Ernest Glinne
Ernest Glinne (Forchies-la-Marche, 30 maart 1931 - Courcelles, 10 augustus 2009) was een Belgisch politicus voor de PS, later voor Ecolo en de RWF. Hij profileerde zich als laïcist en republikein.[3][4][5]
Ernest Glinne
| ||||
| Geboren | Forchies-la-Marche, 30 maart 1931 | |||
| Overleden | Courcelles, 10 augustus 2009 | |||
| Regio |  | |||
| Land | .svg.png){kind=small} | |||
| Partij | 1961 - 2000 PSB / PS 2000 - 2009 Ecolo 2009 RWF | |||
| Functies | ||||
| 1961 - 1979 | Volksvertegenwoordiger | |||
| 1973 - 1974 | Minister van Tewerkstelling en Arbeid | |||
| 1979 - 1994 | Europees Parlementslid[1] | |||
| 1979 - 1994 | Fractievoorzitter Europees Parlement | |||
| 1983 - 1984 | Volksvertegenwoordiger | |||
| 1984 - 1987 | Quastor Bureau van het Europees Parlement | |||
| 1984 - 1989 | Quaestor Europees Parlement | |||
| 1987 - 1989 | Quastor Bureau van het Europees Parlement | |||
| 1989 - 1992 | Quaestor Europees Parlement | |||
| 1989 - 1992 | Quaestor Bureau van het Europees Parlement[2] | |||
| 1965 - 1978 | Burgemeester Courcelles | |||
| 2000 - 2009 | Gemeenteraadslid Courcelles | |||
| ||||
Levensloop
Als licentiaat in de politieke wetenschappen aan de ULB ging Glinne als bediende aan de slag op het Studiebureau van Socialistische Coöperatieven van België.
Als militant van de PSB en als lid van de Mouvement populaire wallon van André Renard tijdens de acties van de Eenheidswet, werd hij in 1961 voor de PSB verkozen tot lid van de Kamer van volksvertegenwoordigers namens het arrondissement Charleroi. Hij bleef volksvertegenwoordiger tot in 1980 en was dit opnieuw van 1983 tot 1984 in opvolging van Jean-Claude Van Cauwenberghe, die burgemeester van Charleroi werd. Van 1983 tot 1984 zetelde hij hierdoor ook in de Waalse Gewestraad. Binnen de PSB en vervolgens de PS behoorde hij tot de linkervleugel van de partij.
In 1964 werd hij tevens verkozen tot gemeenteraadslid van Courcelles, waar hij van 1965 tot 1978 burgemeester en van 1979 tot 1994 schepen was. In 1994 verliet hij de gemeentepolitiek van Courcelles tijdelijk om zes jaar later terug te keren. Van 1973 tot 1974 was hij bovendien minister van Tewerkstelling in de Regering-Leburton I en de Regering-Leburton II.
In 1963 werd Glinne daarnaast ook lid van het Europees Parlement, vanaf 1979 als rechtstreeks verkozene, en bleef er zetelen tot in 1994. In 1979 werd hij onmiddellijk fractievoorzitter van de Socialistische fractie in het eerste rechtstreeks verkozen Europees Parlement. Tijdens zijn verscheidene mandaten als europarlementslid was hij voorzitter van de Economische en monetaire commissie en lid van de Commissie ontwikkelingssamenwerking, van de Commissie regionaal beleid en ruimtelijke ordening, van de Politieke commissie, van de Commissie sociale zaken, werkgelegenheid en arbeidsmilieu, en van de Commissie institutionele zaken. Van 1984 tot 1992 was hij eveneens quaestor.[6]
Bij de voorzittersverkiezingen voor de PS in 1981 verloor hij met 47,6 % nipt van Guy Spitaels. Nadat hij vervreemde van zijn partij en in 1998 de PS verliet, kwam hij bij de gemeenteraadsverkiezingen van 2000 en 2006 in Courcelles op voor Ecolo en werd hij telkens verkozen. Hij bleef gemeenteraadslid tot aan zijn overlijden in 2009. Vanaf april 2009 zetelde hij niet meer voor Ecolo maar meldde hij voortaan te zetelen als lid van de Rassemblement Wallonie-France (RWF).
Bij de Europese verkiezingen 2009 kwam hij als eerste opvolger op voor de RWF,[7] hij werd echter niet verkozen. Kort nadien overleed hij.
Bronnen, noten en/of referenties
|
| Voorganger: Louis Major |
Minister van Tewerkstelling en Arbeid 1973-1974 |
Opvolger: Alfred Califice |
