modus

• Geluid:  modus    (hulp, bestand)

• mo·dus

• Leenwoord uit het Latijn, in de betekenis van ‘wijze, manier’ voor het eerst aangetroffen in 1649 [1]
• van het Latijnse 'modus' (omvang, maat, manier) [2]

modus m

1. wijze, manier
2. (grammatica) grammaticale categorie waarmee de relatie wordt aangegeven tussen een werkwoord en de werkelijkheid
3. (filosofie) hoedanigheid, toestand of wijziging van iets
4. (informatica) een 'toestand' waarin een computerprogramma of gebruikersinterface zich kan bevinden
5. (juridisch) last, verplichting
6. (muziek) toonladder als schema voor de vorming van een melodie
7. (statistiek) binnen een frequentieverdeling van een statistische variabele de waarde of klasse met de grootste frequentie

• communicatiemodus

• [2] indicatief, conjunctief, voorwaardelijke wijs, gebiedende wijs, onbepaalde wijs, deelwoord, supinum, gerundium en gerundivum

• Het woord modus staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'modus' herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.