Ronde van Frankrijk 2019

Ter ere van de 50e verjaardag van de eerste winst van de Ronde van Frankrijk door Eddy Merckx in 1969 startten de eerste twee etappes in Brussel.[1]

Op 26 juli 2019 werd de negentiende etappe stilgelegd vanwege de weersomstandigheden, die een voortzetting van de wedstrijd onmogelijk maakten, daar het parcours onberijdbaar was geworden. Er werd besloten om geen etappewinnaar aan te duiden, noch de prijs voor de strijdlust uit te reiken. Voor het klassement waren de doorkomsttijden op de Col de l'Iseran bepalend. De etappe van 27 juli 2019 werd vooraf ingekort, opnieuw vanwege de weersomstandigheden.

Datum	Etappe	Start – finish	Afstand (km)	Type	Winnaar	Ploeg	Klassementsleider
6 juli	1	Brussel – Brussel	194.5	vlakke rit	Mike Teunissen	Team Jumbo-Visma	Mike Teunissen
7 juli	2	Brussel – Brussel	27.6	ploegentijdrit	Team Jumbo-Visma (Kruijswijk, Bennett, De Plus, Groenewegen, Jansen, Martin, Teunissen en Van Aert)
8 juli	3	Binche – Épernay	215	heuvelrit	Julian Alaphilippe	Deceuninck–Quick-Step	Julian Alaphilippe
9 juli	4	Reims – Nancy	213.5	vlakke rit	Elia Viviani	Deceuninck–Quick-Step
10 juli	5	Saint-Dié-des-Vosges – Colmar	175.5	heuvelrit	Peter Sagan	BORA-hansgrohe
11 juli	6	Mulhouse – Planche des Belles Filles	160.5	bergrit	Dylan Teuns	Bahrain-Merida	Giulio Ciccone
12 juli	7	Belfort – Chalon-sur-Saône	230	vlakke rit	Dylan Groenewegen	Team Jumbo-Visma
13 juli	8	Mâcon – Saint-Étienne	200	heuvelrit	Thomas De Gendt	Lotto Soudal	Julian Alaphilippe
14 juli	9	Saint-Étienne – Brioude	170.5	heuvelrit	Daryl Impey	Mitchelton-Scott
15 juli	10	Saint-Flour – Albi	217.5	heuvelrit	Wout van Aert	Team Jumbo-Visma
16 juli	Rustdag in Albi
17 juli	11	Albi – Toulouse	167	vlakke rit	Caleb Ewan	Lotto Soudal	Julian Alaphilippe
18 juli	12	Toulouse – Bagnères-de-Bigorre	209.5	bergrit	Simon Yates	Mitchelton-Scott
19 juli	13	Pau – Pau	27.2	individuele tijdrit	Julian Alaphilippe	Deceuninck–Quick-Step
20 juli	14	Tarbes – Col du Tourmalet	117.5	bergrit	Thibaut Pinot	Groupama-FDJ
21 juli	15	Limoux – Foix	185	bergrit	Simon Yates	Mitchelton-Scott
22 juli	Rustdag in Nîmes
23 juli	16	Nîmes – Nîmes	177	vlakke rit	Caleb Ewan	Lotto Soudal	Julian Alaphilippe
24 juli	17	Pont du Gard – Gap	200	heuvelrit	Matteo Trentin	Mitchelton-Scott
25 juli	18	Embrun – Valloire	208	bergrit	Nairo Quintana	Movistar Team
26 juli	19	Saint-Jean-de-Maurienne – Tignes Col de l'Iseran[2]	126.5 89	bergrit	geen winnaar[3]		Egan Bernal
27 juli	20	Albertville – Val Thorens	130 59[4]	bergrit	Vincenzo Nibali	Bahrain-Merida
28 juli	21	Rambouillet – Parijs (Champs Élysées)	128	vlakke rit	Caleb Ewan	Lotto Soudal

Etappe	Gele trui	Groene trui	Bolletjestrui	Witte trui	Ploegenklassement	Strijdlust
1	Mike Teunissen	Mike Teunissen1	Greg Van Avermaet	Caleb Ewan	Team Jumbo-Visma	Stéphane Rossetto
2				Wout van Aert		niet uitgereikt
3	Julian Alaphilippe	Peter Sagan	Tim Wellens			Tim Wellens
4						Michael Schär
5						Toms Skujiņš
6	Giulio Ciccone			Giulio Ciccone2	Trek-Segafredo	Tim Wellens
7						Yoann Offredo
8	Julian Alaphilippe					Thomas De Gendt
9						Tiesj Benoot
10				Egan Bernal	Movistar Team	Natnael Berhane
11						Aimé De Gendt
12					Trek-Segafredo	Matteo Trentin
13				Enric Mas		niet uitgereikt
14				Egan Bernal3	Movistar Team	Élie Gesbert
15						Mikel Landa
16						Alexis Gougeard
17					Trek-Segafredo	Matteo Trentin
18			Romain Bardet		Movistar Team	Greg Van Avermaet
19	Egan Bernal					niet uitgereikt
20						Vincenzo Nibali
21						niet uitgereikt
Eindklassement	Egan Bernal	Peter Sagan	Romain Bardet	Egan Bernal	Movistar Team	Julian Alaphilippe

¹ De groene trui werd in de tweede en derde etappe gedragen door Peter Sagan, die in het puntenklassement tweede stond achter leider Mike Teunissen.

² De witte trui werd in de zevende en achtste etappe gedragen door Egan Bernal, die in het jongerenklassement tweede stond achter leider Giulio Ciccone.

³ De witte trui werd in de twintigste en eenentwintigste etappe gedragen door David Gaudu, die in het jongerenklassement tweede stond achter leider Egan Bernal.

De Belgen (21 renners, 3 teams), en in mindere mate de Nederlanders (11 renners, 1 team), waren deze Tour zeer talrijk aanwezig. Van de eerste tien ritten werden er zes door renners uit de Lage Landen gewonnen. Voor Nederland waren dit Teunissen in etappe 1 en Groenewegen in etappe 7. Voor België waren dit Teuns in etappe 6, T. De Gendt in etappe 8 en van Aert in etappe 10. Daarnaast won ook Jumbo-Visma, voornamelijk bestaande uit Nederlanders en Belgen, de ploegentijdrit. Beide landen wisten ook een groot aantal truien bij elkaar te sprokkelen: zo was Teunissen in het bezit van de gele en groene trui tijdens etappes 2 en 3, Belg Van Avermaet droeg de bolletjestrui in etappes 2 en 3, welke werd overgenomen door landgenoot Wellens die deze van etappe 4 tot en met etappe 18 droeg. Vanaf etappe 3 tot en met etappe 6 droeg van Aert de witte trui. Jumbo-Visma stond eerste in het ploegenklassement van etappe 2 tot en met etappe 6. Wellens droeg het rode rugnummer tijdens etappes 4 en 7, T. De Gendt in etappe 9, Benoot in etappe 10, A. De Gendt in etappe 12 en Van Avermaet in etappe 19.

België is tevens het enige land dat na elke rit minstens één renner op het podium had. Na etappe 19 gebeurde dit niet, omdat de rit niet volledig werd uitgereden en er geen podium werd vastgesteld, wat ook na afloop van de vooraf ingekorte etappe 20 niet gebeurde. De Belg Wellens werd derde in het bergklassement en stond daarvoor op het podium. Op het eindpodium voor het algemeen klassement stond de Nederlander Kruijswijk op de derde plaats.