Ronde van Frankrijk 2011

Rojas (groene trui, uiterst links), Gilbert (bolletjestrui) en Hushovd (gele trui) tijdens de vierde etappe

De eerste etappe was tijdens deze editie geen tijdrit, maar een rit in lijn en kende een lastige slotfase met aankomst heuvelop. Philippe Gilbert, die al het hele seizoen uitermate succesvol was geweest, maakte zijn favorietenrol waar en kwam met enkele seconden voorsprong als eerste over de streep. De grootste tijdverschillen ontstonden echter door een valpartij op circa tien kilometer van de finish, waardoor onder andere favoriet Alberto Contador meer dan een minuut verloor. De tweede etappe was een ploegentijdrit over 23 kilometer en werd gewonnen door Team Garmin-Cervélo, waarna Garmin-renner Thor Hushovd de gele trui overnam. Tyler Farrar won de derde rit door de snelste te zijn in de eerste massasprint van de ronde.

Etappe 4 werd net als de eerste etappe gekenmerkt door een lastige slotklim. Gilbert gold wederom als favoriet, maar hij bleek niet opgewassen tegen Cadel Evans, die in een eindsprint Contador nipt versloeg. Hushovd wist de koplopers bij te blijven en behield zo zijn leidende positie in het algemeen klassement. De vijfde, zesde en zevende etappe mondden alle drie uit in een massasprint en werden gewonnen door respectievelijk Mark Cavendish, Edvald Boasson Hagen en nogmaals Cavendish. Ook tijdens deze ritten vonden weer valpartijen plaats waardoor veel renners, onder wie enkele kansrijke klassementsrenners, averij en een achterstand opliepen. Anderen zoals onder meer Janez Brajkovič, Tom Boonen en Bradley Wiggins moesten zelfs opgeven.

De achtste etappe werd gewonnen door een vluchter. De Portugees Rui Costa wist na een lange ontsnapping Philippe Gilbert en de andere achtervolgers nipt voor te blijven. Thor Hushovd kon zijn gele trui na deze rit verrassend genoeg nog behouden, maar zou deze een dag later, in de negende etappe, alsnog verliezen en wel aan Thomas Voeckler. Net als in de voorgaande rit bleef in deze etappe een kopgroep vooruit, waarna Luis León Sánchez de reeds genoemde Voeckler en Sandy Casar in de sprint te snel af was. Het peloton volgde enkele minuten later. Ook nu vonden er tal van valpartijen plaats: Aleksandr Vinokoerov, Jurgen Van den Broeck, Frederik Willems en David Zabriskie moesten wegens een val opgeven en Juan Antonio Flecha en Johnny Hoogerland verdwenen uit de kopgroep nadat ze door een passerende televisiewagen ten val waren gebracht. Door alle valpartijen kwam de kopgroep met daarin de Fransman Thomas Voeckler op bijna 4 minuten voorsprong binnen, dit leverde de Fransman de gele trui op.

Na een rustdag volgden twee relatief gemakkelijke dagen: de tiende etappe en de elfde etappe waren vlakke ritten die beiden uitmondden in een massasprint. Daarna trok het peloton de Pyreneeën in. De eerste echte bergrit naar het skigebied Luz-Ardiden werd een prooi voor de ontsnapte Samuel Sánchez, die hiermee ook de bolletjestrui behaalde. Waar iedereen verwachtte dat de Spanjaard Alberto Contador de aanval op zou zoeken in deze eerste bergrit, werd duidelijk dat hij nog niet in vorm was. De gebroeders Schleck werkten goed samen en uiteindelijk kon Fränk Schleck nog enkele secondes winst pakken.

De tweede bergrit was een relatief makkelijke bergrit, hierbij moest wel de beruchte Col d'Aubisque beklommen worden. Een kopgroep van tien man ontsnapte aan het peloton, hierin zaten onder andere de wereldkampioen Thor Hushovd en de Nederlander Maarten Tjallingii. Op de Col d'Aubisque was Thor Hushovd de eerste die aanviel, hij werd achtervolgd door Jérémy Roy en David Moncoutié. Roy kwam als eerste boven en nam zo de bolletjestrui over van Samuel Sánchez. In het vervolg van de etappe gingen Hushovd en Moncoutié achter Roy aan. Uiteindelijk bleek Hushovd de sterkste nadat hij Moncoutié gelost had en hetzelfde deed met Roy. Ook de laatste Pyreneeënrit, naar Plateau de Beille, stond garant voor actie. Nadat op de slotklim een kopgroep werd ingehaald door de klassementsrenners, plaatste de Belg Jelle Vanendert, die op Luz-Ardiden nog net naast de winst greep, een winstgevende demarrage. Op de klim naar de top bleek ook dat de gebroeders Schleck niet meer zo overmachtig waren. Ook hier kon Voeckler makkelijk zijn gele trui verdedigen.

De dag voor de rustdag was voorlopig de laatste kans voor de sprinters. Hiervan profiteerde Team HTC-High Road optimaal. Nadat ze de achterstand op een kopgroep ongedaan hadden gemaakt, maakte Mark Cavendish het klusje af. Dit was de vierde zege voor de Brit in deze ronde.

Na de rustdag stond eerst een minder zware etappe te wachten voordat de Alpen werd ingetrokken. In deze zogenaamde heuveletappe was het mede door het slechte weer niet mogelijk om de etappe te controleren vanuit het peloton. Hierdoor kon een kopgroep, die na veel moeite kon ontstaan, gaan strijden om de overwinning. Na een goede afdaling van de enige berg in de rit door de Noren Thor Hushovd en Edvald Boasson Hagen en Canadees Ryder Hesjedal bleek Hushovd de sterkste. Hij tekende voor zijn tweede overwinning. Achter deze koplopers plaatste ook Alberto Contador meerdere aanvallen op de Col de Manse van de tweede categorie. Hiertegen bleken de gebroeders Schleck en geletruidrager Thomas Voeckler niet opgewassen. Samen met Cadel Evans en Samuel Sánchez bereikte Contador de top. Door een sterke afdaling van Evans, liep Contador toch nog schade op: hij verloor 3 seconden. Voeckler verloor wel tijd, maar kon met nog altijd een riante voorsprong aan de Alpen beginnen.

De eerste Alpenrit bracht weinig wijzigingen in de stand teweeg. Ze ging naar Edvald Boasson Hagen die via een sterke solo de vierde etappe voor Noorwegen binnenhaalde en zijn tweede in deze tour.

Tijdens de volgende Alpenetappe kwam de lang verwachte aanval van Andy Schleck. Hij liet het peloton van de favorieten achter. Voornaamste slachtoffers waren Alberto Contador en Samuel Sánchez die ook geen verweer hadden toen Evans in de tegenaanval ging. Andy won met twee minuten voorsprong op zijn broer Fränk. Evans beperkte de achterstand en Voeckler behield nipt de gele trui. Een omvangrijke "bus", met onder meer Cavendish was buiten tijd en moest terug opgevist worden.

Gele trui gesigneerd door Andy Schleck.

In de koninginnenrit naar de Alpe d'Huez waagde Contador reeds vroeg zijn kans om zijn achterstand op de favorieten in te halen. Maar Andy Schleck haalde hem bij. Eén voor één kwamen de andere favorieten terug, zodat aan de voet van de eindklim alles te herbeginnen was. Ook Voeckler was mee, trouw gesteund door zijn meesterknecht Pierre Rolland. Opnieuw sprong Contador weg en Andy moest hem laten gaan. Verrassend gingen Sánchez en Rolland wel in de achtervolging op de leeggereden Contador, die hen moest laten voorgaan. In de laatste 2 km zorgde Rolland voor de verrassing van de dag door solo de top te bereiken en de eerste Franse etappezege te behalen. Veel later dan verwacht verloor Voeckler uiteindelijk in deze etappe de gele trui. Hij verloor 2.5 minuut op beide Schlecks en Evans. Andy Schleck was de nieuwe klassementsleider, maar met minder dan een minuut voorsprong op Fränk Schleck en Evans.

Op de voorlaatste dag van de Tour stonden drie potentiële winnaars op minder dan één minuut van elkaar aan de start van de tijdrit. Andy Schleck had een sterke tijd nodig om Evans van zich af te houden. Maar Evans toonde zich zoals verwacht de betere tijdrijder en liet Andy met meer dan 2'30" achter zich en nam de gele trui van hem over. Winnaar werd evenwel verrassend Tony Martin terwijl Thomas De Gendt een eervolle vierde plaats behaalde. In de laatste rit met het criterium op de Champs-Élysées werd enkel nog gestreden voor de etappezege. Mark Cavendish en zijn ploeg Team HTC-High Road toonden dat ze met overmacht het sterkste spurtersteam hadden. Cavendish won gemakkelijk de etappe, zijn vijfde in deze Tour en de twintigste in totaal. Hij ging met de groene trui naar huis. De bolletjestrui bleef bij Samuel Sanchéz, voor Jelle Vanendert, die in de Alpen niet had kunnen bevestigen.

Voor het eerst in de geschiedenis van de Tour won een Australiër. Eveneens voor het eerst stonden op trapje twee en drie twee broers : Andy en Fränk Schleck. Pierre Rolland tooide zich met de witte jongerentrui en Team Garmin-Cervélo was de sterkste ploeg.

De puntentelling voor het puntenklassement en het bergklassement wordt geheel hernieuwd[1]. Het is de bedoeling ervoor te zorgen dat de groene en de bolletjestrui werkelijk toegewezen wordt aan respectievelijk de beste sprinter en beste klimmer.

Voor het puntenklassement veranderde enkel de puntenverdeling bij tussensprints. Er is telkens maar één tussensprint, die ongeveer halverwege de etappe betwist wordt. Daar krijgen nu de eerste vijftien renners punten (20-17-15-13-11-10-9-8-7-6-5-4-3-2-1), waar dat vroeger maar de eerste drie betrof. Ook de puntentelling aan de aankomst is aangepast, in een vlakke etappe krijgt de ritwinnaar 45 punten (was 35), in een heuveletappe 30 punten en in een echte bergetappe 20 punten. Ook hier krijgen de eerste 15 renners punten.

Voor het bergklassement komen in deze ronde minder renners in aanmerking voor punten: voor de buitencategorie de eerste zes (20-16-12-8-4-2), voor beklimmingen van de 1e categorie de eerste zes (10-8-6-4-2-1), voor beklimmingen van de 2e categorie de eerste vier (5-3-2-1), voor beklimmingen van de 3e categorie: eerste twee (2-1) en voor beklimmingen van de 4e categorie: enkel de eerste (1). Bij een aankomst bergop in 2e, 1e of buitencategorie worden de punten verdubbeld. Dit geldt in deze Tour voor de etappes 12, 14, 18 en 19.

Sinds er nog maar een tussensprint in de etappe is, is deze tussensprint te vergelijken met een massasprint. Met de komst van deze nieuwe regel is ook een stijging in het aantal diskwalificaties duidelijk merkbaar.

Aan het einde van de derde etappe moesten de Noor Thor Hushovd en de Brit Mark Cavendish de punten die zij veroverd hadden in de tussensprint weer inleveren.[2] Beide renners werden aan het einde van de etappe door de wedstrijdjury uit de uitslag van de tussensprint geschrapt. Dit omdat, volgens de wedstrijdjury, beide renners een aantal overtredingen hadden begaan tijdens de tussensprint in Saint-Hilaire-de-Chaléons: Hushovd zou te veel van zijn lijn zijn afgeweken in een poging Cavendish de spurt te belemmeren, terwijl Cavendish zelf werd gediskwalificeerd omdat hij met een kopstoot probeerde voorbij de Noor te komen.

De Spanjaard José Joaquín Rojas en de Belg Tom Boonen werden bij de tussensprint in de vijfde etappe gediskwalificeerd.[3] Beide sprinters waren met een hevige spurt bezig toen ze van de lijn afweken en daarbij de Brit Mark Cavendish de pas af sneden. De tussensprint vond plaats in Goudelin. Vooral voor Rojas was deze diskwalificatie er een met grote gevolgen: hij was vlak na de etappe al gehuldigd als leider van het puntenklassement, maar moest deze leiderspositie na de diskwalificatie afstaan aan de Belg Philippe Gilbert.