Equatoriaal-Guinea

• Natuurlijke bevolkingsgroei:[5]
  • 2,8% (1975-2002)
  • 2,5% (2002-2015)
• Geboorten (per 1000 inwoners)
  • 36,56 (2004, per 1000 inwoners)
• Overlijdens (per 1000 inwoners)
  • 12,27 (2004, per 1000 inwoners)
• Levensverwachting
  • 50,5 jaar (v) - 47,7 jaar (m) (2002)

Het Spaans, Frans en Portugees zijn officiële talen in Equatoriaal-Guinea. Daarnaast wordt er door de plaatselijke bevolking Fang en Bubi gesproken.[6]

Equatoriaal-Guinea is overwegend katholiek. In 1978 werd de staat atheïstisch en de uitoefening van godsdienst werd verboden, maar na de omverwerping van het regime-Macias Nguema in 1979 werd de godsdienstvrijheid hersteld. Een klein aandeel, minder dan 5%, is aanhanger van de islam.

• staatshoofd: president Teodoro Obiang Nguema Mbasogo, sinds 3 augustus 1979
• regeringsleider: Francisco Pascual Obama Asue, sinds 22 juni 2016
• parlement: Cámara de Representantes del Pueblo

Equatoriaal-Guinea is onderverdeeld in twee regio's (Spaans: región; Frans: région; Portugees: região), samengeteld heeft het land zeven provincies.

Het land heeft de rechten van journalisten zeer sterk ingeperkt. Volgens Freedom House behoorde het land in 2012 tot de 10 slechtste landen op dit gebied; het stond toen tussen Iran en Syrië.[7]

Familiebanden zijn zeer hecht in het land, er heerst een sterk ingeburgerde traditie van grote families die goede banden met elkaar onderhouden. Ieder lid van zo'n familie heeft dus een "vangnet" van familieleden om op te steunen in geval van nood.

Equatoriaal-Guinea werd gekozen als mede-organisator van de Afrika Cup 2012 in samenwerking met Gabon. Equatoriaal-Guinea won zijn eerste wedstrijd tegen Libië in Groep A met 1-0.

Het land werd ook gekozen als organisator van het Afrikaans kampioenschap voetbal vrouwen in 2008. Het nationale vrouwenelftal won het Afrikaans kampioenschap voetbal vrouwen 2008, en plaatste zich bijgevolg voor het wereldkampioenschap in 2011 in Duitsland.

In 2015 verving Equatoriaal-Guinea Marokko als organisator van de Afrika Cup, nadat Marokko het toernooi wilde uitstellen vanwege de ebola-uitbraak in West-Afrika en derhalve werd gediskwalificeerd.

Naast voetbal is ook zwemmen een relatief grote sport in Equatoriaal-Guinea. Bekende zwemmers zijn Eric Moussambani en Paula Barila Bolopa.

Het volkslied van Equatoriaal-Guinea heet Caminemos Pisando la Senda de Nuestra Inmensa Felicidad.

Het eiland Bioko, onderdeel van Equatoriaal-Guinea, heeft een vruchtbare, vulkanische bodem die ideaal is voor het verbouwen van cacaobonen. Mede door de houtkap die nodig is om landbouwgebieden te creëren, is hout nu samen met olie het belangrijkste exportproduct in Equatoriaal-Guinea. Deze grootschalige houtkap heeft veel nadelige gevolgen voor het milieu. Landbouw heeft slechts een bescheiden aandeel in de economie al is het de belangrijkste werkgever.

Sinds het eind van de jaren negentig wordt er olie gewonnen. In 2010 produceerde Equatoriaal-Guinea iets meer dan 300.000 vaten olie per dag. Olie is veruit het belangrijkste exportproduct, gevolgd door hout. De export van olie leverde in 2012 bijna $ 15 miljard op. Financieel staat het land er goed voor. De overheid ontvangt veel geld door de oliewinning, het land heeft nauwelijks schulden en het BNP per hoofd van de bevolking behoort tot de hoogste van Afrika, met zo'n 22.300 dollar in 2012.[9] De verdeling van deze inkomsten is echter heel scheef. In 2006 leefde driekwart van de bevolking onder de armoedegrens.[9] Het meeste oliegeld blijft in handen van de presidentiële clan. Hoofdstad Malabo profiteert mee van de inkomsten, want hier wordt hard gewerkt aan de infrastructuur.

De regering investeert miljarden dollars in de bouw van een nieuwe hoofdstad Oyala.[10] De stad moet in 2020 klaar zijn en is berekend op 200.000 inwoners.[10] Een bibliotheek van de nieuwe International University of Central Africa, een luxe hotel met 450 kamers en golfbanen zijn al gebouwd in het midden van het ongerepte bos.[10] Een van de argumenten om de stad zo'n 150 kilometer landinwaarts te bouwen is het gevaar van aanvallen vanuit zee op de huidige hoofdstad.[11]