 2005 toen hij driemaal scoorde (uitslag 0-4).

Van Bommel speelde vijftig Europese wedstrijden voor PSV. De wedstrijd waaraan Van Bommel herinnerd blijft worden is de halve finale van de Champions League in 2005, waarin PSV uitkwam tegen AC Milan. Net voor tijd liet Van Bommel 'zijn man' Massimo Ambrosini lopen en deze scoorde. Hierdoor haalde PSV de finale van de Champions League niet. De wedstrijd eindigde in 3-1.

Van Bommel leek het seizoen 2004/05 in de Bundesliga te gaan spelen; uiteindelijk ging dit niet door omdat naar verluidt zowel Borussia Dortmund als FC Schalke 04 de transfersom te hoog vond.

Tijdens het seizoen 2005/06 speelde Van Bommel voor FC Barcelona, waar Frank Rijkaard trainer was. Hij tekende daar een contract voor drie jaar. Van Bommel beloofde dat hij - indien zijn gezondheid dat toeliet - na dit contract terug zou keren bij PSV. Bij de presentatie van Van Bommel in Camp Nou op 10 juni 2005 had hij voor het rugnummer 17 gekozen. Zijn zaakwaarnemer Rob Jansen vertelde dat clubs als AC Milan en Real Madrid ook interesse hadden in Van Bommel, maar dat zijn keus viel op FC Barcelona. Tijdens de voorbereiding van Barcelona in Denemarken verraste Van Bommel de Spaanse pers door op Engelse vragen in het Spaans te antwoorden. Van Bommel gaf aan dat hij een week lang bij 'de nonnen in Vught' (Taleninstituut Regina Coeli) had gebivakkeerd.

Met Barcelona won Van Bommel de Primera División, de Supercopa en de Champions League. In de finale van laatstgenoemd toernooi begon Van Bommel in de basis en werd hij na een uur gewisseld. In de zomer van 2006 kwam hij terug op zijn eerdere belofte, verliet hij FC Barcelona voor zestien miljoen euro en vertrok hij naar Bayern München in plaats van naar PSV.

In april 2008 brak Van Bommel zijn neus tijdens de Duitse bekerfinale tegen Borussia Dortmund (2-1 winst voor Bayern München). Hij kreeg een elleboogstoot van tegenstander Mladen Petrić. Hij weigerde een operatie en speelde zonder masker, maar met gebroken neus zijn wedstrijden. Met Bayern München werd hij in het seizoen 2007/08 kampioen van de Bundesliga en won hij de DFB-Pokal.

Van Bommel kreeg in augustus 2008 van zijn nieuwe trainer Jürgen Klinsmann te horen dat hij de nieuwe aanvoerder zou zijn van Bayern München. Er werd beweerd dat hij de eerste niet-Duitse aanvoerder van het team was, hetgeen niet juist was. In de jaren tachtig was Søren Lerby, geboren in Denemarken, hem reeds voorgegaan. Van Bommel was wel de eerste buitenlandse aanvoerder die de kampioensschaal en later ook de DFB-Pokal omhoog mocht tillen.

In München werd Van Bommel gezien als onbetwiste leider van het elftal, totdat de ploeg de Braziliaan Luiz Gustavo van TSG Hoffenheim haalde. Van Bommel zou daarom open staan voor een vertrek. Tottenham Hotspur, VfL Wolfsburg en Galatasaray zouden interesse in Van Bommel hebben.[1] Hij vertrok echter op 25 januari 2011 naar AC Milan.[2]

Van Bommel vertrok in de winterse transferperiode van het seizoen 2010/11 naar AC Milan. Hij werd de veertiende Nederlander in dienst van AC Milan. Het contract van Van Bommel liep medio 2011 alweer af, mede doordat hij zich niet meer op langdurige contracten wilde concentreren vanwege zijn leeftijd. Twee dagen na zijn overgang maakte Van Bommel zijn debuut voor AC Milan, in de kwartfinale van de Coppa Italia tegen Sampdoria.[3] Het debuut van Van Bommel in de Serie A verliep uiterst ongelukkig. In de 54e minuut van de wedstrijd kreeg hij in en tegen Catania zijn tweede gele kaart en moest dus met rood het veld verlaten.[4] Niettemin speelde hij zich in de basiself bij Milan, waarmee hij zich op 7 mei 2011 verzekerde van het Italiaanse landskampioenschap. Voor AC Milan was dat de eerste landstitel sinds het seizoen 2003/04, voor Van Bommel zijn achtste in totaal in vier verschillende landen. Op 12 mei 2012 maakte Van Bommel bekend terug te keren bij PSV.

Op 12 mei 2012 maakte van Bommel bekend zijn aflopende contract bij AC Milan niet te verlengen, terwijl hij voor nog een jaar kon bijtekenen. Hij koos voor PSV, maar was geëmotioneerd toen hij zijn vertrek bij Milan aankondigde. Op 14 mei tekende hij een eenjarig contract in Eindhoven. Op 23 augustus maakte Van Bommel zijn eerste officiële goal voor PSV sinds zijn terugkeer. In een wedstrijd in de play-offs voor de Europa League tegen FK Zeta maakte hij de 5-0. In de eerste vijf competitieduels van het seizoen 2012/13 kreeg Van Bommel evenzoveel gele kaarten – een record in de Nederlandse Eredivisie.[5] Hij miste daardoor een wedstrijd tegen Feyenoord.

Op 12 mei 2013 maakte hij na een wedstrijd tegen FC Twente bekend te zullen stoppen met voetbal.[6] Hij nam afscheid met een rode kaart (twee keer geel) en een nederlaag (3-1).

Hij speelde op 19 juli een afscheidswedstrijd tegen PSV met een door hem geselecteerd gelegenheidsteam van oud-ploeggenoten, waaronder Zlatan Ibrahimovic, Arjen Robben, Phillip Cocu, Gregory van der Wiel, Franck Ribéry en Wilfred Bouma

Op 13 september 2013 maakte hij de cirkel van zijn voetbalcarrière rond door een laatste wedstrijd tussen de selectie van het huidige Fortuna Sittard en een door hem zelf samengesteld team van ex-Fortuna Sittard-spelers (Fortuna Sittard All Stars) te spelen in het Fortuna stadion (uitslag 5-4 voor Fortuna Sittard). Deelnemende all-stars o.a: Arno van Zwam, Regillio Simons, Wilfred Bouma, coach Bert van Marwijk, Michael Jeffrey en Ronald Hamming. Daarna trainde hij nog regelmatig met het eerste van Fortuna om fit te blijven.