Regering-Theunis I

Na de grondwetsherziening van 1921 zijn de socialisten van de Belgische Werkliedenpartij numeriek niet meer nodig in de regering. Nog voor de verkiezingen van 20 november 1921 wordt door Max-Léo Gérard, secretaris van koning Albert I, een regeerprogramma opgesteld, met voorop de sanering van de overheidsfinanciën. Georges Theunis, afkomstig uit de zakenwereld en onder de vorige regeringen delegatieleider bij de Commissie voor Herstelbetalingen, en vervolgens minister van Financiën, wordt op 5 december aangesteld als formateur en presenteert zijn nieuwe regering op 16 december.

Sociaal-economisch voert de regering een conservatief beleid. Ze beperkt de uitgaven aan werkloosheidsuitkeringen. De regering wil ook de strikte achturige werkdag versoepelen, maar stuit op tegenstand van de vakbonden. De stijging van de levensduurte wordt echter niet aangepakt.

In januari 1923 neemt het Belgisch leger deel aan de Ruhrbezetting. De dienstplicht wordt uitgebreid van tien naar twaalf maanden.

Een belangrijk dossier uit het minimumprogramma van de Vlaamse beweging, de vernederlandsing van de Gentse universiteit, moet nog worden aangepakt. Hiervoor trekt de premier ministers uit de academische wereld aan als expert ter zake: eerst Eugène Hubert, vervolgens Léon Leclère, en ten slotte Pierre Nolf. Het compromis dat uit de bus komt kan echter van flamingante kant niet op bijval rekenen en wordt schamper de Nolf-barak genoemd.

Op 27 februari 1924 verwerpt het parlement het Frans-Belgisch handelsakkoord. Premier Theunis biedt het ontslag van de regering aan de koning aan, maar deze belast hem onmiddellijk met een nieuwe formatieopdracht. Op 11 maart 1924 komt een vernieuwde regering-Theunis tot stand, met twee christendemocratische ministers: Paul Tschoffen en Henri Carton de Tournai. De verongelijkte Henri Jaspar komt echter niet terug als minister. Met de steun van de christendemocratische vleugel wordt het handelsakkoord alsnog aangenomen.

De vernieuwde regering werkt nog een jaar door en biedt haar ontslag aan bij de vervroegde verkiezingen van 5 april 1925.