re

• Geluid:  re    (hulp, bestand)
• IPA: / re /

• re

• In de betekenis van ‘muzieknoot’ voor het eerst aangetroffen in 1479 [1]
• van Middelnederlands re (zie hieronder) [2][3]

re v/m

1. (muziek) een bepaalde muzieknoot tussen de do en mi

1. • Sommige oudere mensen kennen die noot als re. 

• do, mi, fa, sol, la, si

• Het woord re staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 're' herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

• IPA: /re/

• re

re m

1. (adel) (regering) koning
2. (schaak) koning
3. (kaartspel) koning, heer

• regina

• IPA: /rɛ/

• re

re m

1. (muziek) re, d

• do, mi, fa, sol, la, si

• verkorting van redzi, de gebiedende wijs tweede persoon enkelvoud van redzēt "zien"

re

1. zie, kijk

• edz
• redz

• Eerste lettergreep van Latijn resonare "(weerklinken". Guido van Arezzo maakte in de 11e eeuw een toonladder van van zes diatonisch opvolgende tonen ut, re, mi, fa, sol, la. Voor deze namen nam hij de eerste lettergreep van elke regel in een hymne gewijd aan Johannes de Doper omdat die op de betreffende toonhoogte wordt gezongen:
  Ut queant laxis
  resonare fibris,
  mira gestorum
  famuli tuorum,
  solve polluti
  labii reatum, Sancte Ioannes.
  (Opdat uw dienaren met zachte stem uw wonderdaden laten weerklinken: verlos hun bezoedelde lippen van schuld, Sint Johannes.)[1]

re

1. (muziek) re, tweede toon van een hexachord

• ut, mi, fa, sol, la

• Nederlands: re