Wereldkampioenschap voetbal 2002

Voor het eerst in de geschiedenis wordt het wereldkampioenschap voetbal georganiseerd door twee landen, namelijk Japan en Zuid-Korea, en eveneens voor het eerst is dit niet op het Europese of Amerikaanse continent, maar in Azië.

Ongeveer twee jaar voor de start van de wereldbeker starten de voorrondes om de landen te selecteren die mogen deelnemen aan het WK. Nederland haalt het niet, en is er dit WK voor het eerst in zestien jaar niet bij, België haalt het net wel, na twee barragewedstrijden tegen Tsjechië, en is er voor de zesde maal op rij bij.

De 32 deelnemende landen komen in eerste instantie in acht poules van vier tegen elkaar uit, waarna de nummers 1 en 2 doorgaan naar de achtste finales. Frankrijk, in 1998 nog wereldkampioen en behorende tot de favorieten, scoort in deze eerste ronde geen enkel doelpunt en behaalt slechts één punt, en is zodoende meteen uitgeschakeld. Ook andere favorieten krijgen het nog moeilijk in de eerste ronde, Argentinië en Portugal halen de achtste finales niet.

Zeer verrassend is het team van Zuid-Korea. Aanvankelijk tot de zwakste deelnemers gerekend, weet het land tot de halve finales door te stoten, waar het uiteindelijk door Duitsland wordt verslagen. De Nederlandse coach van Zuid-Korea, Guus Hiddink, wordt in het land mateloos populair. Ook Turkije heeft de halve finales bereikt. Ook waren de kwartfinale plaatsen voor de Verenigde Staten en Senegal verrassend.

In de finale zijn het echter toch twee landen met een lange WK-traditie die tegenover elkaar staan, Duitsland en Brazilië. Brazilië wint door twee doelpunten van Ronaldo, en is wereldkampioen.

Ook dit WK worden de scheidsrechters ter discussie gesteld. Enkele van deze beslissingen konden het verschil maken tussen winst of verlies. Ook FIFA-voorzitter Sepp Blatter uit zijn ontevredenheid over de scheidsrechters, en stelt dat de regel dat ieder land slechts één arbiter mag afvaardigen beter kan afgeschaft worden. Zo zouden enkel de beste arbiters geselecteerd kunnen worden, en zouden scheids- of lijnrechter uit hetzelfde land kunnen komen, zodat deze beter op elkaar zijn ingesteld. Italië en Spanje, twee favorieten die door Zuid-Korea waren verslagen, protesteerden tegen een aantal volgens hen foutieve beslissingen in het voordeel van Zuid-Korea, zoals de omstreden rode kaart van Totti (Italië) en de onterecht afgekeurde doelpunten van deze twee landenploegen.

8 doelpunten

• Ronaldo

5 doelpunten

• Rivaldo
• Miroslav Klose

4 doelpunten

• Jon Dahl Tomasson
• Christian Vieri

3 doelpunten

2 doelpunten

1 doelpunt

Eigen doelpunt

• Jorge Costa (Tegen  Verenigde Staten)
• Carles Puyol (tegen  Paraguay)
• Jeff Agoos (Tegen  Portugal)

Het voetbalveld in Thimpu, Bhutan

Tegelijk met de WK-finale werd in Thimphu, Bhutan een vriendschappelijke wedstrijd gespeeld tussen de, volgens de FIFA-ranglijst van dat moment, twee slechtste voetballanden ter wereld: Bhutan (nr. 202) en Montserrat (203). De wedstrijd was een idee van een Nederlands reclamebureau. Het gastland won met 4-0 met drie doelpunten van aanvoerder Wangyel Dorji en een van Dinesh Chhetru. Schattingen over de toeschouwersaantallen lopen uiteen van 10.000 tot 25.000. De Nederlander Johan Kramer maakte een documentaire over de wedstrijd, waarvoor hij diverse internationale prijzen ontving.

• 
   ARG- ENG
• 
   JPN- RUS