Wereldkampioenschap voetbal 1986

Diego Maradona begon het WK zoals het vorige WK eindigde: met geweld. Zuid-Korea gebruikte alle fysieke middelen om Maradona af te stoppen, maar hij was in tegenstelling tot 1982 ongrijpbaar. Hij leverde twee assists, Jorge Valdano van Real Madrid scoorde twee keer voor Argentinië. Ook in de overige groepswedstrijden was Maradona onnavolgbaar, hij scoorde de gelijkmaker tegen Italië met een subtiele voetbeweging en leverde tegen Bulgarije opnieuw een voorzet, waaruit gescoord werd (2-0 dankzij Jorge Burruchaga). Met een Maradona in deze vorm werd Argentinië genoemd als een van de favorieten.

Italië kwam net als in 1982 moeizaam op gang en won alleen de laatste groepswedstrijd tegen Zuid-Korea: 3-2 dankzij twee doelpunten van Alessandro Altobelli, die ervoor zorgde, dat de held van 1982 Paolo Rossi op de bank bleef zitten. Altobelli scoorde vier doelpunten in de voorronde en miste ook nog een strafschop tegen de Koreanen. Ook Bulgarije plaatste zich voor de volgende ronde, maar maakte geen indruk: de gelijke spelen tegen Italië en Zuid-Korea waren gelukkig. Zuid-Korea maakte een enthousiaste indruk, maar hun naïeve manier van verdedigen brak ze op. Het opvallendste van de wedstrijd Zuid Korea-Bulgarije was een wolkbreuk in de tweede helft, waardoor normaal spel onmogelijk was.

Land	Wed	Win	Gel	Ver	DV	DT	+/−	Pnt
Argentinië	3	2	1	0	6	2	4	5
Italië	3	1	2	0	5	4	1	4
Bulgarije¹	3	0	2	1	2	4	-2	2
Zuid-Korea	3	0	1	2	4	7	-3	1

31 mei 1986 «onderlinge duels» 12:00 CST	Bulgarije	1 – 1	Italië	Estadio Azteca, Mexico-Stad Toeschouwers: 96.000 Scheidsrechter: Erik Fredriksson ( Zweden)
	Sirakov  85'	Wedstrijdverslag	Altobelli  43'

2 juni 1986 «onderlinge duels» 12:00 CST	Argentinië	3 – 1	Zuid-Korea	Estadio Olímpico Universitario, Mexico-Stad Toeschouwers: 60.000 Scheidsrechter: Victoriano Sánchez Arminio ( Spanje)
	Valdano  6',  46' Ruggeri  18'	Wedstrijdverslag	Park Chang-Sun  73'

5 juni 1986 «onderlinge duels» 12:00 CST	Italië	1 – 1	Argentinië	Estadio Cuauhtémoc, Puebla Toeschouwers: 32.000 Scheidsrechter: Jan Keizer ( Nederland)
	Altobelli  6' (pen.)	Wedstrijdverslag	Maradona  34'

5 juni 1986 «onderlinge duels» 16:00 CST	Zuid-Korea	1 – 1	Bulgarije	Estadio Olímpico Universitario, Mexico-Stad Toeschouwers: 45.000 Scheidsrechter: Fallaj Al Shanar ( Saoedi-Arabië)
	Kim Jong-Boo  70'	Wedstrijdverslag	Getov  11'

10 juni 1986 «onderlinge duels» 12:00 CST	Zuid-Korea	2 – 3	Italië	Estadio Cuauhtémoc, Puebla Toeschouwers: 20.000 Scheidsrechter: David Socha ( Verenigde Staten)
	Choi Soon-Ho  62' Huh Jung-Moo  83'	Wedstrijdverslag	Altobelli  17',  73' Cho Kwang-Rae  82' (e.d.)

10 juni 1986 «onderlinge duels» 12:00 CST	Argentinië	2 – 0	Bulgarije	Estadio Olímpico Universitario, Mexico-Stad Toeschouwers: 65.000 Scheidsrechter: Berny Ulloa Morera ( Costa Rica)
	Valdano  3' Burruchaga  76'	Wedstrijdverslag

Vieringen van Mexicaanse fans op het belangrijkste plein van Mexico City, 7 juni 1986.

Net als in 1970 had Mexico geen geweldig elftal, maar het fanatieke publiek in het Azteken-stadion was een groot voordeel. Van spits Hugo Sanchez werden wonderen verwacht, maar hij kon de druk niet aan. De spits van Real Madrid blonk uit door theatraal gedrag, hij ontving al snel twee gele kaarten en miste tegen Paraguay een strafschop. Hij scoorde wel het winnende doelpunt tegen België, een intikker. Verdediger Quirarte maakte twee doelpunten, doelman Larios maakte een onzekere indruk. Paraguay maakte de meeste indruk in deze groep, het speelde met temperament en aanvalsdrift, de Zuid-Amerikaanse voetballer van het jaar Romero scoorde twee doelpunten. Irak verloor alle wedstrijden, maar werd geen enkele keer weg gespeeld. Het had pech, dat een geldig doelpunt tegen Paraguay werd afgekeurd.

Het donderde in het Belgische kamp. Er waren interne problemen bij landskampioen RSC Anderlecht, die meegenomen werden naar het WK. Routinier René Vandereycken had felle kritiek op het meeverdedigen van Franky Vercauteren en vooral Enzo Scifo, die bovenal uit was op eigen succes. De sfeer was te snijden en bondscoach Guy Thijs overwoog Vandereycken op de bank te zetten. Door een blessure van Leo Clijsters speelde hij toch mee tegen Mexico. De Belgen gingen ten onder omwille van hun veel te voorzichtige spelopvatting en Erwin Vandenbergh scoorde alleen na chaotisch werk van de Mexicaanse doelman, de nederlaag van 2-1 was onnodig. Tegen Irak kwamen de Rode Duivels snel op een 2-0 voorsprong, maar nadat de Irakezen met tien man verder moesten spelen, stortte België in elkaar, het incasseerde een tegendoelpunt en alleen dankzij een uitblinkende doelman Jean-Marie Pfaff bleef men overeind. Tegen Paraguay was er sprake van herstel, maar twee keer werd een voorsprong weg gegeven. Als nummer drie van deze groep moest men spelen tegen de Sovjet-Unie, dat in de eerste ronde veel indruk maakte. Vandereycken en Vandenbergh waren weer thuis vanwege blessures, maar waarschijnlijk ook om de sfeer in het Belgische kamp te bevorderen.

Land	Wed	Win	Gel	Ver	DV	DT	+/−	Pnt
Mexico	3	2	1	0	4	2	2	7
Paraguay	3	1	2	0	4	3	1	5
België¹	3	1	1	1	5	5	0	4
Irak	3	0	0	3	1	4	-3	0

3 juni 1986 «onderlinge duels» 12:00 CST	België	1 – 2	Mexico	Estadio Azteca, Mexico-Stad Toeschouwers: 110.000 Scheidsrechter: Carlos Espósito ( Argentinië)
	Vandenbergh  45'	Wedstrijdverslag	Quirarte  23' Sánchez  39'

4 juni 1986 «onderlinge duels» 12:00 CST	Paraguay	1 – 0	Irak	Estadio Nemesio Díez, Toluca Toeschouwers: 24.000 Scheidsrechter: Edwin Picon-Ackong ( Mauritius)
	Romero  35'	Wedstrijdverslag

7 juni 1986 «onderlinge duels» 12:00 CST	Mexico	1 – 1	Paraguay	Estadio Azteca, Mexico-Stad Toeschouwers: 114.600 Scheidsrechter: George Courtney ( Engeland)
	Flores  3'	Wedstrijdverslag	Romero  85'

8 juni 1986 «onderlinge duels» 12:00 CST	Irak	1 – 2	België	Estadio Nemesio Díez, Toluca Toeschouwers: 20.000 Scheidsrechter: Jesús Díaz ( Colombia)
	Radhi  59'	Wedstrijdverslag	Scifo  16' Claesen  21' (pen.)

11 juni 1986 «onderlinge duels» 12:00 CST	Paraguay	2 – 2	België	Estadio Nemesio Díez, Toluca Toeschouwers: 16.000 Scheidsrechter: Bogdan Dotchev ( Bulgarije)
	Cabañas  50',  76'	Wedstrijdverslag	Vercauteren  30' Veyt  59'

11 juni 1986 «onderlinge duels» 12:00 CST	Irak	0 – 1	Mexico	Estadio Azteca, Mexico-Stad Toeschouwers: 103.763 Scheidsrechter: Zoran Petrović ( Joegoslavië)
		Wedstrijdverslag	Quirarte  54'

Hongarije maakte veel indruk in de kwalificatie en plaatste zich als eerste Europees land voor het WK en won een oefeninterland tegen Brazilië met groot gemak: 3-0. Het miste wel hun routinier Tibor Nyilasi door een blessure, maar met name van de jonge spelbepaler Lajos Détári werd veel verwacht. Alle hoge verwachtingen waren na vier minuten verdwenen, want binnen vier minuten nam de Sovjet-Unie een 2-0 voorsprong. De kern van de ploeg speelde bij Dinamo Kiev, dat een maand eerder veel indruk maakte in de Europa Cup II-finale tegen Atletico Madrid (3-0 zege) en vlak voor het WK kreeg de Dinamo Kiev-coach Valeri Lobanovsky ook de leiding over het Sovjetse team. De Sovjet-Unie denderde over de Hongaren heen en kon het zich veroorloven nog een strafschop te missen. Het anders altijd zo stugge Sovjet-team speelde als een aanvallende machine en won met 6-0; de mooiste treffer was de 2-0, een afstandsschot van Alejnikov.

Europees kampioen Frankrijk had een stroeve start: het won de eerste wedstrijd tegen Canada slechts met 1-0, elf minuten voor tijd scoorde de spits van Club Brugge Jean-Pierre Papin het enige doelpunt. Bij Canada maakte verdediger Randy Samuel een sterke indruk en verdiende een transfer naar de Nederlandse club PSV. Frankrijk en de Sovjet-Unie deelden de punten in Léon en tegen Hongarije kwam Frankrijk goed op stoom: 3-0. Voormalig topland Hongarije was uitgeschakeld door de zware nederlagen en zou zich niet meer plaatsen voor een WK tot heden, Canada verloor alle wedstrijden zonder te scoren, maar maakte een goede indruk.

Land	Wed	Win	Gel	Ver	DV	DT	+/−	Pnt
Sovjet-Unie	3	2	1	0	9	1	8	5
Frankrijk	3	2	1	0	5	1	4	5
Hongarije	3	1	0	2	2	9	-7	2
Canada	3	0	0	3	0	5	-5	0

1 juni 1986 «onderlinge duels» 16:00 CST	Canada	0 – 1	Frankrijk	Estadio Nou Camp, León Toeschouwers: 65.500 Scheidsrechter: Hernán Silva ( Chili)
		Wedstrijdverslag	Papin  79'

2 juni 1986 «onderlinge duels» 12:00 CST	Sovjet-Unie	6 – 0	Hongarije	Estadio Sergio León Chávez, Irapuato Toeschouwers: 16.500 Scheidsrechter: Luigi Agnolin ( Italië)
	Jakovenko  2' Alejnikov  4' Belanov  24' (pen.) Jaremtsjoek  66' Dajka  73' (e.d.) Rodionov  80'	Wedstrijdverslag

5 juni 1986 «onderlinge duels» 12:00 CST	Frankrijk	1 – 1	Sovjet-Unie	Estadio Nou Camp, León Toeschouwers: 36.540 Scheidsrechter: Romualdo Arppi Filho ( Brazilië)
	Fernández  60'	Wedstrijdverslag	Rats  53'

6 juni 1986 «onderlinge duels» 12:00 CST	Hongarije	2 – 0	Canada	Estadio Sergio León Chavez, Irapuato Toeschouwers: 13.800 Scheidsrechter: Jamal Al Sharif ( Syrië)
	Esterházy  2' Détári  75'	Wedstrijdverslag

9 juni 1986 «onderlinge duels» 12:00 CST	Hongarije	0 – 3	Frankrijk	Estadio Nou Camp, León Toeschouwers: 31.420 Scheidsrechter: Carlos Silva Valente ( Portugal)
		Wedstrijdverslag	Stopyra  29' Tigana  62' Rocheteau  84'

9 juni 1986 «onderlinge duels» 12:00 CST	Sovjet-Unie	2 – 0	Canada	Estadio Sergio León Chávez, Irapuato Toeschouwers: 14.200 Scheidsrechter: Idriss Traore ( Mali)
	Blochin  58' Zavarov  74'	Wedstrijdverslag

Na het WK in 1982, waar Brazilië volgens kenners het beste voetbal heeft laten zien, maar uitgeschakeld werd door Italië, probeerde het team een nieuwe gooi naar de wereldtitel te doen in het land waar Brazilië voor het laatst wereldkampioen werd: Mexico. Het speelde net als toen alle groepswedstrijden in Guadalajara. Er waren wel zorgen rond de grote spelers: Falcǎo werd alleen nog geselecteerd om zijn reputatie en zat op de bank, Zico was geblesseerd in het begin van het toernooi. Sócrates had een mislukt avontuur bij de Italiaanse club Fiorentina achter de rug en nam het niet zo nauw met de discipline. De afgestudeerde arts hield van het leven en dronk en rookte door tijdens het toernooi. Er waren anderzijds nieuwe spelers die voor een meer zakelijke benadering stonden: de middenvelder Alemāo en spits Careca, die na het toernooi naar AS Napoli vertrokken en wel slaagden in Italië.

De eerste wedstrijd was tegen de verliezend finalist van het laatste EK Spanje. Na een eerste helft zonder veel hoogtepunten dacht iedereen dat Míchel gescoord had namens Spanje, zijn schot ging over de doellijn, maar de scheidsrechter keurde het zuivere doelpunt af. Brazilië nam het heft in handen, zag ook een doelpunt (terecht) afgekeurd en nam de leiding na een kopgoal van Socrates, nadat Careca de bal op de lat schoot. Ook tegen Algerije had Brazilië het moeilijk: het won door een verdedigingsfout bij de Afrikanen, die daarvoor een aantal kansen hadden om op voorsprong te komen. Tegen Noord-Ierland besloot coach Telê Santana wat nieuwe spelers in te zetten, debutant en linksback Josimar scoorde met een mooi afstandsschot. Spanje had geen problemen met Noord-Ierland en Algerije, landen die het goed deden op het vorige WK, maar over hun hoogtepunt heen waren. Pat Jennings nam afscheid van het internationale voetbal, hij was de oudste speler ooit op een WK en haalde 119 interlands, een mondiaal record.

Land	Wed	Win	Gel	Ver	DV	DT	+/−	Pnt
Brazilië	3	3	0	0	5	0	5	6
Spanje	3	2	0	1	5	2	3	4
Noord-Ierland	3	0	1	2	2	6	-4	1
Algerije	3	0	1	2	1	5	-4	1

1 juni 1986 «onderlinge duels» 12:00 CST	Spanje	0 – 1	Brazilië	Estadio Jalisco, Guadalajara Toeschouwers: 35.748 Scheidsrechter: Chris Bambridge ( Australië)
		Wedstrijdverslag	Sócrates  62'

3 juni 1986 «onderlinge duels» 12:00 CST	Algerije	1 – 1	Noord-Ierland	Estadio Tres de Marzo, Guadalajara Toeschouwers: 22.000 Scheidsrechter: Valeri Butenko ( Sovjet-Unie Sovjet Unie)
	Zidane  59'	Wedstrijdverslag	Whiteside  6'

6 juni 1986 «onderlinge duels» 12:00 CST	Brazilië	1 – 0	Algerije	Estadio Jalisco, Guadalajara Toeschouwers: 48.000 Scheidsrechter: Rómulo Méndez ( Guatemala)
	Careca  66'	Wedstrijdverslag

7 juni 1986 «onderlinge duels» 12:00 CST	Noord-Ierland	1 – 2	Spanje	Estadio Tres de Marzo, Guadalajara Toeschouwers: 28.000 Scheidsrechter: Horst Brummeier ( Oostenrijk)
	Clarke  46'	Wedstrijdverslag	Butragueño  1' Salinas  18'

12 juni 1986 «onderlinge duels» 12:00 CST	Noord-Ierland	0 – 3	Brazilië	Estadio Jalisco, Guadalajara Toeschouwers: 51.000 Scheidsrechter: Siegfried Kirschen ( DDR Oost Duitsland)
		Wedstrijdverslag	Careca  15',  87' Josimar  42'

12 juni 1986 «onderlinge duels» 12:00 CST	Algerije	0 – 3	Spanje	Estadio Tecnológico, Monterrey Toeschouwers: 23.980 Scheidsrechter: Shizuo Takada ( Japan)
		Wedstrijdverslag	Calderé  15',  68' Eloy  70'

Groep E bestond bekend als de groep des doods. De groep bestond uit vice-wereldkampioen West-Duitsland, de kampioen van Zuid Amerika Uruguay, de "eeuwige belofte" Schotland en Denemarken. Denemarken had een generatie, die voetbalden bij grote clubs in de grote Europese competities. De offensieve libero Morten Olsen speelde bij de Belgische kampioen RSC Anderlecht, de energieke middenvelder Søren Lerby was de aanvoerder van de Duitse kampioen Bayern München en het uitstekende aanvalsduo Michael Laudrup en Preben Elkjær Larsen speelden bij de laatste twee Italiaanse kampioenen Juventus en Hellas Verona. Er waren liefst vier spelers uit de Nederlandse competitie in de selectie waaronder middenvelder Frank Arnesen van PSV Eindhoven. Denemarken was jarenlang een klein voetballand, debuteerde op een wereldkampioenschap, maakte al grote indruk op het EK en leek alleen maar beter te worden.

West-Duitsland begon het toernooi ongelukkig tegen Uruguay, Lothar Matthäus gaf onnodig een lange terugspeelbal aan de aanvaller Alzamendi, die scoorde. Vervolgens schakelde Uruguay over naar intimidatie-voetbal met als dieptepunt een uitgestrekt been van doelman Fernando Álvez naar Rudi Völler. De Duitsers waren de bovenliggende partij, Klaus Augenthaler had pech met een schot op de lat en in de slotfase werd een lang offensief beloond met de gelijkmaker van Klaus Allofs. Denemarken was gewaarschuwd en beantwoordde het gewelddadige spel van Uruguay met snel, flitsend voetbal. Uruguay verloor na 19 minuten Miguel Bossio na twee gele kaarten en werd in de tweede helft weggespeeld. Elkjaer Larsen scoorde drie doelpunten, maar de absolute uitblinker was de nog jonge Michael Laudrup, die met een slalom langs de Uruguayaanse verdediging het derde doelpunt en het hoogtepunt van de wedstrijd verzorgde.

West-Duitsland en Denemarken waren beiden geplaatst voor de tweede ronde, maar er stond prestige op het spel voor met name de Denen, die graag van de buurman wilden winnen. Ironisch genoeg leek de tweede plaats in deze groep gunstiger, want de nummer twee van de groep zou in de 1/8 finales spelen tegen Marokko, terwijl de winnaar van de groep zou moeten spelen tegen het sterke Spanje. De Duitsers begrepen dat beter en deden het op een schot op de lat van Andreas Brehme na rustig aan. Denemarken ging er vol tegenaan en won dankzij een strafschop van Jesper Olsen en een tweede treffer van invaller John Eriksen, de spits van Feyenoord. Derde doelman Högh kreeg een kans tegen West Duitsland na onzekere optredens van eerste doelman Rasmussen en pakte zijn kans. In de 88e minuut liep Denemarken averij op: een van de uitblinkers Frank Arnesen liet zich provoceren door Lothar Matthaeus en na veel onnodig theater van Matthaeus werd Arnesen uit het veld gestuurd en geschorst voor twee wedstrijden.

Schotland maakte zoals altijd een goede indruk, maar kwam zowel tegen Denemarken als West-Duitsland net tekort. Na een gelijkopgaande eerste helft tegen de Denen was Denemarken de bovenliggende partij in de tweede helft en beloonde zich met een doelpunt van Elkjaer Larsen. Tegen West-Duitsland maakte Gordon Strachan het eerste doelpunt, maar in een spannende wedstrijd trokken de Duitsers de winst naar zich toe. Bij winst op Uruguay zou Schotland zich voor de eerste keer in de geschiedenis plaatsen voor de tweede ronde. Bij Uruguay waren de messen weer geslepen en met name de beste speler van Schotland Gordon Strachan was vogelvrij verklaard. Binnen 57 seconden werd Jose Batista uit het veld gestuurd na een zware overtreding op Strachan. Tot op heden is dit nog steeds de snelst getrokken rode kaart op een WK. Vervolgens ontstond een naargeestig schouwspel: het technisch veel sterkere Uruguay groef zich in en bestreed Schotland met hard spel, Schotland was voetballend niet bij machte genoeg kansen te creëren. Tekenend voor de wedstrijd was een uitgestoken middenvinger van aanvoerder Jorge Barrios na opnieuw een wilde tackle. Uruguay bereikte zijn doel, de tweede ronde, maar er waren stemmen om Uruguay te laten diskwalificeren voor het toernooi.

Land	Wed	Win	Gel	Ver	DV	DT	+/−	Pnt
Denemarken	3	3	0	0	9	1	8	6
West-Duitsland	3	1	1	1	3	4	-1	3
Uruguay¹	3	0	2	1	2	7	-5	2
Schotland	3	0	1	2	1	3	-2	1

4 juni 1986 «onderlinge duels» 12:00 CST	Uruguay	1 – 1	West-Duitsland	Estadio La Corregidora, Querétaro Toeschouwers: 30.500 Scheidsrechter: Vojtěch Christov ( Tsjecho-Slowakije)
	Alzamendi  4'	Wedstrijdverslag	Allofs  84'

4 juni 1986 «onderlinge duels» 16:00 CST	Schotland	0 – 1	Denemarken	Estadio Neza 86, Nezahualcóyotl Toeschouwers: 18.000 Scheidsrechter: Lajos Nemeth ( Hungarije)
		Wedstrijdverslag	Elkjær Larsen  57'

8 juni 1986 «onderlinge duels» 12:00 CST	West-Duitsland	2 – 1	Schotland	Estadio La Corregidora, Querétaro Toeschouwers: 30.000 Scheidsrechter: Ioan Igna ( Roemenië)
	Völler  23' Allofs  49'	Wedstrijdverslag	Strachan  18'

8 juni 1986 «onderlinge duels» 16:00 CST	Denemarken	6 – 1	Uruguay	Estadio Neza 86, Nezahualcóyotl Toeschouwers: 26.500 Scheidsrechter: Antonio Márquez Ramírez ( Mexico)
	Elkjær Larsen  11',  67',  80' Lerby  41' Laudrup  52' J. Olsen  88'	Wedstrijdverslag	Francescoli  45' (pen.)

13 juni 1986 «onderlinge duels» 12:00 CST	Schotland	0 – 0	Uruguay	Estadio Neza 86, Nezahualcóyotl Toeschouwers: 20.000 Scheidsrechter: Joël Quiniou ( Frankrijk)
		Wedstrijdverslag

13 juni 1986 «onderlinge duels» 12:00 CST	Denemarken	2 – 0	West-Duitsland	Estadio La Corregidora, Querétaro Toeschouwers: 36.000 Scheidsrechter: Alexis Ponnet ( België)
	J. Olsen  43' (pen.) Eriksen  62'	Wedstrijdverslag

In het woestijngebied van Monterrey werden de minst interessantste wedstrijden van de voorronde gespeeld, in de eerste vier wedstrijden vielen slechts twee doelpunten. Er ontbrak ook een echte favoriet in deze groep. Beide doelpunten vielen in de wedstrijden van Portugal, vreemd genoeg won het de wedstrijd, die het qua veldspel en kansen moest verliezen (Engeland) en verloor het de wedstrijd, die de ploeg eigenlijk had moeten winnen (Polen). Het rommelde in de Portugese ploeg, er was al een staking uitgebroken onder de spelers voor meer premies en de trainings- en hotelfaciliteiten waren amateuristisch. Opvallend was dat de talentvolle Paulo Futre alleen maar inviel als een soort "geheim wapen". De "stakingsleider" Carlos Manuel scoorde het winnende doelpunt tegen Engeland en Smolarek scoorde het winnende doelpunt voor de Polen. Polen was als eerste land in deze groep zeker van de volgende ronde na twee wedstrijden.

Het duel van Engeland tegen Marokko leverde veel rampspoed voor Engeland op: aanvoerder Bryan Robson viel uit met een gebroken arm en reserve-aanvoerder Ray Wilkins werd uit het veld gestuurd door de bal naar de scheidsrechter te gooien als protest van een beslissing. Wilkins zou nooit meer spelen voor het nationale team. Marokko had technisch vaardige spelers, die vooral defensief speelden. Het duel eindigde in een doelpuntloos gelijkspel. Bekende spelers waren Mohamed Timoumi, gekozen als Beste Afrikaanse speler van het jaar en Badou Zaki, een van de beste Afrikaanse doelmannen ooit.

Er moest wat gebeuren bij de Engelsen en coach Bobby Robson verving Mark Hateley door Peter Beardsley om spits Gary Lineker te ondersteunen en die tactiek werkte tegen Polen. Lineker scoorde in de eerste helft drie doelpunten en Engeland plaatste zich alsnog. Marokko koos voor een aanvallende tactiek in de beslissende wedstrijd tegen het verdeelde Portugal en dat loonde: met technisch prima spel won Marokko met 3-1 en werd het eerste Afrikaanse land ooit dat door de eerste ronde heen kwam. De Portugese ploeg werd afgeserveerd door de pers. Coach José Torres diende zijn ontslag in en verschillende spelers, onder wie Carlos Manuel en Paolo Futre, kregen door het wangedrag in het trainingskamp een verbod om voor de nationale ploeg te spelen.

Land	Wed	Win	Gel	Ver	DV	DT	+/−	Pnt
Marokko	3	1	2	0	3	1	2	4
Engeland	3	1	1	1	3	1	2	3
Polen¹	3	1	1	1	1	3	-2	3
Portugal	3	1	0	2	2	4	-2	2

2 juni 1986 «onderlinge duels» 16:00 CST	Marokko	0 – 0	Polen	Estadio Universitario, Monterrey Toeschouwers: 19.900 Scheidsrechter: José Luis Martínez Bazán ( Uruguay)
		Wedstrijdverslag

3 juni 1986 «onderlinge duels» 16:00 CST	Portugal	1 – 0	Engeland	Estadio Tecnológico, Monterrey Toeschouwers: 23.000 Scheidsrechter: Volker Roth ( West-Duitsland)
	Carlos Manuel  76'	Wedstrijdverslag

6 juni 1986 «onderlinge duels» 16:00 CST	Engeland	0 – 0	Marokko	Estadio Tecnológico, Monterrey Toeschouwers: 20.200 Scheidsrechter: Gabriel González ( Paraguay)
		Wedstrijdverslag

7 juni 1986 «onderlinge duels» 16:00 CST	Polen	1 – 0	Portugal	Estadio Universitario, Monterrey Toeschouwers: 19.915 Scheidsrechter: Ali Bin Nasser ( Tunesië)
	Smolarek  68'	Wedstrijdverslag

11 juni 1986 «onderlinge duels» 16:00 CST	Portugal	1 – 3	Marokko	Estadio Tres de Marzo, Guadalajara Toeschouwers: 28.000 Scheidsrechter: Alan Snoddy ( Noord-Ierland)
	Diamantino  80'	Wedstrijdverslag	Khairi  19',  26' Merry Krimau  62'

11 juni 1986 «onderlinge duels» 16:00 CST	Engeland	3 – 0	Polen	Estadio Universitario, Monterrey Toeschouwers: 22.700 Scheidsrechter: André Daina ( Zwitserland)
	Lineker  9',  14',  34'	Wedstrijdverslag

Team	Wed	W	G	V	Voor	Tegen	DoelS	Pnt.
België	3	1	1	1	5	5	0	3
Polen	3	1	1	1	1	3	–2	3
Bulgarije	3	0	2	1	2	4	–2	2
Uruguay	3	0	2	1	2	7	–5	2
Hongarije	3	1	0	2	2	9	–7	2
Noord-Ierland	3	0	1	2	2	6	–4	1

¹ De vier beste nummers 3 (Bulgarije, België, Uruguay en Polen) gingen ook door naar de achtste finales.

Voor de volgende ronde plaatsten zich tien Europese landen voor de tweede ronde (vorig WK 10), Zuid Amerika had vier deelnemers in plaats van twee, Noord Amerika en Afrika hadden nu ook een vertegenwoordiger. West-Duitsland, Italië, Frankrijk, Polen, Engeland, Spanje, de Sovjet-Unie, België, Brazilië en Argentinië waren er opnieuw bij, Denemarken, Bulgarije, Uruguay, Paraguay, Mexico en Marokko namen de plaats in van Oostenrijk en Noord-Ierland. In de eerste ronde sneuvelden vier Europese, één land uit Noord-Amerika en Afrika en beide vertegenwoordigers uit Azië.

De beste indruk in de eerste ronde maakten Denemarken en de Sovjet-Unie, de grote landen (Italië, West-Duitsland, Brazilië, Frankrijk) deden het rustig aan in de eerste ronde. Ook van Spanje en Argentinië werd nog veel verwacht in de play-offs. Er was vooraf meer verwacht van Engeland, Mexico, België en Uruguay. Teleurstellend was het spel van Polen en Bulgarije, terwijl voor Paraguay en Marokko het bereiken van de tweede ronde een goede prestatie was. Opvallende afvallers in de eerste ronde waren Hongarije en Portugal. Noord-Ierland, Algerije en Schotland waren minder dan het vorige WK en de kleine landen Irak, Zuid-Korea en Canada deden hun best maar kwamen tekort.

15 juni 1986 «onderlinge duels» 12:00 CST	Mexico	2 – 0	Bulgarije	Estadio Azteca, Mexico City Toeschouwers: 114.580 Scheidsrechter: Romualdo Arppi Filho ( Brazilië)
	Negrete  34' Servín  61'	Wedstrijdverslag

Tekenend voor de Bulgaren was, dat men bij het nemen van de aftrap meteen al de bal verloor. In het uitverkochte Azteken stadion speelde Mexico veel beter dan in de eerste ronde, al was de tegenstand pover. Hoogtepunt van de wedstrijd was de acrobatische omhaal van Manuel Negrete, op dat moment het mooiste doelpunt van het toernooi. Negrete zou daarna in Europa gaan spelen bij Sporting Lissabon en daarna Sporting Gijon, maar was binnen een jaar weer terug in Mexico. Bulgarije begon pas aan aanvallen te denken, toen het 2-0 stond, maar dat was te laat.

15 juni 1986 «onderlinge duels» 16:00 CST	Sovjet-Unie	3 – 4 (nv)	België	Estadio Nou Camp, León Toeschouwers: 32.277 Scheidsrechter: Erik Fredriksson ( Zweden)
	Belanov  27',  70',  111' (pen.)	Wedstrijdverslag	Scifo  56' Ceulemans  77' Demol  102' Claesen  110'

De wedstrijd tussen België en de Sovjet Unie groeide uit tot een klassieker, die de vergelijking van Italië tegen West-Duitsland in 1970 of Frankrijk tegen West-Duitsland in 1982 makkelijk kon doorstaan. Daar zag het in het begin niet naar uit, want de Sovjets begonnen stormachtig aan de wedstrijd en vooral dankzij doelman Jean-Marie Pfaff en missers van met name Jakovenko bleef de stand lange tijd 0-0. Op het moment dat België wat beter in de wedstrijd kwam, produceerde Igor Belanov een verwoestend schot: 1-0 (volgens de legendarische verslaggever Rik De Saedeleer was het een SS-20 raket). Na de achterstand begon België echt mee te draaien, maar verder dan een mooi afstandsschot van Erik Gerets kwam men nog niet. In de tweede helft had de Sovjet-Unie de wedstrijd kunnen beslissen, maar Belanov kopte op de paal en Patrick Vervoort redde op de re-bound van Zavarov. Vlak daarna scoorde Enzo Scifo de gelijkmaker mede door verkeerde timing in de Sovjetse verdediging. In de 70e minuut maakte Belanov zijn tweede doelpunt, maar die voorsprong werd tenietgedaan, een lange bal van Stéphane Demol bereikte de onvermoeibare Jan Ceulemans, die geheel vrijstaand de Sovjetse doelman Rinat Dasajev versloeg: 2-2. Voor de verlenging schoot Ivan Jaremtsjoek op de paal en redde Dasayev miraculeus op een inzet van Scifo vlak bij de paal. In de verlenging namen de Belgen steeds meer het initiatief, al moest Pfaff nog twee keer redden. Daarna scoorde België twee doelpunten achter elkaar en opnieuw toonde de Sovjetse verdediging aan kwetsbaar te zijn. De jonge verdediger Stéphane Demol maakte een kopgoal en Nico Claesen verzilverde een volley. Vlak daarna was de spanning terug in de wedstrijd: Belanov verzilverde een strafschop. Er volgden nog tien spannende minuten: de Sovjets bestormden het Belgische doel, al waren de Belgen in de tegenaanval gevaarlijker. In de slotseconde redde Pfaff op een inzet van Yevtushenko door de bal over de lat te tikken, de hoekschop werd niet gegeven en België bereikte de kwartfinales. De drie treffers van Belanov waren niet genoeg voor de Sovjets, al werd hij later wel gekozen tot Europees voetballer van het jaar.

16 juni 1986 «onderlinge duels» 12:00 CST	Brazilië	4 – 0	Polen	Estadio Jalisco, Guadalajara Toeschouwers: 45.000 Scheidsrechter: Volker Roth ( West-Duitsland)
	Sócrates  30' (pen.) Josimar  55' Edinho  79' Careca  83' (pen.)	Wedstrijdverslag

In het begin van de wedstrijd nam Polen het initiatief en schoten Smolarek en Karaś op de paal en lat. Brazilië ging rusten met een 1-0 voorsprong dankzij een benutte strafschop. Careca liet zich makkelijk vallen in het strafschopgebied en Sócrates benutte de strafschop uit stand. In de tweede helft besliste back Josimar het duel met opnieuw een fraai doelpunt net als tegen Noord-Ierland. Hij kapte op onnavolgbare wijze twee tegenstanders uit en schoot vervolgens uit een zeer moeilijke hoek in de verste kruising. Zbigniew Boniek scoorde bijna nog uit een acrobatische omhaal, maar Polen kon verder niks meer creëren. In de slotfase verhoogde Brazilië de score, aanvoerder Edinho maakte een doelpunt na combinatie-spel met Careca, die het vierde doelpunt maakte uit een strafschop.

16 juni 1986 «onderlinge duels» 16:00 CST	Argentinië	1 – 0	Uruguay	Estadio Cuauhtémoc, Puebla Toeschouwers: 26.000 Scheidsrechter: Luigi Agnolin ( Italië)
	Pasculli  42'	Wedstrijdverslag

Men was bevreesd, dat Uruguay tegen buurman Argentinië opnieuw een schoppartij zou veroorzaken, maar het land speelde voor hun doen vrij ingetogen, alleen aan het einde van de wedstrijden waren er wat incidenten. Pasculli scoorde voor Argentinië het enige doelpunt, maar echt een succes was het niet, hij ontsnapte aan het einde van de wedstrijd aan een rode kaart na provocaties van keeper Fernando Álvez en zou niet meer spelen dit toernooi. Grote uitblinker was opnieuw Diego Maradona, hij schoot op de lat, een treffer van hem werd afgekeurd en hij bezorgde zijn ploeggenoten met indrukwekkende rushes bijna niet te missen kansen. Uruguay begon pas te voetballen, toen aanvaller Rubén Paz werd ingezet, die in een half uur gevaarlijker was dan steraanvaller Enzo Francescoli in een heel toernooi. Uruguay won ook niet de Fair Play Cup, in vier wedstrijden ontvingen ze twee rode en elf gele kaarten.

17 juni 1986 «onderlinge duels» 12:00 CST	Italië	0 – 2	Frankrijk	Estadio Olímpico Universitario, Mexico-Stad Toeschouwers: 70.000 Scheidsrechter: Carlos Espósito ( Argentinië)
		Wedstrijdverslag	Platini  15' Stopyra  57'

Dit was vooraf de topper van de achtste finales: de wereldkampioen (Italië) tegen de Europees kampioen: (Frankrijk). In werkelijkheid viel het nogal tegen, want Frankrijk was veel sterker. Het had al snel controle op het middenveld en vroeg in de wedstrijd maakte Michel Platini het eerste doelpunt na een voorzet van Dominique Rocheteau. Frankrijk was nu helemaal dominant, kreeg veel kansen en Luis Fernández schoot van grote afstand op de lat. In de tweede helft werd de score uitgebreid door een doelpunt van Yannick Stopyra opnieuw na een voorzet van Rocheteau. Het was een wrang afscheid van een generatie spelers: na of vlak na het WK stopten de verdedigers Cabrini, Scirea en middenvelder Conti. Ook coach Enzo Bearzot nam afscheid en de nieuwe coach moest een nieuwe generatie klaarstomen voor het WK in eigen land.

17 juni 1986 «onderlinge duels» 16:00 CST	Marokko	0 – 1	West-Duitsland	Estadio Universitario, Monterrey Toeschouwers: 19.800 Scheidsrechter: Zoran Petrović ( Joegoslavië)
		Wedstrijdverslag	Matthäus  87'

Net als Engeland en Polen had West-Duitsland veel problemen met het defensieve voetbal van Marokko. Uitblinker was de doelman Zaki, die op miraculeuze wijze een kans van Karl-Heinz Rummenigge redde. Lange tijd was dit het enige hoogtepunt van de wedstrijd, totdat Lothar Matthäus Zaki versloeg met een vrije trap, geholpen door een slecht opgestelde Marokkaanse muur.

18 juni 1986 «onderlinge duels» 12:00 CST	Engeland	3 – 0	Paraguay	Estadio Azteca, Mexico-Stad Toeschouwers: 98.728 Scheidsrechter: Jamal Al Sharif ( Syrië)
	Lineker  31',  73' Beardsley  56'	Wedstrijdverslag

In het begin had Paraguay het beste van het spel en Peter Shilton moest een paar keer goed ingrijpen op inzetten van Cañete. Na een doelpunt van Gary Lineker stortte Paraguay in elkaar en kon Engeland in de tweede helft uitlopen naar 3-0 dankzij Peter Beardsley en opnieuw Gary Lineker.

18 juni 1986 «onderlinge duels» 16:00 CST	Denemarken	1 – 5	Spanje	Estadio La Corregidora, Querétaro Toeschouwers: 38.500 Scheidsrechter: Jan Keizer ( Nederland)
	J. Olsen  33' (pen.)	Wedstrijdverslag	Butragueño  43',  56',  80',  88' (pen.) Goikoetxea  68' (pen.)

De wedstrijd tussen Denemarken en Spanje was een herhaling van de halve finale van het laatste EK, waar Denemarken ongelukkig werd verslagen na strafschoppen. Denemarken kwam op voorsprong, nadat Klaus Berggreen net binnen het strafschopgebied werd gevloerd en Jesper Olsen verzilverde de strafschop koeltjes. Dezelfde Olsen had in de blessuretijd van de eerste helft een black-out, hij leverde de bal zomaar in aan Emilio Butragueño, die meteen scoorde. Denemarken speelde minder dan in de voorronde, vooral het geroemde spitsenduo functioneerde minder: Michael Laudrup was onzichtbaar en de wel goed spelende Preben Elkjaer Larsen miste veel kansen. Denemarken was zeker niet minder dan Spanje, maar werd afgetroefd op effectiviteit: Butragueño scoorde nog drie keer en de eindstand werd 5-1 voor Spanje. De smaakmaker van de eerste ronde moest naar huis en Spanje kon zich opmaken voor de kwartfinale tegen België. De Nederlandse scheidsrechter Jan Keizer gaf maar liefst drie strafschoppen. Butragueño was de vijfde speler, die vier doelpunten scoorde in één wedstrijd, de laatste keer was in 1966 (Eusebio).

Er plaatsten zich vijf Europese landen voor de laatste acht, vorig WK zeven, Zuid Amerika won een plek (van één naar twee) en Noord Amerika was er opnieuw bij. West-Duitsland, Frankrijk, Engeland en Brazilië waren er opnieuw bij, de Sovjet Unie werd uitgeschakeld door België, Spanje, Argentinië en Mexico namen de plaatsen in van Italië, Polen en Oostenrijk.

Opvallend was dat van de afvallers de landen afvielen, die het meeste indruk maakte in de eerste ronde: Denemarken en de Sovjet-Unie. Italië, Uruguay, Polen en Bulgarije stelden teleur en Paraguay en Marokko konden het toernooi met opgeheven hoofd verlaten. Frankrijk en Brazilië maakten de meeste indruk op het toernooi en speelden tegen elkaar. Argentinië had de beste speler (Maradona) en Engeland de topscorer (Lineker) en speelden ook tegen elkaar. België en in mindere mate Spanje zorgden voor een verrassing in de tweede ronde en streden nu om de halve finale en ploegen, die de minste indruk maakten (Mexico en West-Duitsland) mochten het ook uitvechten.

21 juni 1986 «onderlinge duels» 12:00 CST	Brazilië	1 – 1 (nv)	Frankrijk	Estadio Jalisco, Guadalajara Toeschouwers: 65.000 Scheidsrechter: Ioan Igna ( Roemenië)
	Careca  17'	Wedstrijdverslag	Platini  40'
		Strafschoppen
	Sócrates Alemão Zico Branco Júlio César	3 – 4	Stopyra Amoros Bellone Platini Fernández

Voor zowel de Franse als de Braziliaanse generatie was dit de laatste kans op de wereldtitel. Het middenveld van Frankrijk was nog steeds sterk, al waren de dertigers Alain Giresse en zelfs Michel Platini aan slijtage onderhevig, bij Brazilië was alleen Sócrates nog in de basis, Zico kon geen hele wedstrijd spelen en Falcao zat op de tribune. Opvallend was, dat Brazilië verdedigend wel goed in elkaar zat, doelman Carlos had nog geen tegentreffer geïncasseerd, verdediger Júlio César blonk uit en rechtsback Josimar maakte indruk met twee formidabele doelpunten. De wedstrijd begon stormachtig voor Brazilië, Careca maakte een doelpunt na typisch Braziliaans sambavoetbal. Frankrijk kwam terug in de wedstrijd en Michel Platini maakte op zijn 31-ste verjaardag vlak voor rust de gelijkmaker. In de tweede helft bleef het spelpeil hoog en waren er wisselende kansen voor beide teams. De grootste kans was voor Careca, hij kopte op de lat. Opvallend bij Brazilië was dat Socrates het allemaal niet meer zo goed kon bijbenen gedurende de wedstrijd en voorbij werd gestreefd door zijn jongere collega's Elzo en Alemão. In de 71e minuut explodeerde het stadion, Zico mocht invallen. Hij bediende meteen Branco en hij werd getackeld in het strafschopgebied. Opvallend was, dat alle Braziliaanse spelers al bij voorbaat gingen juichen. Socrates en Careca hadden in de vorige wedstrijd een strafschop verzilverd, maar de net ingevallen Zico stond erop, dat hij de bal ging nemen. De 33-jarige Braziliaan miste echter en nu moest er verlengd worden. In de verlenging was de beste kans voor Frankrijk: Yannick Stopyra ging alleen op doelman Carlos af en werd buiten het strafschop onreglementair uit balans gebracht, de scheidsrechter greep niet in en in de tegenaanval van Brazilië werd bijna gescoord. De strafschoppenserie leverde ook veel dramatiek op. Twee zekerheden van beide teams misten: Bats stopte de weer uit stand genomen strafschop van Socrates en Platini schoot huizenhoog over. Er was nog een incident bij de derde strafschop: Bruno Bellone schoot raak, waarbij de bal eerst via de paal werd gestuit en via het hoofd van Carlos erin ging, het protest van Brazilië was tevergeefs. Na Platini's misser kwam het toch nog goed met zijn verjaardag, Julio Alberto miste en Luis Fernández benutte de laatste strafschop. Brazilië kon weer voortijdig naar huis, coach Tele Santana diende zijn ontslag in en Zico, Sócates en Junior namen afscheid van het internationale voetbal. Opvallend was, dat de jonge verdedigers Júlio César en Josimar ook weinig meer speelden voor de "Seleção". Julio César vertrok na het WK naar de Franse club Stade Brest en groeide uit tot een gerespecteerde verdediger bij Juventus en Borussia Dortmund, een WK zou hij niet meer spelen. Josimar leek een grote belofte te zijn voor de toekomst, maar kon de weelde van het succes niet aan.

21 juni 1986 «onderlinge duels» 16:00 CST	West-Duitsland	0 – 0 (nv)	Mexico	Estadio Universitario, Monterrey Toeschouwers: 41.700 Scheidsrechter: Jesús Díaz ( Colombia)
		Wedstrijdverslag
		Strafschoppen
	Allofs Brehme Matthäus Littbarski	4 – 1	Negrete Quirarte Servín

De sfeer tussen Mexico en West-Duitsland was grimmig, beide ploegen bezondigden zich aan vele overtredingen. De wedstrijd leek te kantelen, toen Thomas Berthold zich liet provoceren en uit het veld werd gestuurd na een incident met de Mexicaan Quirarte. West-Duitsland wankelde, de Mexicanen kregen kansen, maar doelman Harald Schumacher onderscheidde zich met name op een redding van een schot van Aguirre. Diezelfde Aguire liet zich in het begin van de verlenging ook uit het veld sturen na een botsing met Lothar Matthäus. Het was nu afgelopen met het overwicht van de Mexicanen en de wedstrijd sleepte zich naar strafschoppen. De West-Duitsers schoten alle strafschoppen in, Schumacher stopte twee strafschoppen en de West-Duitsland zat in de halve finale zonder te imponeren.

22 juni 1986 «onderlinge duels» 12:00 CST	Argentinië	2 – 1	Engeland	Estadio Azteca, Mexico-Stad Toeschouwers: 114.580 Scheidsrechter: Ali Bin Nasser ( Tunesië)
	Maradona  51',  55'	Wedstrijdverslag	Lineker  81'

De derde kwartfinale was de meest beladen van de vier: vier jaar geleden voerden Engeland en Argentinië een oorlog om de Falkland-Eilanden, die gewonnen werd door Engeland. De spanning was groot en dat was vooral te merken in de eerste helft, waarin beide teams heel angstig speelde. Desondanks besloot de FIFA een Tunesische scheidsrechter deze wedstrijd te leiden. Het was alleen Diego Maradona, die in staat was iets te forceren, hij was bijna succesvol met een vrije trap en zijn rushes waren moeilijk te verdedigen. Bobby Robson gebruikte de tactiek om via zone-dekking Maradona te bestrijden, hetgeen niet altijd werkte. Bovendien kreeg zijn meest vaste bewaker Terry Fenwick als na negen minuten een gele kaart. In de tweede helft gebeurden twee contrasterende momenten, die dit matige duel zo gedenkwaardig maakte: Maradona dribbelde in het Engelse doelgebied, alsof er niemand stond en sprong samen met de Engelse doelman Peter Shilton in de lucht, waarbij de Argentijn de bal met de hand het doel in werkte. De scheidsrechter keurde het doelpunt goed, terwijl iedereen in het stadion al vermoedde, dat er iets niet klopte. Na de wedstrijd verklaarde Maradona dat dit "de hand van God" was. Enkele minuten later maakte hij zijn mooiste doelpunt van het toernooi. Hij begon met een solo vanaf zijn eigen helft, kapte twee Engelsen uit, schakelde ook een derde en een vierde Engelsman uit, omspeelde de doelman en rondde zelf af. Daarna begon Engeland eindelijk te voetballen en Robson zette John Barnes in. Barnes maakte een mooie actie en gaf een voorzet, waaruit de voor de rest onzichtbare Gary Lineker scoorde. Vlak daarna schoot de Argentijnse invaller Tapia op de paal na weer een dribbel van Maradona en was Lineker bijna succesvol na weer een dribbel van Barnes. Na de wedstrijd kwam het nooit meer goed tussen Engeland en Argentinië vanwege het eerste doelpunt van Maradona en was een wedstrijd tussen beiden beladen en werd er nooit meer vriendschappelijk tegen elkaar gespeeld. Engeland zag zichzelf als slachtoffer, maar er was ook kritiek vanwege het late inbrengen van Barnes.

22 juni 1986 «onderlinge duels» 16:00 CST	Spanje	1 – 1 (nv)	België	Estadio Cuauhtémoc, Puebla Toeschouwers: 45.000 Scheidsrechter: Siegfried Kirschen ( DDR)
	Señor  85'	Wedstrijdverslag	Ceulemans  35'
		Strafschoppen
	Señor Eloy Chendo Butragueño Víctor	4 – 5	Claesen Scifo Broos Vervoort L. Van Der Elst

België nam in de 35e minuut de leiding na een rake kopgoal van Jan Ceulemans uit een voorzet van Franky Vercauteren. België was lange tijd de betere ploeg en had de wedstrijd kunnen beslissen via kansen van Danny Veyt en Jan Ceulemans. Diep in de tweede helft gaf Spanje gas, maar Jean-Marie Pfaff was niet te passeren, totdat invaller Seňor Pfaff met een afstandsschot verraste. In de verlengingen konden beide partijen geen vuist meer maken en moesten strafschoppen de beslissing brengen. Eloy miste als enige een strafschop, waardoor Leo Van Der Elst België naar een onverwacht succes kon schieten: de halve finale.

In vergelijking met het vorige WK plaatsten West-Duitsland en Frankrijk zich opnieuw voor de halve finales. De plaatsen van Italië en Polen werden ingenomen door Argentinië en België. Europa verloor één deelnemer (van vier naar drie) ten voordele van Zuid-Amerika.

25 juni 1986 «onderlinge duels» 12:00 CST	Frankrijk	0 – 2	West-Duitsland	Estadio Jalisco, Guadalajara Toeschouwers: 45.000 Scheidsrechter: Luigi Agnolin ( Italië)
		Wedstrijdverslag	Brehme  9' Völler  89'

De halve finale tussen West-Duitsland tegen Frankrijk was een herhaling van de thriller van 1982, toen Frankrijk na een dramatische wedstrijd verloor. Deze editie was minder spannend en werd beslist door de twee doelmannen: de Franse doelman Joël Bats blunderde na negen minuten bij een vrije trap van Andreas Brehme, waardoor de Duitsers hun favoriete spelletje konden spelen, afwachten. Frankrijk viel wanhopig aan, maar Harald Schumacher was niet te passeren en Maxime Bossis miste een kans voor open doel. De Fransen speelden ook veel minder dan tegen Italië en Brazilië, waarbij het opvallend was, dat Michel Platini niet meer vertrouwde op zijn spits en ook in de spits ging spelen, waardoor het spel nog gehaaster werd. Het slotoffensief mislukte, waardoor invaller Rudi Völler vrij kon scoren: 2-0. Net als bij Italië en Brazilië nam een hele generatie Fransen na of vlak na het internationale WK afscheid van het voetbal waaronder Platini en Giresse, het zo geprezen Franse middenveld viel uit elkaar. Ook voor een Duitse generatie was het de laatste kans op een wereldtitel: Rummenigge, Briegel, Karl-Heinz Förster en Schumacher bepaalden het gezicht voor het het Duitse voetbal al jaren en zouden na dit WK afscheid nemen.

25 juni 1986 «onderlinge duels» 16:00 CST	Argentinië	2 – 0	België	Estadio Azteca, Mexico-Stad Toeschouwers: 114.500 Scheidsrechter: Antonio Márquez Ramírez ( Mexico)
	Maradona  51',  63'	Wedstrijdverslag

België besloot net als Engeland het gevaar Diego Maradona via zone-dekking te bestrijden. Het hielp niet, want Maradona was in de eerste helft al ongrijpbaar met als hoogtepunt een bal op de lat, waarbij Jorge Valdano de bal met de hand scoorde, nu werd het doelpunt wel afgekeurd. België deed in de eerste helft aardig mee en had wat pech met buitenspelsituaties. In de tweede helft maakte Diego Maradona twee doelpunten, eerst via een mooie ingeving, daarna via een solo waarbij de hele Belgische verdediging werd weggespeeld. De wedstrijd was gespeeld, maar Maradona bleef zich onderscheiden met opnieuw een solo en een perfecte voorzet naar Valdano, die voor een leeg doel faalde. Zelden had een speler zoveel invloed op een ploeg als ´Pluisje´.

In vergelijking met het vorige WK haalde West-Duitsland opnieuw de finale, Argentinië nam de plaats van Italië in. Europa verloor één finale-plaats ten voordele van Zuid-Amerika.

29 juni 1986 «onderlinge duels» 12:00 CST	Argentinië	3 – 2	West-Duitsland	Estadio Azteca, Mexico-Stad Toeschouwers: 114.600 Scheidsrechter: Romualdo Arppi Filho ( Brazilië)
	Brown  23' Valdano  56' Burruchaga  84'	Wedstrijdverslag	Rummenigge  74' Völler  81'

Wereldkampioen 1986
ARGENTINIË Tweede titel

Gouden schoen:	Gouden Bal:	Fair Play Award:
Gary Lineker	Diego Maradona	Brazilië