Regering-Martens VI
De regering-Martens VI was de federale regering van België van 28 november 1985 tot 21 oktober 1987. In de regering zaten de CVP/PSC en de PVV/PRL. De regering viel als gevolg van de Happart-kwestie.
De regering volgde op de regering-Martens V en werd gevolgd door de regering-Martens VII.
Ministers en staatssecretarissen
De regering bestond uit 15 ministers en 13 staatssecretarissen. De verdeling was: CVP (10), PVV (6), PRL (6) en PSC (6).
| Minister | Naam | Partij | |
|---|---|---|---|
| Premier | Wilfried Martens | CVP | |
| Vicepremier, Justitie en Institutionele Hervormingen | Jean Gol | PRL | |
| Vicepremier, Binnenlandse Zaken, Openbaar Ambt en Decentralisatie | Charles-Ferdinand Nothomb | PSC | |
| Vicepremier, Begroting, Wetenschapsbeleid en Planning | Guy Verhofstadt | PVV | |
| Buitenlandse Zaken | Leo Tindemans | CVP | |
| Financiën | Mark Eyskens | CVP | |
| Openbare Werken | Louis Olivier | PRL | |
| Communicatie en Buitenlandse Handel | Herman De Croo | PVV | |
| Werkgelegenheid en Arbeid | Michel Hansenne | PSC | |
| Onderwijs | Daniël Coens | CVP | |
| Economische Zaken | Philippe Maystadt | PSC | |
| Sociale Zaken en Institutionele Hervormingen | Jean-Luc Dehaene | CVP | |
| Landsverdediging en Brussels Gewest | François-Xavier de Donnea | PRL | |
| Middenstand | Jacky Buchmann | PVV | |
| Onderwijs | André Damseaux | PRL | |
| Staatssecretaris | Naam | Partij | |
| Ontwikkelingssamenwerking | André Kempinaire | PVV | |
| Buitenlandse Handel | Etienne Knoops | PRL | |
| Pensioenen | Pierre Mainil | PSC | |
| PTT | Paula D'Hondt | CVP | |
| Europese Zaken en Landbouw | Paul De Keersmaeker | CVP | |
| Energie | Firmin Aerts | CVP | |
| Justitie en Middenstand | Georges Mundeleer | PRL | |
| Brussels Gewest | Jan Bascour | PVV | |
| Modernisering en Informatisering van de Openbare Diensten | Guy Lutgen | PSC | |
| Openbaar Ambt en Wetenschapsbeleid | Louis Bril | PVV | |
| Brussels Gewest | Jean-Louis Thys | PSC | |
| Milieu en Sociale Ontvoogding | Miet Smet | CVP | |
| Volksgezondheid en Gehandicaptenbeleid | Wivina Demeester | CVP |
Vorming
De regering werd snel na de wetgevende verkiezingen van 13 oktober 1985 gevormd. Het was een voortzetting van dezelfde coalitie als de Regering-Martens V.
Herschikkingen
- Op 18 oktober 1986 nam Charles-Ferdinand Nothomb ontslag naar aanleiding van de kwestie-Happart. Philippe Maystadt verving hem als vicepremier, en Joseph Michel (PSC) verving hem als minister van Binnenlandse Zaken.
- Op 9 maart 1987 verving Antoine Duquesne (PRL) André Damseaux (PRL) als minister van Onderwijs. Damseaux nam ontslag wegens kritiek op zijn onderwijshervorming.
Maatregelen
De regering kreeg volmachten van het parlement om besparingen door te voeren. Het besparingsplan werd Sint-Annaplan genoemd naar de Sint-Annapriorij van het kasteel Hertoginnedal waar het werd overeengekomen. Het doel was de Belgische begrotingstekort te herleiden tot 8% van het bbp eind 1987. De besparingsmaatregelen kwamen hard aan in de sociale sector en het onderwijs en leidden tot massale betogingen. Minister van Begroting Guy Verhofstadt, de motor achter de besparingen, kreeg hierbij de volle laag van de vakbonden.
Deze regering voerde ook het pensioensparen in, de zogenaamde 'derde pijler'.
Val
Naar aanleiding van de kwestie-Happart diende premier Martens op 14 oktober 1986 een eerste keer het ontslag van de regering aan de Koning aan. De crisis werd echter voorlopig bedwongen door het slachtofferen van Charles-Ferdinand Nothomb. De kwestie was echter niet ten gronde opgelost en het vormde alsnog de aanleiding voor het ontslag van de regering een jaar later, op 21 oktober 1987.
Uit het getuigenis van Jef Houthuys bleek dat het wantrouwen van de vakbonden tegenover Guy Verhofstadt ("da joenk") eveneens als oorzaak van het verdwijnen van de regering Martens VI dient te worden gezien. Dit ongenoegen kwam tot uiting in de gesprekken van Poupehan.[1]
De ploeg werd herbenoemd met beperkte bevoegdheden onder de naam Martens VII.
| Bronnen, noten en/of referenties |
