zeggen

• Geluid:  zeggen    (hulp, bestand)
• IPA:/ 'zɛɣə(n) /
• IPA: /ˈzɛ.ɣə(n)/

• zeg·gen

• In de betekenis van ‘spreken’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1260 [1]

zeggen

1. overgankelijk mededelen

1. • Hij zegt dat hij gewoon aanwezig was. 

2. overgankelijk betuigen

1. • Ik zeg maar zo... 

2. overgankelijk bevelen

1. • Ga daarheen, zeg ik je! 

2. overgankelijk van oordeel of mening zijn

1. • En, wat zeg je dáárvan? 

2. overgankelijk, (pregnant) iets in de vorm van kritiek, een berisping e.d. geven

1. • Jij hebt ook altijd wat te zeggen. 

1. • Dat laat ik mij niet zeggen! 

2. overgankelijk, onpersoonlijk, betekenen

1. • Wat wil dat zeggen? 

• Bij zeggen ligt de nadruk op de medegedeelde boodschap, niet op het spreken zelf. Dit geldt voor alle hiervoor gegeven betekenissen.
• Van oorsprong een geheel regelmatig vervoegd zwak werkwoord. Door elisie van de g in de stam en vervolgens van de uitgang -de in het enkelvoud is de verleden tijd onregelmatig geworden: zegde > zeide > zei. In Vlaanderen is de regelmatige vorm nog steeds in gebruik.

• uiten, vertellen

• gezeg, zeggenschap, zegger, zegging, zegsman, zegster, zegsvrouw, zegsvrouwe, zegswijze, zegswoord

zeggen mv

1. meervoud van het zelfstandig naamwoord zegge

• Het woord zeggen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'zeggen' herkend door:

zeggen

1. zeggen

zeggen

1. zeggen