Ronde van Frankrijk 1913

De Tour van 1913 was er één met veel ongevallen. Eugène Christophe en Marcel Buysse waren twee belangrijke kandidaten tot ze technische problemen kregen met hun fiets. Nadat deze twee renners waren afgevallen als kandidaat voor de eindoverwinning waren alleen Lucien Petit-Breton en Philippe Thys hiervoor nog in de running. Later gaf Petit-Breton op. Ook Thys viel nog en was zelfs een ogenblik bewusteloos, toch slaagde hij er in om de Tour uit te rijden en te winnen. Ali Neffati uit Tunesië was met zijn 18 jaar, 5 maanden en een week op de startdatum de jongste deelnemer ooit aan de Tour.

Van al de ongelukken in deze Tour was het probleem van Eugène Christophe toch het opmerkelijkste. Tijdens een rit in de Pyreneeën viel hij aan en dicht bij de top van de Tourmalet sloeg het noodlot toe: zowel zijn voor- als de achtervork van zijn fiets braken, en helemaal geïsoleerd van de wereld wandelde hij 14 kilometer met zijn fiets naar het dorpje Sainte-Marie-de-Campan waar hij een smid vond. Volgens de reglementen moest Christophe zelf de reparaties verrichten, terwijl de smid aanwijzingen gaf. Hij deed er drie uur over en kreeg nog drie strafminuten omdat de smidsjongen de blaasbalg had bediend.[1] In de vroege ochtend kon hij de etappe uitrijden en verder rijden in de ronde. Hiermee verloor hij wel al zijn kansen op winst. In Sainte-Marie-de-Campan staat nu een gedenkplaat aan Christophe's heldendaad.

In totaal namen er 38 Belgen en 0 Nederlanders deel aan de Tour van 1913. Tien van de vijftien ritten werden gewonnen door Belgen. Naast de eindwinnaar eindigden nog 4 Belgen bij de eerste tien: Marcel Buysse, Firmin Lambot, Alfons Spiessens en Joseph Van Daele.