wijs

• Geluid:  wijs    (hulp, bestand)
• IPA:
  • (Noord-Nederland): /ʋɛɪ̯s/
  • (Vlaanderen, Brabant): /β̞ɛːs/
  • (Limburg): /wɛɪ̯s/

• wijs

• In de betekenis van ‘verstandig’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1201 [1]
• In de betekenis van ‘manier’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1050 [1]

wijs

1. van groot inzicht getuigend [2]

• onwijs

• eigenwijs, iederwijs, neuswijs, penningwijs, waanwijs, wereldwijs

• wijsbegeerte, wijselijk, wijsgeer, wijsheid, wijshoofd, wijsmaken, wijsman, wijsneus

• vroed, met beleid, verstandig

wijs m

1. (muziek) een melodie
2. (taalkunde) grammaticale categorie waarmee de relatie wordt aangegeven tussen een werkwoord en de werkelijkheid, modus
3. wijze, manier [3]

• iemand van de wijs brengen

wijs

1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van wijzen
   

   • Ik wijs. 

2. gebiedende wijs van wijzen
   

   • Wijs! 

3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van wijzen
   

   • Wijs je? 

• miswijzing, wijsvinger, wijzer, wijzing

• Het woord wijs staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'wijs' herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.