leren

Nederlands
Uitspraak
  • Geluid:  leren    (hulp, bestand)
  • IPA: /ˈle.rən/
Woordafbreking
  • le·ren
Woordherkomst en -opbouw
  • In de betekenis van ‘kennis verwerven, onderrichten’ voor het eerst aangetroffen in 901 [1]
  • afkomstig van:
Middelnederlands: leren
Oudnederlands: lēren
Germaans: *laizijanan
  • Verwant in Germaans:
West: Engels: lere (Angelsaksisch: lǣran), Duits: lehren, (Oudhoogduits: lēren), Fries: leare, leere (Oudfries: lēra)
Noord: Zweeds: lära, Deens/Noors: lære, (Oudnoords: læra), IJslands/Faeröers: læra
Oost: Gotisch: laisjan
stellend
onverbogen (alleen
attributief)
verbogen leren

Bijvoeglijk naamwoord

leren

  1. van leer vervaardigd
stamtijd
onbepaalde
wijs		 verleden
tijd		 voltooid
deelwoord
leren
leerde
geleerd
zwak -d volledig

Werkwoord

leren

  1. kennis of vaardigheid verwerven
  2. kennis of vaardigheid doen verwerven
Hyponiemen
Afgeleide begrippen
   
Vertalingen
    1. kennis of vaardigheid verwerven   
    2. kennis of vaardigheid doen verwerven   

Zelfstandig naamwoord

leren mv

  1. meervoud van het zelfstandig naamwoord leer

Gangbaarheid
  • Het woord leren staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
100 %van de Nederlanders;
100 %van de Vlamingen.

Meer informatie

Verwijzingen
  1. "leren" in: Sijs, N. van der Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen. 2e druk (2002) Veen, Amsterdam / Antwerpen; op website dbnl.org; ISBN 90 204 2045 3
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.