Kameroens voetbalelftal

Tijdens haar debuut op het WK van 1982 werd Kameroen in de eerste ronde uitgeschakeld, ondanks het feit dat de ploeg van de Franse bondscoach Jean Vincent geen enkele wedstrijd verloor. Er werd drie keer gelijkgespeeld, onder meer tegen de latere wereldkampioen (Italië) en nummer drie van het toernooi (Polen).

Kameroen slaagde er als tweede Afrikaans land in (na Marokko op het WK van 1986) om de tweede ronde van een WK te bereiken, en het was het eerste Afrikaanse land dat de kwartfinales wist te bereiken. Dit lukte De Ontembare Leeuwen bij het WK van 1990 in Italië. In de openingswedstrijd van dat toernooi zorgde de ploeg direct voor een daverende verrassing door de titelverdediger Argentinië met 1-0 te verslaan. Smaakmaker van het toernooi was de 38-jarige Roger Milla, die vier keer scoorde en dat telkens vierde met een dansje bij de cornervlag.

Met uitzondering van 2006 en 2018 was het Afrikaanse land na 1990 op elk WK actief, maar strandde het telkens in de eerste ronde. Zo ook bij het WK van 2010 in Zuid-Afrika doordat de eerste twee wedstrijden tegen Japan (0-1) en Denemarken (1-2) werden verloren.

Kameroen ontbrak op het wereldkampioenschap 2006. In de laatste kwalificatiewedstrijd had Kameroen aan winst in de thuiswedstrijd tegen Egypte genoeg voor plaatsing. Die klus leken De Ontembare Leeuwen zonder veel moeite te kunnen klaren. Na de vroege 1-0 van Rudolph Douala maakte Mohamed Shawky echter tien minuten voor tijd de gelijkmaker. In de laatste minuut kreeg Kameroen nog een strafschop, waardoor het WK toch nog binnen leek. Pierre Womé schoot de bal echter op de paal. Hierdoor eindigde Ivoorkust als groepswinnaar en miste Kameroen het WK. Womé moest het land ontvluchten en had het de weken na de uitschakeling nog zwaar te verduren; zijn huis werd in brand gestoken en hij werd met de dood bedreigd.

In 2014, bij het zevende optreden van Kameroen bij een WK-eindronde, wist de ploeg geen potten te breken, net als vier jaar eerder in Zuid-Afrika. Opnieuw verloren de Ontembare Leeuwen drie duels op rij en konden zij zodoende voortijdig naar huis. Op 28 juni eiste president Paul Biya binnen één maand een rapport over "de oorzaak van de roemloze campagne van de 'Ontembare Leeuwen' op het WK van 2014". Ook zijn Ghanese collega John Dramani Mahama[1] eiste opheldering over het teleurstellende optreden van zijn ploeg, die alleen tegen Duitsland (2-2) een puntje had weten te pakken.

Kameroen liet al voor het WK van zich horen door het vertrek naar Brazilië met bijna 24 uur te vertragen, omdat de spelers meer geld eisten van de nationale bond. De Ghanezen dreigden zelfs tijdens het WK met een staking. De regering van Mahama stuurde een vliegtuig met 3 miljoen dollar cash naar Brazilië om dat te voorkomen. De spelers onderling toonden zich ook niet van hun beste kant. Zo deelde Benoit Assou-Ekotto een kopstoot uit aan een medespeler.

Kameroen wist zich niet te plaatsen voor het Wereldkampioenschap voetbal 2018 in Rusland. In de derde ronde van de CAF-zonde eindigde de ploeg als derde in een groep met winnaar Nigeria, Zambia (tweede) en Algerije (vierde). De nationale voetbalbond van Kameroen nam daardoor op 4 december 2017 afscheid van bondscoach Hugo Broos. De Belg had de ploeg eerder dat jaar nog naar de eindzege geleid bij het toernooi om de Afrika Cup. Die prestatie kon hij geen passend vervolg geven[2].

Broos werd opgevolgd door de Nederlandse oud-international Clarence Seedorf, die werd geflankeerd door Patrick Kluivert[3]. De twee oud-spelers van AFC Ajax werden gepresenteerd op vrijdag 10 augustus 2018 in de hoofdstad Yaoundé. Seedorf en Kluivert tekenden een contract dat loopt tot en met de WK-eindronde van 2022. De eerste opdracht van de twee oud-internationals is de strijd om de Afrika Cup, die in juni 2019 in Egypte wordt gehouden. "We zijn ons ervan bewust dat het een zware klus gaat worden", zei Kluivert bij de perspresentatie. "Maar we houden van hard werken."

In 2001 deed Kameroen mee aan de Confederations Cup omdat het land in 2000 de Afrika Cup wist te winnen. De eerste en tweede wedstrijd werden beiden verloren. Zowel tegen Brazilië als tegen Japan verloor Kameroen met 0–2. De laatste wedstrijd werd gewonnen met 2–0 van Canada, maar dit was onvoldoende voor een plek in de halve finale. In 2003 kwam Kameroen in een poule met Turkije (1–0), Brazilië (1–0) en de Verenigde Staten (0–0). Het land werd eerste in die poule. In de halve finale speelde Kameroen tegen Colombia. Tijdens die wedstrijd sloeg het noodlot toe, in de 72ste minuut zakte Marc-Vivien Foé (speler van Manchester City) ter hoogte van de middellijn in elkaar. Reanimatie mocht niet baten en Foé overleed in de kleedkamer. Hij werd 28 jaar. Kameroen stond op dat moment met 1–0 voor en dit zou ook de uitslag van de wedstrijd zijn. In de finale die volgde zouden de spelers van Kameroen rouwbanden dragen. Het duel werd gewonnen door Frankrijk (0–1), daardoor werd Kameroen op dit toernooi tweede.

Confederations Cup overzicht
Jaar	Ronde	Wed.	W	G	V	DV	DT
2001	Groepsfase	3	1	0	2	2	4
2003	Tweede	5	3	1	1	3	1
2017	Groepsfase	3	0	1	2	2	6
Totaal	3 keer	11	4	2	5	7	11

Kameroen speelde in 1967 voor het eerst kwalificatiewedstrijden voor de Afrika Cup. Op 5 februari verloor het land met 0–4 van Tunesië. Een aantal jaar later zou Kameroen zich wel plaatsen. In 1970 speelde in het groepsfase tegen Ivoorkust (3–2) Ethiopië (3–2) en Soedan (1–2). Ondanks de 2 overwinningen plaatste Kameroen zich niet voor de knock-outfase. Drie landen eindigden met 4 punten en omdat Kameroen van de drie landen het minste doelsaldo had plaatste Soedan en Ivoorkust zich. Twee jaar later mocht Kameroen het toernooi organiseren. Nu plaatste het zich wel voor de knock-fase door onder andere twee overwinningen in de poulefase (tegen Kenia werd het 2–1 en tegen Togo werd het 2–0). Uiteindelijk zou Kameroen derde worden. In de halve finale werd namelijk verloren van Congo-Brazzaville. In 1984 en 1988 werd Kameroen kampioen. In 1984 werd de finale bereikt door Algerije na strafschoppen te verslaan in de halve finale. In de finale werd met 3–1 gewonnen van Nigeria. De doelpunten werden gemaakt door Rene N'Djeya, Théophile Abega en Ernest Ebongué. Ook in 1988 was Nigeria de tegenstander in de finale. Nu werd er gewonnen met 1–0 door een penalty in de 55e minuut. Emmanuel Kundé benutte die strafschop. Nigeria was ook in 2000 de tegenstander toen Kameroen weer de finale bereikte. De eindstand na negentig minuten en verlenging was 2–2 waardoor strafschoppen nodig waren. Deze werden gewonnen met 4–3 waardoor Kameroen kampioen wordt. Twee jaar later werd Kameroen weer kampioen. Ook nu moesten er strafschoppen genomen worden na de reguliere speeltijd en verlenging. In deze finale was Senegal de tegenstander. In 2017 werd Kameroen kampioen door in de finale Egypte te verslaan met 2–1. Bij de African Championship of Nations mogen de landen alleen spelers uit de eigen competitie opstellen.

Afrika Cup overzicht Jaar Ronde Wed. W G V DV DT Kwal 1968 Niet gekwalificeerd 1970 Groepsfase 3 2 0 1 7 5 (Kwal.) 1972 Derde 5 3 1 1 10 5 1974 Niet gekwalificeerd 1976 Niet gekwalificeerd 1978 Niet gekwalificeerd 1980 Niet gekwalificeerd 1982 Groepsfase 3 0 3 0 1 1 (Kwal.) 1984 Kampioen 5 3 1 1 9 3 (Kwal.) 1986 Tweede 5 3 2 0 8 5 1988 Kampioen 5 3 2 0 4 1 (Kwal.) 1990 Groepsfase 3 1 0 2 2 3 1992 Vierde 5 2 2 1 4 3 (Kwal.) 1994 Niet gekwalificeerd 1996 Groepsfase 3 1 1 1 5 7 (Kwal.) 1998 Kwartfinale 4 2 1 1 5 4 (Kwal.) 2000 Kampioen 6 3 2 1 11 5 (Kwal.) 2002 Kampioen 6 5 1 0 9 0 2004 Kwartfinale 4 1 2 1 7 6 2006 Kwartfinale 4 3 1 0 8 2 (Kwal.) 2008 Tweede 6 4 0 2 14 8 (Kwal.) 2010 Kwartfinale 4 1 1 2 6 8 (Kwal.) 2012 Niet gekwalificeerd 2013 Niet gekwalificeerd 2015 Groepsfase 3 0 2 1 2 3 (Kwal.) 2017 Kampioen 6 3 3 0 7 3 (Kwal.) 2019 Kwartfinale 4 1 2 1 4 3 (Kwal.) 2021 Toernooi moet nog beginnen 2023 Toernooi moet nog beginnen 2025 Toernooi moet nog beginnen

African Championship of Nations overzicht Jaar Ronde Wed. W G V DV DT Kwal 2009 Niet gekwalificeerd 2011 Kwartfinale 4 3 1 0 5 0 (Kwal.) 2014 Niet gekwalificeerd 2016 Kwartfinale 4 2 1 1 4 4 (Kwal.) 2018 Groepsfase 3 0 1 2 1 3 (Kwal.) 2020 Gekwalificeerd als gastland

Kameroen is een van de landen die deel nam aan het UDEAC kampioenschap en deel neemt aan de CEMAC Cup. Het is redelijk succesvol, want het land werd zeven keer kampioen. Naast deze 7 overwinningen bereikte het land ook nog eens vier keer de finale zonder deze te winnen. Op die toernooien werd het land dus tweede. Tussen 2003 en 2008 stuurde het land een amateurteam naar dit toernooi.

UDEAC Cup overzicht
Jaar	Ronde	Wed.	W	G	V	DV	DT
1984	Kampioen	4	2	2	0	11	3
1985	Derde	4	2	1	1	6	4
1986	Kampioen	4	4	0	0	10	2
1987	Tweede	4	2	1	1	2	1
1988	Kampioen	4	3	1	0	5	1
1989	Kampioen	4	3	1	0	5	2
1990	Tweede	4	3	0	1	7	3
CEMAC Cup overzicht
Jaar	Ronde	Wed.	W	G	V	DV	DT
2003	Kampioen	4	2	1	1	7	5
2005	Kampioen	4	2	2	0	5	1
2006	Tweede	4	2	2	0	4	1
2007	Groepsfase	2	0	1	1	1	2
2008	Kampioen	4	3	0	1	6	2
2009	Groepsfase	2	1	0	1	1	1
2010	Tweede	4	2	2	0	4	2
2013	Vierde	4	1	1	2	5	8
2014	Derde	4	1	2	1	1	2