bek

• Geluid:  bek    (hulp, bestand)
• IPA: /bɛk/

• bek

• Leenwoord uit het Frans, in de betekenis van ‘snavel, mond’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1240 [1]

bek m

1. (anatomie) snavel van vogels

1. • De eenden eten het kroos met hun bek. 

2. (anatomie) mond van dieren

1. • De hond draagt de puppies in zijn bek. 

2. (dysfemisme) mond van een mens

1. • De vent heeft een veel te grote bek, hij moet zijn smoel eens houden. 

2. iets dat qua vorm of beweging overeenkomst vertoont met een bek

1. • De gynaecoloog gebruikt een speculum dat ook wel eendenbek genoemd wordt. 

2. (gereedschap) deel van een bankschroef

• [3] bakkes, smoel, snuit, tronie, snoet, porum, ponum, muil. gelaat, smoelwerk

• op je bek gaan

• bekaf, bekbout, bekfluit, bekijzer, bekkenbeul, bekkensnijder, bekkentrekken, bekkentrekker, bekkig, bekschurft, bekvechten

bek

1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van bekken
   

   • Ik bek. 

2. gebiedende wijs van bekken
   

   • Bek! 

3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van bekken
   

   • Bek je? 

• Het woord bek staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'bek' herkend door:

• Geluid: Bestand bestaat nog niet. Aanmaken?
• IPA: / beːk /

• bek

• Afkomstig van het Oudnoorse zelfstandige naamwoord bik, dat uit het Nederduits komt, dat weer van het Latijnse zelfstandige naamwoord pix

bek, o

1. (scheikunde) pek
2. (figuurlijk) pech

• [1]: bekblende
• [1]: bektråd
• [1]: bekstein
• [1]: beksvart

• [1]: svart som bek

bek, mv

1. onbepaalde vorm nominatief meervoud van bek

• bekende

• Geluid: Bestand bestaat nog niet. Aanmaken?
• IPA: / beˈk /

• bek

• Afkomstig van het Oudnoorse zelfstandige naamwoord bik, dat uit het Nederduits komt, dat weer van het Latijnse zelfstandige naamwoord pix

bek, o

1. (scheikunde) pek
2. (figuurlijk) pech

• [1]: svart som bek

bek, mv

1. onbepaalde vorm nominatief meervoud van bek