kijker

• Geluid:  kijker    (hulp, bestand)

• kij·ker

• Naamwoord van handeling van kijken met het achtervoegsel -er [1]
• [2] Verkorting van “verrekijker”

kijker m

1. iemand die naar iets kijkt

1. • De brand trok vele kijkers. 

2. (optica), (astronomie) een optisch instrument waarmee men ver verwijderde taferelen vergroot en/of helderder kan zien; in de astronomie ook toegepast voor het waarnemen van straling in het onzichtbare frequentiespectrum

1. • Een kijker met een groot objectief, geeft een helder beeld. 

1. • Een kijker voor fotografische opnamen in het infraroodgebied. 

1. • Albert keek langs Berry's schouder. Luitenant Pradelle stond op een kleine voorpost met een kijker naar de vijandelijke linies te spieden. [2] 

• [1] observator, ooggetuige, toeschouwer, waarnemer
• [2] oog, telescoop, verrekijker

• [2] waarnemingsinstrument

• [1] gehoor, gluurder, loerder, publiek, spieker
• [2] binoculair, lens, lenzentelescoop, meridiaankijker, monoculair, objectief, oculair, prisma, radiotelescoop, refractor, spiegel, spiegeltelescoop, telescoop

• kijkersgunst, kijkerspubliek

• [2]: In de kijker lopen / in de kijker spelen

•  Zo weet Abigail, die Annes jicht verlichtte zonder dat zij haar ooit had opgemerkt, zich bij de koningin in de kijker te spelen. [3] 

• [2]: Iets in de kijker hebben

• Het woord kijker staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'kijker' herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.