klap

Nederlands
Uitspraak
  • Geluid:  klap    (hulp, bestand)
  • IPA: /klɑp/
Woordafbreking
  • klap
Woordherkomst en -opbouw
enkelvoud meervoud
naamwoord klap klappen
verkleinwoord klapje klapjes

Zelfstandig naamwoord

klap m

  1. plotselinge, luidruchtige slag
    • De oude vaas viel met een luide klap in duizend stukken op de vloer uiteen. 
  2. een bestraffing door slagen met de open hand
    • Hij heeft vroeger veel klappen gehad. 
Hyponiemen
Afgeleide begrippen
   
  • geklap
  • klapachtig
  • klapbaar
  • klapband
  • klapbank
  • klapbes
  • klapbrug
  • klapdeksel
Verwante begrippen
Uitdrukkingen en gezegden

een (flinke) klap uitdelen

Anagrammen
Vertalingen
    1. plotselinge, luidruchtige slag   
    2. bestraffing   
    [2]: een (flinke) klap uitdelen   
  • Duits: einen (ordentlichen) Klaps versetzen

Werkwoord
vervoeging van
klappen

klap

  1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van klappen
    • Ik klap. 
  2. gebiedende wijs van klappen
    • Klap! 
  3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van klappen
    • Klap je? 

Gangbaarheid
  • Het woord klap staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
100 %van de Nederlanders;
100 %van de Vlamingen.

Meer informatie

Verwijzingen
  1. "klap" in: Sijs, N. van der Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen. 2e druk (2002) Veen, Amsterdam / Antwerpen; op website dbnl.org; ISBN 90 204 2045 3


Lets
Woordherkomst en -opbouw

Tussenwerpsel

klap

  1. kataklop, het galopperen van een paard
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.