Regering-Duvieusart

De uitslag van de vervroegde verkiezingen van 4 juni 1950 gaf de CVP/PSC voor het eerst in 25 jaar de gelegenheid om een homogene regeringte vormen. Deze absolute meerderheid, zowel in de Kamer als in de Kamer en in de Senaat, betekende voor de partij de mogelijkheid om een einde te maken aan de institutionele crisis die het land sinds het einde van WOII verdeelde, waarbij alleen de katholieke partij voorstander was voor een terugkeer van koning Leopold III. In tegenstelling tot de socialisten, de communisten en de liberalen.

Op 6 juni 1950 werd Jean Duvieusart, die als gematigd werd beschouwd, opgeroepen door de prins-regent Karel, die redelijk afstandelijk was tijdens de formatie. Door de afstandelijke houding van de prins-regent antwoordde de nieuwe premier dat de grondwettelijke werking van de Belgische instellingen er duidelijk op wees dat het ambt naar een lid van de CVP/PSC moest gaan en dat de terugkeer van de koning niet de verantwoordelijkheid was van zijn partij, maar van een parlementaire meerderheid.

De volgende dag, 7 juni, werd de lijst van ministers voorgesteld en aanvaard door Karel. De regering bestond uit 15 leden, inclusief de eerste minister. Alle ministers kwamen vanuit de katholieke partij.

De verklaring van de regering werd op 28 juni voor de Kamer en de Senaat voorgelezen. Het belangrijkste deel van de debatten betrof de kwestie van de terugkeer van de koning. De regering stelde vast dat er een einde moest komen aan de onmogelijkheid om te regeren. Het vertrouwen in het beleid van de regering werd met een broze meerderheid van 108 stemmen voor en 100 stemmen tegen, bij één onthouding op 30 juni in de Kamer, en met 90 stemmen voor en 83 stemmen tegen op 5 juli in de Senaat gestemd.