bewijs
Nederlands
Woordafbreking
- be·wijs
Woordherkomst en -opbouw
| enkelvoud | meervoud | |
|---|---|---|
| naamwoord | bewijs | bewijzen |
| verkleinwoord | bewijsje | bewijsjes |
Zelfstandig naamwoord
bewijs o [2]
- datgene wat de juistheid van een bewering onweerlegbaar vast (kan) leggen
- Het wiskundige bewijs dat er oneindig veel priemgetallen bestaan is onweerlegbaar.
- schriftelijk blijk van iets, bewijsstuk
- De kassabon dient als bewijs dat je iets betaald hebt.
Hyponiemen
|
Afgeleide begrippen
|
Verwante begrippen
Verwante begrippen
Uitdrukkingen en gezegden
- iets met bewijzen staven
Vertalingen
1. datgene wat de juistheid van een bewering onweerlegbaar vast (kan) leggen
iets met bewijzen staven
|
Werkwoord
| vervoeging van |
|---|
| bewijzen |
bewijs
- eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van bewijzen
- Ik bewijs.
- gebiedende wijs van bewijzen
- Bewijs!
- (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van bewijzen
- Bewijs je?
Gangbaarheid
- Het woord bewijs staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
- In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'bewijs' herkend door:
| 100 % | van de Nederlanders; |
| 100 % | van de Vlamingen. |
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.