leraar

leraar

Nederlands
Uitspraak
  • Geluid:  leraar    (hulp, bestand)
  • IPA: /ˈleːraˑr/
Woordafbreking
  • le·raar
Woordherkomst en -opbouw
  • In de betekenis van ‘onderwijzer’ voor het eerst aangetroffen in 1240 [1]
  • Afgeleid van leren met het achtervoegsel -aar
enkelvoud meervoud
naamwoord leraar NL: leraren
BE: leraars
verkleinwoord leraartje leraartjes

Zelfstandig naamwoord

leraar m

  1. (onderwijs), (beroep) iemand die lesgeeft
    • De leraar wist in de moeilijke klas goed orde te houden. 
    • Zijn taak als leraar was afgelopen. Kleine Woord zou nu de rest moeten doen. En hij had er het volste vertrouwen in dat het de jongen ook zou lukken. [2] 
Synoniemen
Hyponiemen
   
Afgeleide begrippen
Vertalingen
    1. iemand die lesgeeft   

Gangbaarheid
  • Het woord leraar staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
99 %van de Nederlanders;
99 %van de Vlamingen.

Meer informatie

Verwijzingen
  1. "leraar" in: Sijs, N. van der Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen. 2e druk (2002) Veen, Amsterdam / Antwerpen; op website dbnl.org; ISBN 90 204 2045 3
  2. Herzen, Frank De zoon van de woordbouwer 1970 ISBN 9062805450 pagina 18

Werkwoord
vervoeging van
leraren

leraar

  1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van leraren
    • Ik leraar. 
  2. gebiedende wijs van leraren
    • Leraar! 
  3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van leraren
    • Leraar je? 
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.