Saïd El Khadraoui

El Khadraoui is de zoon van een Marokkaanse vader en een Belgische moeder. Hij studeerde aan het Sint-Pieterscollege van Leuven in de richting Latijn-wiskunde. In deze school engageerde hij zich in de leerlingenraad. Na zijn middelbare studies ging hij moderne geschiedenis studeren aan de Katholieke Universiteit Leuven. Daar was hij actief in de studentenbeweging en werd tijdens de tweede kandidatuur preses van de studentenkring Historia. Vervolgens volgde hij een aanvullende opleiding Internationale Betrekkingen aan de KU Leuven en aan het Institut d'études politiques de Paris.

In 1994 werd El Khadraoui verkozen tot gemeenteraadslid te Leuven. In augustus 1998 kon hij aan de slag gaan op het kabinet van vicepremier Louis Tobback. Daar hield hij zich bezig met de voorbereiding van de ministerraden en met Europese kwesties. Na het ontslag van Tobback als minister bleef hij op post bij diens opvolger, Luc Van den Bossche. Na de verkiezingen van juni 1999 heeft hij nog enkele maanden gewerkt voor vicepremier en minister van Begroting, Johan Vande Lanotte. Hij nam als derde opvolger ook deel aan de Europese verkiezingen en kreeg 16.692 voorkeurstemmen.

Tussendoor slaagde Saïd in het diplomatiek examen, waarna hij in oktober 1999 ambtenaar werd op het ministerie van Buitenlandse Zaken. Na enkele maanden werd El Khadraoui, in het kader van zijn opleiding tot diplomaat, naar New York gestuurd om er voor België de mensenrechtenproblematiek op te volgen bij de Verenigde Naties. Tijdens zijn verblijf in New York vroeg Louis Tobback hem om "toch zeker nog één keer" op te komen voor de gemeenteraadsverkiezingen van oktober 2000. Hij werd verkozen met 1306 voorkeurstemmen en werd aangesteld op 4 januari 2001 tot schepen cultuur, onderwijs, inburgering, ontwikkelingssamenwerking & studentenaangelegenheden.

In 2003 nam hij deel aan de Belgische federale verkiezingen als lijsttrekker voor de Kamer in het arrondissement Leuven. Hij werd verkozen met 21.015 voorkeurstemmen. Op 5 juni 2003 legde hij de eed af als lid van de Kamer van volksvertegenwoordigers. Omdat de twee functies volgens hem niet cumuleerbaar zijn, nam hij op 22 september 2003 ontslag als schepen.

Na het ontslag van Anissa Temsamani volgde Europarlementslid Kathleen Van Brempt haar op als staatssecretaris van Arbeidsorganisatie en Welzijn op het Werk. Als eerste opvolger voor het Europees Parlement werd Saïd op zijn beurt op 7 oktober 2003 Europarlementslid. Acht maanden later nam hij deel aan de Europese verkiezingen vanop de derde plaats en werd verkozen met 60.712 voorkeurstemmen. In het Europees Parlement was hij coördinator van de Partij van de Europese Sociaaldemocraten (PES) inzake transport- en toerismedossiers. Daarnaast was hij plaatsvervangend lid voor de commissie voor economische en monetaire zaken. Tevens was hij ondervoorzitter in de delegatie voor betrekkingen met de Masjraklanden (Egypte, Jordanië, Libanon en Syrië) en is hij plaatsvervanger in de delegatie voor betrekkingen met de Verenigde Staten. Op 3 november 2009 kreeg El Khadraoui de MEP-Award van het Parliament Magazine in de categorie Transport. Hij werd door zijn collega-Europees Parlementsleden uitgekozen vanwege zijn werk voor het bekomen van een eurovignet. In 2014 werd El Khadraoui niet herkozen. Ook was hij van 2007 tot 2015 internationaal secretaris van sp.a.

Ondertussen bleef El Khadraoui in zijn thuisbasis Leuven actief als gemeenteraadslid en sp.a-fractieleider. In 2015 nam hij ontslag als fractieleider om zich te kunnen toeleggen op een nieuwe functie, namelijk als beleidsadviseur bij de interne denktank die de Europese Commissie adviseert over actuele en toekomstgerichte thema's.[2] Bij de gemeenteraadsverkiezingen van 2018 was hij geen kandidaat meer.[3]