Thailand

Volgens het Thaise department of provincial affairs was op 31 december 2014 het inwoneraantal 65.118.726.[4] De bevolking is ongelijkmatig over het land verdeeld. De noordelijke hooglanden hebben de laagste bevolkingsdichtheid terwijl de centrale laaglanden en het zuidelijke deel van het schiereiland dicht tot zeer dichtbevolkt zijn.

De Thaise bevolking bestaat voor ongeveer 90% uit Thai. De grootste minderheidsgroep wordt gevormd door de Chinezen, die zich echter vrij sterk met de Thai hebben vermengd. De Chinezen vormen een belangrijk deel van de 'toplaag' in de Thaise samenleving. Zoals elders in Zuidoost-Azië hebben velen zich gespecialiseerd tot handelaren. Ondanks de aanzienlijke assimilatie treden karakterverschillen tussen de Thai en de Chinezen soms aan het licht.

De Thai zijn als etnische groep ontstaan in de provincie Yunnan in het zuidwesten van China. De Thai trokken sinds de 10e eeuw groepsgewijs vanuit Zuid-China het huidige Thailand binnen. In Thailand vermengden de Thai zich met de Khmers, de Mons en andere volkeren, in de 13e eeuw werden ze er de dominante bevolkingsgroep en ontstonden er Thairijken.

Een typische Thai heeft zwart sluik haar en een lichtbruine huid. Het is een ongeschreven wet onder de Thai dat men zich innemend gedraagt en hoffelijk overkomt. Zowel economisch als cultureel blijkt het Thaise volk een groot aanpassingsvermogen te hebben, snel te kunnen overschakelen naar nieuwe situaties, en gemakkelijk elementen uit andere culturen te kunnen overnemen.

In de noordelijke provincies woont een scala van etnische minderheden. De meesten zijn bergbewoners die sinds de vorige eeuw Thailand vanuit het noorden (voornamelijk uit Myanmar en Laos) zijn binnengetrokken. Een aantal van die volkeren zijn de Akha, de Lisu, de Karen, de Hmong en Chinezen aangesloten bij of sympathiserend met de Kwomintang, verdreven uit China na de communistische revolutie.

Alhoewel de bergvolkeren in totaal nog niet één procent van de totale bevolking uitmaken, zijn ze heel belangrijk voor Thailand. Ze behoren namelijk tot de grootste 'toeristische attracties' van het land. De vooroordelen over deze volkeren zijn aanzienlijk. Hoewel de koning zich intensief bezighoudt met het verbeteren van het lot van de bergvolkeren, wordt door vele Thai minachtend over hen gedacht. De Akhastam wordt zelfs i-kars genoemd, wat vrij vertaald 'onbeschaafde slaaf' betekent. In werkelijkheid vormen de bergvolkeren een kwetsbare groep, die vaak blootstaat aan veediefstallen. Doordat ze geen Thais staatsburgerschap hebben, kunnen de leden bovendien gemakkelijk van hun grond verdreven worden. Onder vele bergstammen is een duidelijke verarming te constateren. De meeste informatie die erover verspreid wordt, is summier en betreft vaak uit hun verband gerukte etnische eigenaardigheden, die dienen om de zucht naar het exotische en primitieve van de toerist te behagen.

Ten slotte zijn er nog enkele andere minderheden in Thailand:

• Ten eerste zijn dat de moslims in de vier zuidelijkste provincies. Hun aantal bedraagt ruim één miljoen zielen en cultureel staan ze dichter bij Maleisië dan bij Thailand.
• In Thailand wonen bovendien nog enkele honderdduizenden Indiërs en Sikhs, van wie er zich velen in de textielhandel hebben gespecialiseerd. Ze leven voornamelijk in de steden.
• In het grensgebied met Cambodja zijn enkele streken waar Khmer leven.
• Ook wonen er Mons in Thailand. De Mon vormden vroeger een aparte staat in het zuiden van Myanmar, maar ook gedeeltes van Thailand behoorden vroeger tot de Mon. Vooral in het oosten van de provincie Kanchanaburi zijn er veel Mons.

De officiële taal is het Thai, dat de moedertaal is van ongeveer 90% van de bevolking. Binnen de Thaise taal kunnen er vier grote dialecten worden onderscheiden:

1. het centrale Thai (phaasăa thai, ook wel Siamees genoemd), dat in Centraal-Thailand wordt gesproken;
2. het Isaan (phasa isan) in het noordoosten;
3. het Noordelijk Thai in het noorden;
4. het Zuidelijk Thai (ook wel Dambro) in het zuiden;

• Daarnaast spreken veel volkeren in het Noorden, Noordoosten en Westen van Thailand hun eigen talen, zoals de Akha, Lahu, Khmer en Mon.

Het Thai is tonaal, het kent vijf toonhoogten namelijk hoog, middel (op gewone hoogte), laag, dalend en stijgend. Thai is de grootste taal van de Tai-Kadai taalfamilie, en heeft een oorsprong in Guangxi in het zuidoosten van China, waar nog steeds verwante talen worden gesproken (Zhuang-Dong). De talen in deze familie zijn niet verwant aan het Mandarijn, maar hebben een beperkt aantal kenmerken gemeenschappelijk.

Het Thaise schrift is afgeleid van het Khmerschrift. Het Khmerschrift wordt in Thailand soms nog gebruikt in de boeddhistische liturgie. Op haar beurt is het afgeleid van het Pallavaschrift uit het zuiden van India, dat weer afgeleid is van het Brahmischrift. De traditie leert dat het Thaise schrift in 1283 werd ontworpen door koning Ramkhamhaeng, maar volgens historici en taaldeskundigen was zijn persoonlijke invloed op de ontwikkeling van het schrift minder groot. Het huidige alfabet telt 45 klinkers en 44 medeklinkers.

De belangrijkste religie van Thailand is het theravadaboeddhisme (ca. 94% van de bevolking). Het boeddhisme is er ook staatsgodsdienst en het gehele culturele en openbare leven is ervan doordrongen. Iedere Thaise man trekt zich enkele jaren als 'bhikkhu' ('bedelmonnik') terug in een soort kloostergemeenschap ('sangha'), waarvan er verscheidene duizenden bestaan. Het Thaise boeddhisme vertoont een grote mate van tolerantie ten opzichte van andere godsdiensten.

Christenen, hindoes en moslims vormen minderheden. Islamieten (ca. 4% van de bevolking) vindt men voornamelijk onder de Maleiers in het zuiden. Het christendom (overwegend katholieken) is vooral vertegenwoordigd onder de inwoners van Chinese afkomst.

Bestuurlijk is Thailand onderverdeeld in 76 changwat (provincies) die bestuurd worden door een gouverneur.[5] De changwat zijn onderverdeeld in 877 amphoe (districten).[6] De amphoe zijn weer onderverdeeld in 7255 tambon (gemeenten). De tambon zijn weer onderverdeeld in 74.944 muban (dorpen). Gouverneur en districtshoofden zijn benoemd door de regering.

Sinds de jaren 1990 bestaat er een gekozen lokaal bestuur .[7] Dit bestaat uit;

• 76 Ongkan Borihan suan Changwat (Provincial Administration Organisation – PAO)
• 2.440 Thesaban (Raden) die zijn onderverdeeld in:
  • 30 Thesaban Nakhon (Grote stadsraden) met een inwonertal van meer dan 50.000
  • 178 Thesaban Mueang (Stadsraden) met een inwonertal van meer dan 10.000
  • 2.232 Thesaban Tambon (Gemeenteraden)
• 5.335 Ongkan Borihan suan Tambon (Subdistrict Administration Organisation – SAO). Deze zijn voor de landelijke gemeenten, die niet bij een Thesaban zijn aangesloten.
• 1 Bangkok Metropolitan Administration (BMA) met een rechtstreeks gekozen gouverneur en is gelijkgesteld aan het niveau van een changwat (provincie). Bangkok is onderverdeeld in:
  • 50 Khet (districten)
  • 169 Kwaeng (gemeenten)
• 1 Mueang Phatthaya (Stad) en is niet gelijkgesteld aan een changwat (provincie).

BMA moet niet worden verward met de Bangkok Metropolitan Region (BMR) die behalve Bangkok uit nog vijf aangrenzende provincies bestaat.

Thailand is opgedeeld in 76 provincies en twee speciale administratieve regio's.[7]

Satellietfoto Thailand en Cambodja

Het noorden van Thailand is uitgebreid bebost met een geheel ander bostype dan de rest van Thailand. Deze bossen worden voornamelijk gevormd door bladverliezende bomen zoals de teakboom. Het noorden heeft ook veel bergen, waar de bergvolkeren hun verblijfplaats vinden. De hoogste berg in Thailand is de Doi Inthanon (2590 m). In dit gebied lopen vele riviertjes door diepe valleien naar een centraal vruchtbaar gebied.

In het noordoosten bevindt zich het droge en onherbergzame Khorat Plateau dat gemiddeld 250 meter boven zeeniveau ligt. Delen ervan zijn zo onvruchtbaar en ogen zo schraal dat het gebied ook wel de Huilende Vlakte wordt genoemd.

Verder naar het zuiden ligt het rivierengebied. De Thaise hoofdstad Bangkok ligt aan de rivier de Chao Phraya waar die uitmondt in de Golf van Thailand.

Het zuiden van Thailand ligt op het smalle schiereiland Malakka, tussen de Golf en de Andamanse Zee. Dit deel van het land bestaat uit een bergketen die begroeid is met tropische regenwouden. Opmerkelijk hier zijn de kaarsrecht omhoog rijzende kalksteenrotsen.

Voor de kust liggen honderden eilandjes, elk met hun eigen verhaal en geschiedenis.

Thailand kent een tropisch klimaat. In het noorden van Thailand heerst een tropisch savanneklimaat, in het zuiden een tropisch moessonklimaat. Het moessonklimaat houdt in dat er een regenseizoen is (de moesson), maar ook een lange droge periode. Het savanneklimaat houdt in dat de zomers nat zijn, maar de winters droog. Sommige gebieden in Thailand hebben een tropisch regenwoudklimaat; dan is er geen droge periode.

Het regenseizoen in Thailand kenmerkt zich niet door dagenlange, onafgebroken regens. Daarentegen regent het zo'n een of twee keer per dag kort, maar hevig.

Thailand is groot en uitgestrekt, het noorden en het zuiden hebben daardoor een verschillend klimaat. Het noorden is in de zomer warmer en 's winters kouder dan het zuiden. De gemiddelde temperatuur in Thailand is zo'n 27 graden Celsius.

Gezicht op Bangkok bij avond

De hoofdstad van Thailand is Bangkok. Enkele andere grote steden zijn:

• Hat Yai
• Chiang Mai
• Nakhon Ratchasima
• Phitsanulok
• Pattani
• Surat Thani
• Udon Thani

• Hua Hin
• Cha-am
• Pattaya
• Phuket
• Krabi
• Khao Lak

Thailand kent algemeen stemrecht sinds 1932. De kiesleeftijd is in 1995 verlaagd van 20 naar 18 jaar. De voorlaatste democratische verkiezingen vonden plaats op 2 april 2006, maar de resultaten werden ongeldig verklaard door het hooggerechtshof.

• APEC
• ASEAN
• Verenigde Naties
• Wereldhandelsorganisatie