Fernando Hierro
Fernando Hierro Ruíz (Vélez-Málaga, 23 maart 1968) is een Spaans voormalig profvoetballer. Hij werd vooral bekend als verdediger van Real Madrid en het Spaans voetbalelftal. Hierro werd in 2000 verkozen tot beste speler uit de regio Andalusië van de twintigste eeuw. Hij was in juli 2018 bondscoach van het Spaans voetbalelftal voor de duur van het WK 2018.
Fernando Hierro
| ||||||||
Persoonlijke informatie | ||||||||
Volledige naam | Fernando Ruiz Hierro | |||||||
Bijnaam | El Mariscal ('De Maarschalk') | |||||||
Geboortedatum | 23 maart 1968 | |||||||
Geboorteplaats | Vélez-Málaga, | |||||||
Lengte | 188 cm | |||||||
Positie | Verdediger | |||||||
Clubinformatie | ||||||||
Huidige club | Gestopt in 2005 | |||||||
Jeugd | ||||||||
| ||||||||
Senioren | ||||||||
| ||||||||
Interlands | ||||||||
| ||||||||
Getrainde clubs | ||||||||
| ||||||||
|
Clubcarrière
Hierro speelde in zijn jeugd bij Real Valladolid en werd daar in het seizoen 1987/88 prof. In het seizoen 1989/90 vertrok hij naar Real Madrid, waar hij zou blijven tot 2002/03. In deze periode maakte hij vele successen mee bij De Koninklijke: vijfmaal de Spaanse landstitel (1990, 1995, 1997, 2001, 2003), eenmaal de Copa del Rey (1993), vijfmaal de Supercopa (1990, 1993, 1997, 2001, 2003), driemaal de UEFA Champions League (1998, 2000, 2002), een keer de UEFA Super Cup (2002) en tweemaal de wereldbeker (1998, 2002). Na een kort verblijf in Qatar, waar Hierro actief was voor Al-Rayyan, speelde de verdediger vanaf 2004 in de Premier League bij Bolton Wanderers. Op 15 mei 2005 speelde Hierro bij deze club zijn laatste officiële wedstrijd.
Interlandcarrière
Hierro speelde 89 wedstrijden voor het Spaans nationaal elftal en scoorde daarin 29 maal. Ondanks dat hij een verdediger was, staat hij daarmee achter David Villa, Raúl, David Silva en Fernando Torres vijfde op de topscorerslijst van het Spaans nationaal elftal. Hierro nam deel aan de WK's van 1998 en 2002.
Trainerscarrière
Hierro was van 2017 tot medio 2018 werkzaam als technisch directeur bij de Spaanse voetbalbond. Twee dagen voor de start van het WK voetbal 2018 kreeg hij de leiding over de nationale ploeg, nadat de bond zich had ontdaan van Julen Lopetegui omdat die een contract had afgesloten om trainer-coach te worden van Real Madrid. Onder leiding van Hierro bereikte Spanje weliswaar de tweede ronde, maar daarin werd zijn ploeg uitgeschakeld door gastland Rusland. Op zondag 8 juli maakte de Spaanse bond vervolgens bekend dat Hierro zou vertrekken.[1] Hij werd in zijn rol als technisch directeur opgevolgd door oud-doelman José Francisco Molina, die gelijktijdig met de nieuwe bondscoach Luis Enrique werd gepresenteerd op maandag 9 juli 2018.[2]
Erelijst
Als speler
Competitie | ||||
---|---|---|---|---|
Aantal | Jaren | |||
Wereldbeker voor clubteams | 2x | 1998, 2002 | ||
UEFA Champions League | 3x | 1997/98, 1999/00, 2001/02 | ||
UEFA Super Cup | 1x | 2002 | ||
Copa Iberoamericana | 1x | 1994 | ||
Kampioen Primera División | 5x | 1989/90, 1994/95, 1996/97, 2000/01, 2002/03 | ||
Copa del Rey | 1x | 1992/93 | ||
Supercopa de España | 5x | 1990, 1993, 1997, 2001, 2003 | ||
Emir of Qatar Cup | 1x | 2003/04 | ||
Individueel
Trivia
- Hierro speelde op 16 december 1998 mee in het FIFA-wereldelftal[3], dat ter gelegenheid van het honderdjarige bestaan van de Federazione Italiana Giuoco Calcio aantrad tegen Italië en in het Olympisch Stadion met 6-2 verloor. Gabriel Batistuta en George Weah scoorden voor het gelegenheidsteam. Hierro moest na 56 minuten plaatsmaken voor Hidetoshi Nakata.
Bronnen, noten en/of referenties
|
Spaans voetbalelftal – WK 2018 | ||
---|---|---|
1 De Gea ·
2 Carvajal ·
3 Piqué ·
4 Nacho ·
5 Busquets ·
6 Iniesta ·
7 Saúl ·
8 Koke ·
9 Rodrigo ·
10 Thiago ·
11 Vázquez ·
12 Odriozola ·
13 Arrizabalaga ·
14 Azpilicueta ·
15 Ramos |