Marokkaans voetbalelftal

In 1970 in Mexico plaatste Marokko zich voor het eerst op de eindronde van het wereldkampioenschap.

Kwalificatie

Eerste ronde

• 3 november 1968, Casablanca, Marokko -  Marokko -  Senegal 1 - 0
• 1 januari 1969, Dakar, Senegal -  Senegal -  Marokko 2 - 1

Beide teams hadden evenveel goals gemaakt en er werd een beslissende wedstrijd gespeeld op neutraal terrein in Las Palmas, Spanje.

• 13 februari 1969, Las Palmas, Spanje -  Marokko -  Senegal 2 - 0

Tweede ronde

• 27 april 1969, Tunis, Tunesië -  Tunesië -  Marokko 0 - 0
• 18 mei 1969, Casablanca, Marokko -  Marokko -  Tunesië 0 - 0 (na verlenging)

Omdat beide teams niet konden scoren werd een beslissende wedstrijd gespeeld op neutraal terrein in Marseille, Frankrijk.

• 13 juni 1969, Marseille, Frankrijk -  Marokko -  Tunesië 2 - 2 (na verlenging)

Er werd getost om te bepalen welk land naar de eindronde mocht. Dit werd Marokko.

Finaleronde

Land	Wed	Win	Gel	Ver	DV	DT	+/−	Punt
Marokko	4	2	1	1	5	3	2	5
Nigeria	4	1	2	1	8	7	1	4
Soedan	4	0	3	1	5	8	−3	3

Eindronde West-Duitsland was in de eerste groepswedstrijd met 2-1 te sterk, Peru in de tweede wedstrijd met 3-0. Uitschakeling was een feit maar de eer werd gered met een 1-1 gelijkspel in de afsluitende wedstrijd tegen Bulgarije. Daarmee was Marokko ook het eerste Afrikaanse land dat een punt op het WK behaalde.

Land Wed Win Gel Ver DV DT +/− Pnt  West-Duitsland 3 3 0 0 10 4 6 6  Peru 3 2 0 1 7 5 2 4  Bulgarije 3 0 1 2 5 9 -4 1  Marokko 3 0 1 2 2 6 -4 1

Marokko deed in 1986 voor de tweede keer mee aan de WK-eindronde. Zestien jaar na het debuut was eveneens Mexico plaats van handeling. Onder leiding van de Braziliaanse coach José Faria en gedragen door spelers als Aziz Bouderbala, Abdelmajid Dolmy, Badou Zaki, Mohamed Timoumi en Labid Khalifa werd Marokko het eerste Afrikaanse land dat zich plaatste voor de tweede ronde van een WK. Marokko werd ook het eerste Afrikaanse land dat groepswinnaar werd op een WK met 4 punten en bereikte dit door twee gelijke spelen, tegen Engeland en Polen beide met 0-0 en een 3-1-overwinning op Portugal, met twee doelpunten van Abderrazak Khairi en een doelpunt van Abdelkrim Merry. In de achtste finales verloor de ploeg met 1-0 van West-Duitsland dat net op het nippertje scoorde, in de 87ste minuut door Lothar Matthäus.

Land Wed Win Gel Ver DV DT +/− Pnt  Marokko 3 1 2 0 3 1 2 5  Engeland 3 1 1 1 3 1 2 4  Polen 3 1 1 1 1 3 2 4  Portugal 3 1 0 2 2 4 -2 3

Eerste ronde

2 juni 1986 16:00 uur	Polen	0 – 0	Marokko	Estadio Universitario, Monterrey Toeschouwers: 19.000 Scheidsrechter: José Luis Martínez (URU)
		(Verslag)

6 juni 1986 16:00 uur	Marokko	0 – 0	Engeland	Estadio Tecnológico, Monterrey Toeschouwers: 20.000 Scheidsrechter: Gabriel González (PAR)
		(Verslag)

11 juni 1986 16:00 uur	Marokko	3 – 1	Portugal	Estadio Tres de Marzo, Guadalajara Toeschouwers: 24.000 Scheidsrechter: Alan Snoddy (NIR)
	Abderrazak Khairi  19' Abderrazak Khairi  26' Abdelkrim Merry  62'	(Verslag)	80' Diamantino

Achtste finale

17 juni 1986 16:00 uur	Marokko	0 – 1	West-Duitsland	Estadio Universitario, Monterrey Toeschouwers: 19.000 Scheidsrechter: Zoran Petrović (YUG)
		(Verslag)	87' Lothar Matthäus

Marokko kwalificeerde zich voor de eindronde met vijf overwinningen en een gelijkspel en werden met deze scores de groepswinnaar. Achtereenvolgens werd gespeeld tegen Sierra Leone (4-0), Ghana (2-2), Gabon (0-4) werd na 55 minuten gestaakt maar de uitslag blijft staan, Sierra Leone (0-1), Ghana (1-0) en Gabon (2-0). In de eindronde waren in de groepsfase Brazilië, Noorwegen en Schotland de tegenstanders. In de eerste wedstrijd werd tegen Noorwegen met 2-2 gelijkgespeeld onder andere door een eigen doelpunt van Youssef Chippo. Van Brazilië werd daarna met 3-0 verloren. En tegen Schotland wonnen ze met 3-0, door de overwinning op Schotland kon Marokko zich voor de volgende ronde plaatsen tenzij de Noren van Brazilië zouden winnen. Door twee doelpunten in de slotfase van de wedstrijd slaagde Noorwegen er in om zich ten koste van Marokko voor de tweede ronde te plaatsen.

Land Wed Win Gel Ver DV DT +/− Pnt  Brazilië 3 2 0 1 6 3 3 6  Noorwegen 3 1 2 0 5 4 1 5  Marokko 3 1 1 1 5 5 0 4  Schotland 3 0 1 2 2 6 -4 1

Eerste ronde

10 juni 1998 21:00 uur	Marokko	2 – 2	Noorwegen	Stade de la Mosson, Montpellier Toeschouwers: 29,800 Scheidsrechter: Pirom Un-Prasert (THA)
	Mustapha Hadji  38' Abdeljalil Hadda  59'	(Verslag)	46' (e.d.) Youssef Chippo  60' Dan Eggen

16 juni 1998 21:00 uur	Brazilië	3 – 0	Marokko	Stade de la Beaujoire, Nantes Toeschouwers: 35.500 Scheidsrechter: Nikolai Levnikov (RUS)
	Ronaldo  9' Rivaldo  45+2' Bebeto  50'	(Verslag)

23 juni 1998 21:00 uur	Schotland	0 – 3	Marokko	Stade Geoffroy-Guichard, Saint-Étienne Toeschouwers: 30,600 Scheidsrechter: Ali Bujsaim (UAE)
		(Verslag)	22' Salaheddine Bassir  46' Abdeljalil Hadda  85' Salaheddine Bassir

In Rusland wist Marokko slechts één punt uit drie wedstrijden te halen, waardoor de ploeg van de Franse bondscoach Hervé Renard voortijdig werd uitgeschakeld. In de derde en afsluitende groepswedstrijd werd met 2-2 gelijkgespeeld tegen voormalig wereldkampioen Spanje. Na afloop van het toernooi stuurde de Marokkaanse voetbalbond FRMF een boze brief naar de FIFA.[1] De Marokkanen schreven aan de mondiale voetbalbond dat de vroege eliminatie – de selectie eindigde uiteindelijk als laatste in groep B – een gevolg was van scheidsrechterlijk dwalingen in de wedstrijden tegen Portugal (0-1) en Spanje (2-2). Tegen Portugal ging volgens de bond de arbitrage drie keer in de fout, tegen Spanje zelfs vijf keer. Na de afsluitende groepswedstrijd tegen Spanje (2-2) luchtte Nordin Amrabat al zijn hart tegenover de camera, omdat de gelijkmakende goal van Iago Aspas in blessuretijd werd toegekend door ingrijpen door de videoscheidsrechter. "Die VAR is ongelooflijk", zei de verongelijkte aanvaller na afloop tegen de NOS. "Ze kiezen willekeurige momenten uit. Je kan niet één keer wel en een keer niet. Dan moet er nieuwe regels komen. Of bij elk moment, of helemaal niet."[2] De wereldvoetbalbond berispte Amrabat voor zijn "VAR is bullshit"-opmerking.

Land Wed Win Gel Ver DV DT +/− Pnt  Spanje 3 1 2 0 1 0 +1 5  Portugal 3 1 2 0 3 3 +1 5  Iran 3 1 1 1 3 3 0 3  Marokko 3 0 1 2 2 4 -2 1

Eerste ronde

15 juni 2018 «onderlinge duels» 18:00 (UTC+3)	Marokko	0 – 1	Iran	Nieuwe Zenitstadion, Sint-Petersburg
			90+5' (e.d.) Bouhaddouz

20 juni 2018 «onderlinge duels» 15:00 (UTC+3)	Portugal	1 – 0	Marokko	Olympisch Stadion Loezjniki, Moskou
	Ronaldo  4'

25 juni 2018 «onderlinge duels» 20:00 (UTC+2)	Spanje	2 – 2	Marokko	Arena Baltika, Kaliningrad
	Isco  19' Aspas  90 +1'		14' Boutaïb  81' En-Nesyri

Het toernooi van 1976 vond plaats in Ethiopië. In de eindronde eindigde Marokko als eerste in de groep. De tweede ronde bestond voor het eerst uit opnieuw een groep waarbij de groepswinnaar de kampioen werd. Marokko won in de groep de eerste twee wedstrijden, eerst van Egypte met 2-1 en daarna van Nigeria met 2-1. In de laatste, beslissende wedstrijd moest gelijk worden gespeeld. Vijf minuten voor tijd scoorde Ahmed Majrouh Baba de 1-1 waardoor Marokko de titel behaalde.

Kwalificatie

Voorronde  Marokko 3-0, 3-0  Gambia
Tweede ronde  Ghana 2-0, 0-2  Marokko

Eindronde 1 maart  Marokko 2-2  Soedan 4 maart  Marokko 1-0  Zaïre 6 maart  Marokko 3-1  Nigeria Land Wed Win Gel Ver DV DT +/− Pnt  Marokko 3 2 1 0 6 3 3 5  Nigeria 3 2 0 1 6 5 1 4  Soedan 3 0 2 1 3 4 −1 2  Zaïre 3 0 1 2 3 6 −3 1

Finaleronde 9 maart  Marokko 2-1  Egypte 11 maart  Marokko 2-1  Nigeria 14 maart  Marokko 1-1  Guinee Land Wed Win Gel Ver DV DT +/− Pnt  Marokko 3 2 1 0 5 3 2 5  Guinee 3 1 2 0 6 4 2 4  Nigeria 3 1 1 1 5 5 0 3  Egypte 3 0 0 3 5 9 −4 0

Kwalificaties

Tijdens de kwalificaties werd Marokko met 16 punten groepswinnaar met een voorsprong van 6 punten op Sierra Leone en plaatste het zich voor de eindronde. De andere landen in de groep waren Gabon en Equatoriaal-Guinea. Alle wedstrijden werden gewonnen op een gelijkspel tegen Sierra Leone na.

Eindronde

In de eindronde in Tunesië won Marokko in de groepsfase de eerste wedstrijd tegen Nigeria met 1-0. Van Benin werd met 4-0 gewonnen en de slotwedstrijd tegen Zuid-Afrika eindigde in een gelijk spel. Als groepswinnaar ging het door naar de kwartfinale. Die werd met 3-1 van Algerije gewonnen. In de halve finale werd Mali met 4-0 opzij gezet. In de finale bleek gastland Tunesië met 2-1 de sterkste. Bondscoach was Badou Zaki, een voormalig doelman van het nationale elftal.

Eerste ronde

Land	Wed	Win	Gel	Ver	DV	DT	+/−	Pnt
Marokko	3	2	1	0	6	1	+5	7
Nigeria	3	2	0	1	6	2	+4	6
Zuid-Afrika	3	1	1	1	3	5	−2	4
Benin	3	0	0	3	1	8	−7	0

Eerste ronde

27 januari 2004 14:00	Nigeria	0 – 1	Marokko	Stade Mustapha Ben Jannet, Monastir Toeschouwers: 15.000 Scheidsrechter: Falla Ndoye (Senegal)
			Hadji  77'

31 januari 2004 18:00	Marokko	4 – 0	Benin	Stade Taïeb El Mhiri, Sfax Toeschouwers: 20.000 Scheidsrechter: Eddy Maillet (Seychelles)
	Chamakh  17' Mokhtari  73' Ouaddou  75' El Karkouri  80'

4 februari 2004 18:00	Marokko	1 – 1	Zuid-Afrika	Stade Olympique de Sousse, Sousse Toeschouwers: 6.000 Scheidsrechter: Hichem Guirat (Tunisia)
	Safri  38' (pen.)		Mayo  29'

Kwartfinale

8 februari 2004 17:00	Marokko	3 – 1 (verl.)	Algerije	Stade Taïeb El Mhiri, Sfax Toeschouwers: 22.000 Scheidsrechter: Abdul Hakim Shelmani (Libya)
	Chamakh  90' Hadji  113' Zairi  120'		Cherrad  84'

Halve finale

11 februari 2004 19:00	Marokko	4 – 0	Mali	Stade Olympique de Sousse, Sousse Toeschouwers: 15.000 Scheidsrechter: Abubakar Sharaf (Cote d'Ivoire)
	Mokhtari  44',  58' Hadji  80' Baha  90+1'

Finale

14 februari 2004 20:00	Tunesië	2 – 1	Marokko	Stade 7 Novembre, Radès Toeschouwers: 65.000 Scheidsrechter: Falla N'Doye (Senegal)
	Santos  5' Jaziri  52'		Mokhtari  38'

Marouane Chamakh in actie tegen Stephane Nguema tijdens een interland tegen Gabon, 28 maart 2009.

 Nog actief

Laatst bijgewerkt: 15 november 2019

Larbi Ben Barek

Ben Barek de eerste speler die vernoemd was naar de 'Black Pearl' , speelde in de voetbalteam van Marokko. Maar omdat Marokko tijdens de voetbalcarrière van Ben Barek behoorde tot Frankrijk, heeft de speler nooit een officiële interland gespeeld voor zijn geboorteland. Marokko mocht alleen vriendschappelijke wedstrijden spelen. De speler komt echter wel uit voor Frankrijk: hij maakt zijn debuut op 4 september 1938 in de interland Italië - Frankrijk (1-0). In totaal komt de speler 17 keer uit voor Frankrijk waarin hij 3 maal weet te scoren. Ben Barek heeft weliswaar niet veel interlands gespeeld voor Frankrijk, toch heeft de speler een record in handen in Frankrijk: hij is de speler die gedurende de langste periode geselecteerd is voor Frankrijk: 15 jaar en 10 maanden (van 1938 t/m 1954). Pele nam de naam van "Black Pearl" over nadat hij een beroemde verklaring over Larbi aflegde: " Als ik de Koning van Voetbal ben, dan is Larbi Ben Barek de God van Het". Zijn carrière bij Atlético Madrid werd hij de Voet van God genoemd door zijn Spaanse fans waar ze in 1950 La Liga hebben gewonnen met de hulp van Ben Barek. Larbi Ben Barek stierf in zijn geboortestad op 16 september 1992. Postuum kreeg hij de FIFA Order of Merit Award toegekend.

In 1970 waar Marokko voor het eerst wist te plaatsen in de WK was Guy Cluseau de bondscoach die na het WK van 1970 gelijk was vertrokken, maar later in 1979 kwam hij weer voor een jaar terug. Abderrahmane Belmahjoub (Prince du Parc) de beste Arabische speler in zijn generatie en een Marokkaan die Frans interlands speelde. Hij nam in 1972 weer de plaats nadat hij in 1963 tot 1967 al de coach was. 1976 waar Marokko kampioen werd in de Afrika Cup 1976 werd gecoacht door de Roemeen Gheorghe Mărdărescu, na 1978 was hij vertrokken. In 1979 was de ex-interlands speler Just Fontaine ('Justo') van Frankrijk die in Marrakesh is geboren de bondscoach van Marokko, in 1981 maakte hij een einde aan zijn carrière. Ook kwam hij uit voor het Frans voetbalelftal. Hij is recordhouder van meeste doelpunten tijdens één WK voetbal (13 doelpunten op het WK van 1958, waarvan vier in een wedstrijd tegen West-Duitsland). Just Fontaine speelde voor US Casablanca, OGC Nice en Stade de Reims. Hij werd door Pelé vermeld in de opgestelde Lijst FIFA 100 beste spelers.

De Braziliaan José Faria die tijdens het WK van 1986 de bondscoach van Marokko was, kwalificeerden ze zich opnieuw voor het WK waar hij Marokko in de tweede ronde bracht met als beste resultaat in de historie. Hij coachte het Marokkaanse elftal sinds 1983 en weigerde toen midden zijn contract een bod van Inter Milan, hij is sindsdien bekeerd tot de islam en kreeg de naam 'Mehdi'. Na 1988 is hij een tijdje gestopt met coachen en nam in 1995 de leiding bij Olympique de Khouribga. De Argentijn Antonio Valentín Angelillo was een interlandspeler van Argentinië en Italië. Van 1989 tot 1990 was hij de coach van Marokko en het was de enige interland die hij heeft gecoacht in zijn carrière. De rest waren alleen maar clubs, hetzelfde als bij Duitser Werner Olk die twee jaar Marokko heeft gecoacht in 1990 tot 1992.

In 1993 tot 1994 was Abdellah Blinda de bondscoach en bracht Marokko ook naar de WK van 1994 in de Verenigde Staten, voor de 3e keer dat Marokko de eindronde van het WK hebben behaald. Blinda begon zijn sportieve carrière als handballer en werd pas nadien voetballer. Blinda speelde bij verschillende Marokkaanse ploegen, onder meer FUS Rabat. Tijdens de finale van de Beker van Marokko in 1972-73 maakte hij twee van de drie doelpunten van zijn club tegen Ittihad Khémisset. Vervolgens trainde hij verscheidene binnenlandse en buitenlandse ploegen, onder meer Raja Casablanca, FUS en de club Bani Yas uit Abu Dhabi. Blinda was sinds 2008 coach van het plaatselijke Marokkaans voetbalelftal. Hij overleed in maart 2010 aan een hartinfarct. Vier jaar later in 1998 was het Henri Michel die Marokko coachte en Marokko voor de vierde keer naar het WK van 1998 bracht. Waar Marokko bijna voor de tweede keer in de achtste finale kwam als de Noren zouden verliezen van Brazilië. Maar tot verbazing hadden de Noren in de laatste vijf minuten gescoord en gewonnen, dus ging Marokko niet door. Hij leidde Marokko ook in de Afrika Cup 2000. Bij dit laatste toernooi vielen de prestaties tegen en werd hij ontslagen.

Badou Zaki

De Portugees Humberto Coelho was in 2002 bondscoach. Hij miste met Marokko op doelsaldo net de eindronde van het WK van 2002, hij vertrok vervolgens. Het werk werd overgenomen door voormalig international Badou Zaki. Hij behaalde met Marokko de finale in Afrika Cup 2004 en werd 2e, maar ook hij haalde de eindronde van het WK van 2006 niet en vertrok. De Fransman Philippe Troussier kwam voor korte tijd en werd opgevolgd door Mohammed Fakhir. Na slechte resultaten werd hij opnieuw vervangen, nu door de Fransman Michel. Die kon echter niet lang aanblijven; na teleurstellende prestaties van het Marokkaanse voetbalteam bij de Afrika Cup 2008 werd hij meteen na het toernooi ontslagen. Fathi Jamal werd interim bondscoach, hij had onder meer met Jong Marokko de halve finales behaald op het WK onder 20 jaar in 2005 dat in Nederland werd gehouden. Hij werd in 2008 opgevolgd door Roger Lemerre die daarvoor bondscoach van Tunesië was en in de finale van de Afrika Cup 2004 nog van Marokko had gewonnen. Lemerre werd tijdens de kwalificatieperiode van het WK en de Afrika Cup ontslagen wegens slechte resultaten en werd opgevolgd door Hassan Moumen om het team stabiel te houden.

Marokko heeft veel bondscoaches gekend, de laatste jaren vooral voor korte tijd. De resultaten zijn de laatste 10 jaren achteruit gegaan. Dit is op de FIFA-wereldranglijst terug te zien.[4] Begin 2013 staan er op de ranking 16 Afrikaanse landen boven Marokko. In 2010 nam de Belgisch oud-voetballer Eric Gerets het roer over. Hij won met Marokko de Arab Cup 2012 in Saoedi-Arabië. Verder plaatste hij zich met Marokko voor de Afrika Cup 2012 in Gabon en Equatoriaal-Guinea. Marokko, een outsider voor de eindzege, stelde echter teleur en vloog er al in de eerste ronde uit. De kritiek over Gerets groeide en na de verloren kwalificatiewedstrijd voor de Afrika Cup 2013 tegen Mozambique werd Gerets direct ontslagen. Zijn opvolger werd Rachid Taoussi. Bondscoach Taoussi kwam in 2012 over van FAR Rabat. Hij kreeg de taak om van Mozambique te winnen om zich te plaatsen voor de Afrika Cup 2013, dit deed hij met een 4-0-overwinning, maar ook hij kwam niet verder dan de eerste ronde.

Na een mislukte periode van Rachid Taoussi nam Badou Zaki het roer voor de twee keer over bij Marokko. Hij gooide het elftal helemaal om en wilde meer spelers uit Europa trekken om te spelen voor de nationale ploeg. Zaki is het o.a. ook gelukt om Hakim Ziyech aan te trekken bij het Marokkaans voetbalelftal, die momenteel wordt gezien als een van de sterkhouders in het elftal. Na wisselvallige resultaten is de trainer ontslagen.