Regering-Di Rupo (federaal)
De regering-Di Rupo was de federale regering van België die aan de macht was tussen 6 december 2011 en 11 oktober 2014.[1] De regering was een klassieke tripartite met christendemocraten (CD&V/cdH), socialisten (sp.a/PS) en liberalen (Open Vld/MR) onder leiding van Elio Di Rupo (PS). Deze regering werd opgevolgd door de regering-Michel I.
Regering-Di Rupo
| ||||
 | ||||
Zetelverdeling in de Kamer van volksvertegenwoordigers voor de bestuursmeerderheid van Di Rupo. | ||||
| Coalitie | PS, sp.a, MR, Open Vld, CD&V en cdH | |||
| Zetels Kamer | 26 + 13 + 16 + 13 + 17 + 9 = 94 | |||
| Premier | Elio Di Rupo | |||
| Aantreden | 6 december 2011 | |||
| Ontslagnemend | 26 mei 2014 | |||
| Einddatum | 11 oktober 2014 | |||
| Voorganger | Leterme II | |||
| Opvolger | Michel I | |||
| ||||
Vorming
Na de val van de regering-Leterme II werden er vervroegde verkiezingen uitgeschreven op 13 juni 2010. Aan Vlaamse kant werd de N-VA de grootste partij en aan Franstalige kant was dat de PS. De onderhandelingen duurden buitengewoon lang. Koning Albert II stuurde als staatshoofd achtereenvolgens Bart De Wever (N-VA), André Flahaut (PS), Danny Pieters (N-VA), Johan Vande Lanotte (sp.a), Didier Reynders (MR) en Wouter Beke (CD&V) het veld in om te bemiddelen. Op 16 mei 2011 stelde hij Elio Di Rupo aan als formateur. De N-VA kon zich niet vinden in de voorstellen van de formateur en Di Rupo onderhandelde daarom verder zonder de Vlaams-nationalisten.
Op 11 oktober 2011 stelde Di Rupo de communautaire nota publiek voor in het parlement. Twee dagen later werd beslist dat de groene partijen geen deel zouden nemen aan verdere onderhandelingen.[2]
Op 26 november 2011 bereikten de zes overblijvende partijen een akkoord over de begroting. De verschillende partijcongressen keurden het volledige regeerakkoord goed op 3 en 4 december.
Op 5 december werd de samenstelling van de regering bekend: 13 ministers en 6 staatssecretarissen.[3] Qua aantal ministers is de Regering-Di Rupo een van de kleinste, maar met de staatssecretarissen in acht genomen is dat niet het geval. Bart De Wever bekritiseerde deze "obesitasregering".[4] Nochtans is de regering kleiner dan de regering die zij opvolgt, die 22 bewindslieden telde. Hoewel het communautaire akkoord is gesloten met een meerderheid in beide taalgroepen beschikt de uiteindelijke coalitie aan Vlaamse zijde niet over een meerderheid in de Kamer, als gevolg van het niet opnemen in de coalitie van Groen, dat communautair wel mee onderhandelde.[5]
Op 10 december 2011 kreeg deze regering het vertrouwen in het parlement.
Samenstelling
De regering bestond uit 13 ministers (12 + 1 eerste minister) en 6 staatssecretarissen. Het kernkabinet telde 6 vicepremiers. De PS had 3 ministers en 1 staatssecretaris (inclusief de premier), MR 3 ministers, CD&V 2 ministers en 2 staatssecretarissen, Open Vld 2 ministers en 1 staatssecretaris, sp.a ook 2 ministers en 1 staatssecretaris en cdH 1 minister en 1 staatssecretaris.
| Functie en bevoegdheden | Naam | Termijn | Partij | |
|---|---|---|---|---|
| Eerste Minister Algemeen Beleid en Voorzitter van het Kernkabinet en de Ministerraad |
Elio Di Rupo | 6 december 2011 - 11 oktober 2014 | PS | |
| Vicepremier en minister Buitenlandse Zaken, Buitenlandse Handel en Europese Zaken |
Didier Reynders | 6 december 2011 – 11 oktober 2014 | MR | |
| Vicepremier en minister Pensioenen |
Vincent Van Quickenborne | 6 december 2011 – 22 oktober 2012 | Open Vld | |
| Alexander De Croo | 22 oktober 2012 - 11 oktober 2014 | Open Vld | ||
| Vicepremier en minister Economische Zaken, Consumentenbescherming en de Noordzee, belast met Bestrijding van de Sociale en de Fiscale Fraude (vanaf 22 september 2014) |
Johan Vande Lanotte | 6 december 2011 – 11 oktober 2014 | sp.a | |
| Vicepremier en minister Sociale Zaken en Volksgezondheid, belast met Beliris en de Federale Culturele Instellingen, Wetenschapsbeleid, Gezin, Personen met een Handicap en Beroepsrisico's (vanaf 15 september 2014) |
Laurette Onkelinx | 6 december 2011 – 11 oktober 2014 | PS | |
| Vicepremier en minister Binnenlandse Zaken |
Joëlle Milquet | 6 december 2011 – 22 juli 2014 | cdH | |
| Melchior Wathelet | 22 juli 2014 – 11 oktober 2014 | cdH | ||
| Vicepremier (tot 5 maart 2013) en minister Financiën en Duurzame Ontwikkeling (tot 5 maart 2013), belast met Ambtenarenzaken |
Steven Vanackere | 6 december 2011 - 5 maart 2013 | CD&V | |
| Koen Geens | 5 maart 2013 - 11 oktober 2014 | CD&V | ||
| Vicepremier (vanaf 5 maart 2013) en minister Landsverdediging |
Pieter De Crem | 6 december 2011 - 11 oktober 2014 | CD&V | |
| Minister Justitie, belast met Asiel, Immigratie en Maatschappelijke Integratie(vanaf 25 juli 2014) |
Annemie Turtelboom | 6 december 2011 - 25 juli 2014 | Open Vld | |
| Maggie De Block | 25 juli 2014 - 11 oktober 2014 | Open Vld | ||
| Minister Middenstand, KMO's, Zelfstandigen en Landbouw |
Sabine Laruelle | 6 december 2011 - 11 oktober 2014 | MR | |
| Minister Overheidsbedrijven, Wetenschapsbeleid (tot 17 januari 2013) en Ontwikkelingssamenwerking, Belast met Grote Steden |
Paul Magnette | 6 december 2011 - 17 januari 2013 | PS | |
| Jean-Pascal Labille | 17 januari 2013 - 11 oktober 2014 | PS | ||
| Minister Begroting en Administratieve Vereenvoudiging |
Olivier Chastel | 6 december 2011 - 11 oktober 2014 | MR | |
| Minister Werkgelegenheid |
Monica De Coninck | 6 december 2011 - 11 oktober 2014 | sp.a | |
| Staatssecretaris Leefmilieu, Energie, Mobiliteit en Staatshervorming |
Melchior Wathelet | 6 december 2011 - 22 juli 2014 | cdH | |
| Catherine Fonck | 22 juli 2014 - 11 oktober 2014 | cdH | ||
| Staatssecretaris Staatshervorming, Regie der Gebouwen en Duurzame Ontwikkeling (vanaf 5 maart 2013) |
Servais Verherstraeten | 6 december 2011 - 11 oktober 2014 | CD&V | |
| Staatssecretaris Ambtenarenzaken en Modernisering van de Openbare Diensten |
Hendrik Bogaert | 6 december 2011 - 11 oktober 2014 | CD&V | |
| Staatssecretaris Asiel, Immigratie en Maatschappelijke Integratie |
Maggie De Block | 6 december 2011 - 25 juli 2014 | Open Vld | |
| Staatssecretaris Sociale Zaken, Wetenschapsbeleid (vanaf 17 januari 2013), Gezin en Personen met een Handicap, Belast met Beroepsrisico's |
Philippe Courard | 6 december 2011 - 15 september 2014 | PS | |
| Staatssecretaris Bestrijding van de Sociale en de Fiscale Fraude |
John Crombez | 6 december 2011 - 22 september 2014 | sp.a | |
Herschikkingen
- 22 oktober 2012: Open Vld-partijvoorzitter Alexander De Croo vervangt Vincent Van Quickenborne als vicepremier en minister van Pensioenen. Van Quickenborne nam deel aan de gemeenteraadsverkiezingen van oktober 2012 en werd op 1 februari 2013 burgemeester in zijn thuisstad Kortrijk.
- 17 januari 2013: Jean-Pascal Labille vervangt Paul Magnette als minister van Overheidsbedrijven, Grootstedenbeleid en Ontwikkelingssamenwerking, Philippe Courard nam er Wetenschapsbeleid bij. Magnette werd burgemeester van Charleroi.
- 5 maart 2013: Steven Vanackere nam ontslag na aanslepende discussies over zijn rol in een financiële zaak tussen Belfius en het ACW, waar hij lid van is. Hij wordt vervangen door Koen Geens. Pieter De Crem werd hierop vicepremier en Servais Verherstraeten kreeg de bevoegdheid Duurzame Ontwikkeling.
- 22 juli 2014: Joëlle Milquet werd lid van de nieuwe Franse Gemeenschapsregering en werd als vicepremier en minister van Binnenlandse Zaken en Gelijke Kansen vervangen door Melchior Wathelet. Wathelet werd als staatssecretaris voor Leefmilieu, Energie, Mobiliteit en Staatshervorming op zijn beurt vervangen door Catherine Fonck.
- 25 juli 2014: Annemie Turtelboom werd lid van de nieuwe Vlaamse Regering en wordt als minister van Justitie vervangen door Maggie De Block. De Block werd als staatssecretaris voor Asiel, Migratie, Maatschappelijke Integratie en Armoedebestrijding op haar beurt niet vervangen. Ze nam haar bevoegdheden mee.[6]
- 15 september 2014: Philippe Courard werd PS-fractieleider in het Waals Parlement. Hij nam ontslag als staatssecretaris en droeg zijn bevoegdheden over aan vicepremier Laurette Onkelinx.[7]
- 22 september 2014: John Crombez werd sp.a-fractieleider in het Vlaams Parlement. Hij nam ontslag als staatssecretaris en droeg zijn bevoegdheden over aan vicepremier Johan Vande Lanotte.
Andere functies
| Mandaat | Naam | Partij | ||
|---|---|---|---|---|
 |
Europees commissaris bevoegd voor Handel (Commissie-Barroso II) |
Karel de Gucht | Open Vld | |
.svg.png){kind=small} |
Voorzitter Kamer van volksvertegenwoordigers |
André Flahaut | PS | |
|
Voorzitter Senaat |
Sabine de Bethune | CD&V | |
Maatregelen
De regering-Di Rupo wil het bereikte Vlinderakkoord strikt uitvoeren. Tot in het najaar van 2012 is vooral het deel over Brussel uitgevoerd, waaronder de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde, de hervorming van het gerechtelijk arrondissement Brussel en de oprichting van een hoofdstedelijke gemeenschap van Brussel.
Bijzonderheden
Het is de eerste keer in de Belgische geschiedenis dat er een premier is van allochtone origine. Di Rupo is daarnaast de eerste Belgische premier die openlijk homoseksueel is. België is daarmee het tweede land wereldwijd - na IJsland - met een openlijk homoseksuele premier. Bovendien is hij de eerste Franstalige premier sinds 1979 en de eerste Waal in die positie sinds 1974.[8]
Bronnen, noten en/of referenties
|
