hof

Niet te verwarren met: Hof

Nederlands
Uitspraak
  • Geluid:  hof    (hulp, bestand)
  • IPA: /ɦɔf/
Woordafbreking
  • hof
Woordherkomst en -opbouw
  • In de betekenis van ‘omheind stuk grond’ voor het eerst aangetroffen in 976 [1]
  • > Germaans *hof- > Proto-Indo-Europees *keup-, gevormd uit *keu- «bocht, holte» met een achtervoegsel. Vgl Oudsaksisch hof, Oudhoogduits hof (Duits Hof), Oudnoors hof (Oudnoords hov).
enkelvoud meervoud
naamwoord hof hoven
verkleinwoord hofje hofjes

Zelfstandig naamwoord

hof

  1. o: de uitgebreide huishouding van een vorstelijke, bijvoorbeeld koninklijke familie
  2. o: (juridisch) een instelling waar recht gesproken wordt
  3. m: een stuk bebouwd land of tuin
Hyponiemen
   
  • laathof
  • leenhof
  • lusthof
  • moeshof
  • neerhof
  • olijfhof
  • Oosterhof
  • opperhof
  • pachthof
  • pandhof
Afgeleide begrippen
   
Verwante begrippen
Vertalingen
    1. de uitgebreide huishouding van een vorstelijke, bijvoorbeeld koninklijke familie   
    2. een instelling waar recht gesproken wordt   
    3. een stuk bebouwd land of tuin   

Gangbaarheid
  • Het woord hof staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
100 %van de Nederlanders;
99 %van de Vlamingen.

Meer informatie

Verwijzingen
  1. "hof" in: Sijs, N. van der Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen. 2e druk (2002) Veen, Amsterdam / Antwerpen; op website dbnl.org; ISBN 90 204 2045 3

Middelnederlands
enkelvoud meervoud
nominatief hofhove
genitief hoveshove
datief hovehoven
accusatief hofhove

Zelfstandig naamwoord

hof o

  1. hof
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.