naamval

Nederlands

In de betekenis van ‘elk der buigingsvormen van een naamwoord’ voor het eerst aangetroffen in 1706 [1]
samenstelling van naam en val [2]

naamval m

(taalkunde), (grammatica) een buigingsvorm van een naamwoord, lidwoord of telwoord die de functie van dat woord in de zin aangeeft

- In het Duits worden vier naamvallen onderscheiden, namelijk de nominatief, de genitief, de datief en de accusatief.

absolute naamval, achtste naamval, derde naamval, eerste naamval, tweede naamval, vierde naamval, vijfde naamval, zesde naamval, zevende naamval

1. een buigingsvorm van een naamwoord, lidwoord of telwoord die de functie van dat woord in de zin aangeeft

Het woord naamval staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'naamval' herkend door:

99 %	van de Nederlanders;
98 %	van de Vlamingen.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	naamval	naamvallen
verkleinwoord	naamvalletje	naamvalletjes