Wereldkampioenschap voetbal 1934

Mussolini gebruikte het WK als een promotiestunt voor het fascisme, wat Hitler ertoe inspireerde twee jaar later bij de Olympische Spelen hetzelfde te doen. Zo bracht het Italiaanse team voor de wedstrijd de fascistengroet. Een andere controverse waren een aantal beslissingen van scheidsrechters ten gunste van Italië. Volgens sommigen waren die onterecht. Een van de scheidsrechters, de Zwitser Mercet, die de replay van de kwartfinale Italië - Spanje floot, zou door zijn optreden tijdens die wedstrijd door de Zwitserse bond voor zijn leven lang geschorst worden om internationale wedstrijden te fluiten. De Zweedse scheidsrechter Eklind, die zowel de halve finale van Italië als de finale floot, bleef deze vernedering bespaard, hoewel er tijdens die twee wedstrijden duidelijke signalen waren van bevoordeling van de thuisploeg. Bepaalde bronnen suggereren, dat de Zweed voor aanvang van de halve finale Italië - Oostenrijk, persoonlijk was uitgenodigd door Mussolini, en dat hij dankzij het "goede" fluiten van die halve finale ook via il Duce de finale toebedeeld had gekregen (Eklind zou tijdens de eindronde van het WK 1938 in Frankrijk ook actief zijn als arbiter). Er is echter niets bewezen, inderdaad, velen beweren dat de beschuldigingen het gevolg zijn van anti-regime propaganda (vooral van de Franse kant).[1]

Hierop volgend, andere beschuldigingen zijn in rekening gebracht. De IFFHS (International Federation of Football History & Statistics), volgens niet gespecificeerde Duitse bronnen, zou later concluderen, dat op grond van diverse bevindingen Italië gediskwalificeerd had moeten worden voor het toernooi (er is echter geen document geproduceerd); deze bronnen vermelden:[2]

• Tijdens de kwalificatiewedstrijden (Italië moest zich ook voor zijn eigen kampioenschap kwalificeren) had Italië de eerste groepswedstrijd met 4-0 gewonnen van Griekenland. Omdat de Italiaanse bond, gesteund door het Italiaanse regime, niets zag in een vermoeiende reis naar Griekenland voor de returnwedstrijd, werd aan de Griekse bond gevraagd zich terug te trekken. Als tegenprestatie kocht Italië in Athene een gebouw dat door de noodlijdende Griekse voetbalbond als bondsgebouw gebruikt kon worden. Griekenland ging in op dit voorstel (het gebouw is nog steeds in bezit van de Griekse bond).
• Volgens het FIFA-reglement en de wetten van die tijd, mochten buitenlandse spelers alleen in het nationale team worden opgenomen, als zij op zijn minst drie jaar lang niet gespeeld hadden in een internationale wedstrijd van een ander thuisland en als zij minstens drie jaar in hun nieuwe vaderland woonden. De Italianen trokken zich niets aan van deze regel.
  • De Argentijn Monti had in 1931 nog gespeeld voor Argentinië
  • De Braziliaan Guarisi woonde nog geen drie jaar in Italië
  • Guaita speelde in 1933 nog voor Argentinië en zelfs nog voor een lokale Argentijnse ploeg.
  • Demaría was de vierde speler, die met Argentinië in 1931 nog tegen Paraguay had gespeeld.

Een andere schending van de reglementen werd gepleegd door Brazilië: daar er alleen amateurvoetballers aan het toernooi mee mochten doen, had de Braziliaanse bond de status van negen profvoetballers tijdelijk teruggezet naar amateur. Dit betekent dat Italië op vier fronten gediskwalificeerd had kunnen worden. Dit gold overigens ook voor Argentinië, die Urbieto Sosa had opgesteld, die in 1931 nog drie wedstrijden voor Paraguay had gespeeld.

De IFFHS of wie deze verklaringen ondersteunt, echter, in tegenstelling tot de FIFA, geen rekening met een bepaalde Italiaanse wet: de kinderen (geboren in het buitenland) van Italiaanse staatsburgers, of hun nakomelingen, wordt automatisch 100% Italiaans, beschouwd voor het IUS SANGUIGNIS-beginsel (Wet 555, 06.13.1912). De drie jaar op Italiaanse bodem, hij moest alleen wachten op degenen die geen Italiaanse voorouders hadden.[3] Bovendien, in elk tijdperk, ook vandaag, kan het Uitvoerend Comité FIFA op elk moment een buitengewoon congres bijeenroepen; kan andere taken of bevoegdheden delegeren aan de Confederations. Hiertoe kan de FIFA een passende overeenkomst sluiten met alle betrokken Confederaties.[4] Argentinië won in 1937 de America's Cup met Guaita op het veld en FIFA en CONMEBOL[5] zij beschouwden de wedstrijd als geldig; dit is een bewijs van de ongegrondheid van de beschuldigingen toegeschreven aan IFFHS (die niets vermeldt op haar officiële website)[6] van andere Duitse websites.

Tien scheidsrechters werden voor de wedstrijden aangewezen.
Tussen haakjes staat hoeveel wedstrijden zij mochten fluiten.

Achtste finale

Kwartfinale

Halve finale

Finale

27 mei – Rome

Italië

7

31 mei/1 juni¹ – Florence

Verenigde Staten

1

Italië

1, 1¹

27 mei – Genua

Spanje

1, 0¹

Spanje

3

3 juni – Milaan

Brazilië

1

Italië

1

27 mei – Turijn

Oostenrijk

0

Oostenrijk

3

31 mei – Bologna

Frankrijk

2

Oostenrijk

2

27 mei – Napels

Hongarije

1

Hongarije

4

10 juni – Rome

Egypte

2

Italië

2

27 mei – Triëst

Tsjecho-Slowakije

1

Tsjecho-Slowakije

2

31 mei – Turijn

Roemenië

1

Tsjecho-Slowakije

3

27 mei – Milaan

Zwitserland

2

Zwitserland

3

3 juni – Rome

Nederland

2

Tsjecho-Slowakije

3

27 mei – Florence

Duitsland

1

Derde plaats

Duitsland

5

31 mei – Milaan

7 juni – Napels

België

2

Duitsland

2

Oostenrijk

2

27 mei – Bologna

Zweden

1

Duitsland

3

Zweden

3

Argentinië

2

¹ Replaywedstrijd

Eerste ronde

Alleen Europese landen plaatsten zich voor de kwartfinales. Argentinië en Brazilië gingen niet met hun sterkste team naar het WK en verloren van Zweden en Spanje. Italië had geen problemen met de Verenigde Staten en Hongarije schakelde Egypte uit. Nederland dacht veel succes te hebben in Italië, mede dankzij hun sterke voorhoede: Beb Bakhuys, Leen Vente en Kick Smit. Men componeerde het liedje Wij gaan naar Rome, maar Nederland strandde in Milaan, waar Zwitserland met 3-2 te sterk was. De grote favoriet voor de titel, het befaamde Wunderteam van Oostenrijk, had een verlenging nodig om Frankrijk uit te schakelen.

27 mei 1934 «onderlinge duels» 16:30 (MEZT)	Spanje	3 – 1	Brazilië	Stadio Luigi Ferraris, Genua Toeschouwers: ~21.000 Scheidsrechter: Alfred Birlem ( Duitsland)
	Iraragorri  18' (pen.),  25'[7] Lángara  29'	Wedstrijdverslag	Leônidas  55'

27 mei 1934 «onderlinge duels» 16:30 (MEZT)	Hongarije	4 – 2	Egypte	Stadio Giorgio Ascarelli, Napels Toeschouwers: ~9.000 Scheidsrechter: Rinaldo Barlassina ( Italië)
	Teleki  11' Toldi  27',  61' Vincze  53'	Wedstrijdverslag	Fawzi  31',  39'

27 mei 1934 «onderlinge duels» 16:30 (MEZT)	Zwitserland	3 – 2	Nederland	Stadio San Siro, Milaan Toeschouwers: ~33.000 Scheidsrechter: Ivan Eklind ( Zweden)
	Kielholz  7',  43'[8] Abegglen  69'	Wedstrijdverslag	Smit  19' Vente  84'

27 mei 1934 «onderlinge duels» 16:30 (MEZT)	Italië	7 – 1	Verenigde Staten	Stadio Nazionale PNF, Rome Toeschouwers: ~25.000 Scheidsrechter: Rene Mercet ( Zwitserland)
	Schiavio  18',  29',  64' Orsi  20',  69' Ferrari  63' Meazza  90'[9]	Wedstrijdverslag	Donelli  57'

27 mei 1934 «onderlinge duels» 16:30 (MEZT)	Tsjecho-Slowakije	2 – 1	Roemenië	Stadio Littorio, Triëst Toeschouwers: ~9.000 Scheidsrechter: John Langenus ( België)
	Puč  50' Nejedlý  67'	Wedstrijdverslag	Dobay  11'

27 mei 1934 «onderlinge duels» 16:30 (MEZT)	Zweden	3 – 2	Argentinië	Stadio Littoriale, Bologna Toeschouwers: ~14.000 Scheidsrechter: Eugen Braun ( Oostenrijk)
	Jonasson  9',  67' Kroon  79'	Wedstrijdverslag	Belis  4' Galateo  48'[10]

27 mei 1934 «onderlinge duels» 16:30 (MEZT)	Oostenrijk	3 – 2 (n.v.)	Frankrijk	Stadio Benito Mussolini, Turijn Toeschouwers: ~16.000 Scheidsrechter: Johannes van Moorsel ( Nederland)
	Sindelar  44' Schall  93' Bican  109'	Wedstrijdverslag	Nicolas  18' Verriest  116' (pen.)[11]

27 mei 1934 «onderlinge duels» 16:30 (MEZT)	Duitsland	5 – 2	België	Stadio Giovanni Berta, Florence Toeschouwers: ~8.000 Scheidsrechter: Francesco Mattea ( Italië)
	Kobierski  25' Siffling  49' Conen  66',  70',  87'	Wedstrijdverslag	Voorhoof  29',  43'

Kwartfinale

De topper van de kwartfinale was Italië-Spanje. Er was een replay nodig om Italië te laten doorgaan. Beide wedstrijden werden gedomineerd door ruw spel: veel Spanjaarden waaronder de beste doelman van de wereld Zamora konden niet meer in actie komen voor de replay, in de replay zelf moesten weer drie Spanjaarden het veld vroegtijdig verlaten. De Italianen moesten en zouden winnen tegen elke prijs. Het thuisland haalde de halve finales samen met Duitsland, Tsjecho-Slowakije en Oostenrijk.

31 mei 1934 «onderlinge duels» 16:30 (MEZT)	Oostenrijk	2 – 1	Hongarije	Stadio Littoriale, Bologna Toeschouwers: ~23.000 Scheidsrechter: Francesco Mattea ( Italië)
	Horvath  8' Zischek  51'	Wedstrijdverslag	Sárosi  60' (pen.)

31 mei 1934 «onderlinge duels» 16:30 (MEZT)	Italië	1 – 1 (n.v.)	Spanje	Stadio Giovanni Berta, Florence Toeschouwers: ~35.000 Scheidsrechter: Louis Baert ( België)
	Ferrari  44'	Wedstrijdverslag	Regueiro  30'

31 mei 1934 «onderlinge duels» 16:30 (MEZT)	Duitsland	2 – 1	Zweden	Stadio San Siro, Milaan Toeschouwers: ~3.000 Scheidsrechter: Rinaldo Barlassina ( Italië)
	Hohmann  60',  63'	Wedstrijdverslag	Dunker  82'

31 mei 1934 «onderlinge duels» 16:30 (MEZT)	Tsjecho-Slowakije	3 – 2	Zwitserland	Stadio Benito Mussolini, Turijn Toeschouwers: ~12.000 Scheidsrechter: Alois Beranek ( Oostenrijk)
	Svoboda  24' Sobotka  49' Nejedlý  82'	Wedstrijdverslag	Kielholz  18' Jäggi  78'

Replay

1 juni 1934 «onderlinge duels» 16:30 (MEZT)	Italië	1 – 0	Spanje	Stadio Giovanni Berta, Florence Toeschouwers: ~43.000 Scheidsrechter: Rene Mercet ( Zwitserland)
	Meazza  11'	Wedstrijdverslag

Halve finale

Alle aandacht ging naar Italië-Oostenrijk. De Italianen namen vroeg de leiding en zorgden ervoor dat de grote favoriet niet meer aan voetballen toekwam. Italië had weinig interesse in de andere halve finale ondanks de fraaie prestatie van Tsjech Nejedlý die met zijn drie treffers Duitsland velde.

3 juni 1934 «onderlinge duels» 16:30 (MEZT)	Italië	1 – 0	Oostenrijk	Stadio San Siro, Milaan Toeschouwers: ~60.000 Scheidsrechter: Ivan Eklind ( Zweden)
	Guaita  19'	Wedstrijdverslag

3 juni 1934 «onderlinge duels» 16:30 (MEZT)	Tsjecho-Slowakije	3 – 1	Duitsland	Stadio Nazionale PNF, Rome Toeschouwers: ~10.000 Scheidsrechter: Rinaldo Barlassina ( Italië)
	Nejedlý  19',  71',  80'	Wedstrijdverslag	Noack  62'

3e/4e plaats

7 juni 1934 «onderlinge duels» 18:00 (MEZT)	Duitsland	3 – 2	Oostenrijk	Stadio Giorgio Ascarelli, Napels Toeschouwers: ~8.000 Scheidsrechter: Albino Carraro ( Italië)
	Lehner  1',  42', Conen  27'	Wedstrijdverslag	Horvath  28', Sesta  54'

Finale

Gadegeslagen door dictator Benito Mussolini schrokken de Italianen, toen Puč de Tsjechen aan de leiding bracht. Negen minuten voor tijd zorgde Orsi voor de gelijkmaker, waarna Italië via Schiavio toesloeg. Mussolini kon tevreden zijn, want met een tweede plaats kon hij geen genoegen mee nemen.

10 juni 1934 «onderlinge duels» 17:30 UTC+1	Italië	2 – 1 (n.v.)	Tsjecho-Slowakije	Stadio Nazionale PNF, Rome Toeschouwers: 45.000 Scheidsrechter: Ivan Eklind ( Zweden)
	Orsi  81' Schiavio  95'		76' Puč

1934 Wereldkampioen
ITALIË Eerste titel

5 doelpunten

• Oldřich Nejedlý

4 doelpunten

• Edmund Conen
• Angelo Schiavio

3 doelpunten

• Raimundo Orsi
• Leopold Kielholz

2 doelpunten

1 doelpunt

• 
  Nederland-Zwitserland
• 
  Zweden-Argentinië
  (Nils Axelsson)
• 
  De bal
• 
  Frantisek Planicka en Gianpiero Combi
• 
  Goal van Schiavio
• 
  Bronzen medaille

	Stadions WK voetbal 1934
Stadio Renato Dall'Ara (Bologna) · Stadio Luigi Ferraris (Genua) · Stadio Comunale Giovanni Berta (Florence) · Stadio Nazionale PNF (Rome) · Stadio San Siro (Milaan) · Stadio Giorgio Ascarelli (Napels) · Stadio Mussolini (Turijn) · Stadio Giuseppe Grezar (Triëst)

Zie de categorie FIFA World Cup 1934 van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.