fa

• Geluid:  fa    (hulp, bestand)
• IPA: / fa /

• fa

• In de betekenis van ‘muzieknoot’ voor het eerst aangetroffen in 1350 [1]
• van Middelnederlands fa (zie hieronder) [2][3]

fa v/m

1. (muziek) een bepaalde muzieknoot

1. • Als we op toonladder met "do" beginnen, dan komen we op de vierde trede bij onze toon "fa". 

• do, re, mi, sol, la, si

• Het woord fa staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'fa' herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

• Geluid: Bestand bestaat nog niet. Aanmaken?
• IPA: /fa/

• fa

fa

1. geleden

fa m

1. (muziek) fa, f

• do, re, mi, sol, la, si

• Geluid: Bestand bestaat nog niet. Aanmaken?

fa m

1. (muziek): de muziektoon “f” ook “fa”

• fa bémol, fa dièse, fa double bémol, fa double dièse

• do, ré, sol, la, si, ut

fa

1. (plantkunde) boom
2. hout

fa

1. dat, maar.

• [zelfstandig naamwoord] Eerste lettergreep van Latijn famuli "(dienaren)". Guido van Arezzo maakte in de 11e eeuw een toonladder van van zes diatonisch opvolgende tonen ut, re, mi, fa, sol, la. Voor deze namen nam hij de eerste lettergreep van elke regel in een hymne gewijd aan Johannes de Doper omdat die op de betreffende toonhoogte wordt gezongen:
  Ut queant laxis
  resonare fibris,
  mira gestorum
  famuli tuorum,
  solve polluti
  labii reatum, Sancte Ioannes.
  (Opdat uw dienaren met zachte stem uw wonderdaden laten weerklinken: verlos hun bezoedelde lippen van schuld, Sint Johannes.)[1]

fa

1. (muziek) fa, vierde toon van een hexachord

• ut, re, mi, sol, la

• Nederlands: fa

fa

1. vier

fa

1. vier; twee plus twee.

ukufa 15

1. sterven