Ronde van Frankrijk 1906

De introductie van de bergen in de voorgaande Tour was een succes gebleken, daarom werden in dit jaar niet alleen de Vogezen maar ook het Centraal Massief en de Pyreneeën in de ronde opgenomen.

De eerste etappe eindigde in Lille terwijl de tweede etappe in Douai startte; dit was voor het eerst dat een etappe niet startte in dezelfde plaats als waar de vorige etappe eindigde.

Voor het eerst werd een ander land aangedaan. In de tweede etappe werd de grens van Duitsland overschreden in Elzas-Lotharingen (toen nog een deel van Duitsland).

Ook nieuw was de introductie van de flamme rouge (rode vlag) in deze Tour. Deze vlag moest aangeven dat de renners nog maar één kilometer van de finish waren.

René Pottier bouwde zijn overwinning op in de bergen. Net als het jaar voordien reed hij als eerste over de Ballon d'Alsace. Na een solovlucht van 220 km kwam hij in Dijon aan met 48 minuten voorsprong op zijn "leerling" Georges Passerieu. René Pottier bevestigde zijn superioriteit als klimmer op de col de Laffrey en de col Bayard. Hij zou uiteindelijk vijf ritten winnen, waarvan vier bergritten.

Tijdens de rit van Douai naar Nancy werden alle renners slachtoffer van één of meerdere lekke banden, slechts één renner bleef hiervan gespaard, namelijk Lucien Petit-Breton.

Vier renners, Gabory, Carrère, Garban en Tivache werden in Dijon uit de ronde gezet, ze hadden namelijk de trein genomen, tijdens de rit.

• Aantal ritten: 13
• Totale afstand: 4545 km
• Gemiddelde snelheid: 24,463 km/u
• Aantal deelnemers: 82
• Aantal uitvallers: 68

René Pottier, de winnaar van de Tour 1906.

In totaal namen er 4 Belgen en 0 Nederlanders deel aan de Tour van 1906.