Mark Cavendish

In 2007 won Cavendish de Scheldeprijs, door favorieten zoals Robbie McEwen en Graeme Brown te verslaan. Ook schreef hij in diverse etappekoersen ritten op zijn naam. In 2008 bemachtigde hij zijn status van topsprinter door in de Ronde van Italië twee etappes te winnen en in de Tour de France vier etappes, allemaal massasprints. Hij reed de Tour echter niet uit en stapte voor de vijftiende etappe, de eerste Alpenetappe, uit de wedstrijd. Op de Olympische Spelen in Peking kwam hij uit voor Groot-Brittannië op de wielerbaan. Hij reed samen met Bradley Wiggins op het onderdeel Men's Madison, waarin ze op de negende plaats eindigden.

In 2009 won Cavendish de klassieker Milaan-San Remo. Hij overleefde de beklimmingen van de Cipressa en de Poggio, haalde in extremis Haussler terug en klopte hem op de streep. In de Ronde van Italië, later dat jaar, won hij met zijn ploeg Team Columbia de eerste etappe, een ploegentijdrit; Cavendish startte in de tweede etappe in de roze trui. Hij won ook drie massasprints in diezelfde Ronde van Italië.

In de Ronde van Frankrijk 2009 slaagde Cavendish erin zes etappes te winnen, waaronder de slotetappe op de Champs-Élysées. De laatste keer dat een wielrenner zoveel etappes won in één Ronde van Frankrijk, was in 1979, toen Bernard Hinault zeven etappes op zijn naam wist te schrijven. Cavendish slaagde er ondanks zijn successen echter niet in het puntenklassement op zijn naam te schrijven.

Tijdens de Ronde van Frankrijk 2010 kwam Cavendish aanvankelijk moeilijk op gang, maar later herpakte hij zich en wist vijf etappes op zijn naam te schrijven. Voor het tweede jaar op rij won Cavendish ook op de Champs-Élysées. Hij kwam echter andermaal tekort voor de groene trui, die hij moest laten aan Alessandro Petacchi.

In de Ronde van Spanje 2010 won Cavendish met zijn ploeg Team HTC-Columbia de eerste etappe, een ploegentijdrit van 13 kilometer. Daardoor mocht hij na de roze trui in de Giro van 2009 nu ook de rode leiderstrui van de Vuelta aantrekken, en behoort hij tevens tot het kransje renners met etappezeges in de drie Grote Rondes. Ook de 12e, de 13e en de 18e etappe sloot Cavendish winnend af. Hij reed een groot deel van de Vuelta in de groene trui van het puntenklassement en schreef deze uiteindelijk ook op zijn naam.

In 2011 kwam Cavendish, na drie etappes gewonnen te hebben in de Ronde van Italië, terug aan de start van de Ronde van Frankrijk. Net als een jaar eerder won hij hier vijf etappes, waarmee hij samen met Eddy Merckx de enige renner werd die vier jaar op rij telkens vier of meer Touretappes wist te winnen. Cavendish, uitgegroeid tot de succesvolste sprinter ter wereld, bekroonde zijn Tour bovendien met het winnen van de groene trui. Hij profiteerde van een nieuw ingevoerd puntensysteem, met dagelijks maar één tussensprint die veel punten opleverde. Een maand later, in de Ronde van Spanje, stapte hij in de vierde etappe uit de wedstrijd zonder een etappe gewonnen te hebben.

Op 25 september 2011 won Cavendish in Kopenhagen de wereldtitel op de weg door in een massasprint Matthew Goss en André Greipel te verslaan. Hij was de tweede Britse wereldkampioen op de weg, na Tom Simpson in 1965.

Na 2011 verdween de ploeg HTC-High Road uit het peloton. Tijdens het seizoen 2012 reed Cavendish voor de Britse formatie Team Sky. Als wereldkampioen reed hij een groot deel van het seizoen in de regenboogtrui. Zowel tijdens de Ronde van Italië als tijdens de Ronde van Frankrijk, die werd gewonnen door ploeggenoot Bradley Wiggins, wist Cavendish drie etappes te winnen. Voor de vierde keer op rij werd hij ook winnaar van de slotetappe in Parijs, een absoluut record.

Het grote doel van Cavendish in 2012 was het behalen van olympisch goud op de Olympische Spelen in Londen. Dit mislukte; de Britse ploeg was niet bij machte een omvangrijke kopgroep terug te halen en Cavendish eindigde als 29e. Na het seizoen 2012 verruilde Cavendish Team Sky voor Omega Pharma-Quickstep, omdat de ploeg van Team Sky vooral gericht was op het ondersteunen van klassementsrenners als Bradley Wiggins en Chris Froome, wat ten koste ging van de ondersteuning van de sprinters.[1]

In 2013 behaalde Cavendish vijf etappezeges in de Ronde van Italië, waarmee hij de mijlpaal van honderd professionele overwinningen overschreed. Hij won in die Giro uiteindelijk ook het puntenklassement, waarmee hij na de Vuelta en de Tour alle puntenklassementen in de drie Grote Ronde gewonnen heeft. Datzelfde jaar won hij ook het Brits kampioenschap wielrennen op de weg. In de Ronde van Frankrijk won hij de vijfde en de dertiende etappe. Deze twee overwinningen brachten hem in totaal op 25 etappeoverwinningen in de Ronde van Frankrijk.

In 2014 won Cavendish onder andere twee etappes in de Ronde van Californië en vier etappes in de Ronde van Turkije. In de Ronde van Frankrijk had hij zijn zinnen gezet op de eerste drie etappes, die verreden werden op Britse bodem. De eerste etappe bood Cavendish de unieke kans om voor eigen volk de gele trui te veroveren. Bij een valpartij liep hij echter een schouderblessure op en kon daardoor in de tweede etappe niet meer van start gaan. Het werd de eerste Tour in zeven jaar zonder een ritzege van Cavendish.

In de Ronde van Frankrijk van 2015 kreeg Cavendish hevige concurrentie van collega-sprinter André Greipel. De Duitser wist vier Touretappes te winnen, terwijl Cavendish alleen de zevende etappe won. Sinds 2016 rijdt Cavendish bij de Zuid-Afrikaanse ploeg Team Dimension Data. Voor deze ploeg won hij in 2016 onder andere de Ronde van Qatar. Ook schreef hij de openingsetappe van de Ronde van Frankrijk 2016 op zijn naam, waardoor Cavendish voor het eerst in zijn loopbaan de gele trui mocht dragen. Cavendish won in totaal vier etappes in de Tour van 2016. Na de tweede rustdag verliet hij de Tour om zich voor te bereiden op de Olympische Spelen in Rio de Janeiro, waar hij op de baan zal uitkomen.

In 2016 behaalde Cavendish een olympische medaille. In het omnium eindigde hij op de tweede plaats, achter de Italiaan Elia Viviani. Tijdens de puntenkoers, het laatste onderdeel van het omnium, veroorzaakte Cavendish een zware valpartij waarbij onder andere Park Sang-hoon en Viviani ten val kwamen. Zijn manoeuvre bleef echter onbestraft, waardoor Cavendish voor het eerst in zijn carrière op het olympisch podium stond.

Cavendish kwam in 2017 wederom ten val, ditmaal in de laatste drie kilometer van etappe 4 van de Ronde van Frankrijk. Hij brak hierbij zijn schouder.

Totaal: 175 zeges bij de elite (waarvan 146 individuele UCI-zeges)